Αρκετές μέρες το κρύο ήταν ανυπόφορο. Η σόμπα έκαιγε τα κούτσουρα σαν στραγάλια, η δε συννεφιά μαύριζε τον ουρανό. Σύντομα οι πλαγιές του Ελικώνα έπαψαν να κείτονται γυμνές, ντύθηκαν στα χειμωνιάτικα και άσπρισαν.
Μερικές μέρες μετά την κακοκαιρία αποφασίσαμε μια βόλτα στην Κοιλάδα των Μουσών. Πρόκειται για μια κοιλάδα που εκτείνεται από Ανατολή προς Δύση σε ένα φαράγγι που συνεχώς ανηφορίζει το βουνό και αφού φθάσει στο απώτερο σημείο, συνεχίζει μέσα στα έλατα. Ο δρόμος φυσικά χωματόδρομος, ομαλός στην αρχή, αλλά σύντομα με νεροφαγώματα τέτοια εποχή. Το χιόνι αρχικά βατό, σύντομα παχύ, σε σημείο που άρχισε η κοιλιά του αυτοκινήτου να σέρνεται. Δεν θέλαμε να κάνουμε ζημιά, μια και δεν φαινόταν καθολου πλέον το ανάγλυφο του δρόμου και σταματήσαμε στην τελευταία στροφή.