Διήμερη απόδραση στην φθινοπωρινή ορεινή Αρκαδία

από **giomei** » Παρ Νοέμ 06, 2020 12:18 am

Καιρό τώρα έψαχνα ευκαιρία για ένα ορεινό Σαββατοκύριακο κ περί τα μέσα του Οκτώβρη κ επί της ευκαιρίας των γενεθλίων μου ( :occasion-candle:

) πήρα το Νιβι και την γυνή κ περάσαμε το αυλάκι με κατεύθυνση την ορεινή Αρκαδία.
Το πρόγραμμα ήταν αρκετά συμπυκνωμένο ώστε να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερες ομορφιές του Μαινάλου κ των τριγύρω χωριών, με στόχο την Κυριακή να επισκεφτούμε το ναό του επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες και τους καταρράκτες της Νέδας στην ορεινή Τριφυλία.
1η μέρα

Ερχόμενοι λοιπόν από την Εθνική οδό με την συνοδεία της βροχής

στρίψαμε προς Λεβίδι και στη συνέχεια στον στενό ορεινό δρόμο που οδηγεί μέσα από το Μαίναλο στο χιονοδρομικό κέντρο, μια υπέροχη διαδρομή μέσα στα έλατα, που έφτιαχνε την κακή διάθεση από την ψιλή βροχή που μας συνόδευε σε όλο τον δρόμο.

: ψιλή βρόχη και ΑΤ λάστιχα. όχι και ο πιο ευχάριστος συνδυασμός σε στριφτερή άσφαλτο

: Μανιτάρια φυτρωμένα διάσπαρτα στα πεσμένα φύλλα

Η διαδρομή αυτή μας οδήγησε στην άλλη πλευρά του βουνού, όπου τα σύννεφα εξαφανίστηκαν κ εμφανίστηκε ο ήλιος

. Κατηφορίζοντας φτάσαμε στα περίχωρα της Βυτίνας, πήραμε τον περιφερειακό με κατεύθυνση τη Δημητσάνα, ωστόσο η διαδρομή μας είχε σχεδιασμένη μια παράκαμψη :dance:

.
Είχα συγκρατήσει ένα όνομα χωριού από μια εκδρομή του BOSS, :idea:

ΜΕΘΥΔΡΙΟ

Κοιτώντας τον χάρτη, είχα δει μια χωμάτινη διαδρομή, παράλληλη με τον δρόμο που οδηγεί στην Ελάτη, που περνά από το χωριό αυτό και την ακολούθησα :!:

Όπου και ξεκίνησε το "καλό"

: Λασπούλα!

Η διαδρομή περνά από πολλές βρύσες για ζώα και όλα τα χώματα ήταν βρεγμένα κ ότι πρέπει για να κάνεις παιχνίδι, χωρίς όμως να προβληματίζεται το έτερον ήμισυ.. :whistle:

Ενώ προχωράς, περνάς από διάφορα είδη τερέν

και καταλήγει στο καταφύγιο άγριας ζωής του Χαλικιού

Βγαίνοντας από το χώμα στο δρόμο που οδήγει στο Λιμποβίσι, το χωριό του Κολοκοτρώνη, κατευθυνθήκαμε προς Στεμνίτσα.
Μετά από μια σύντομη στάση μέσα στα έλατα όμως

για να τσιμπήσουμε ένα μήλο, ας πούμε :whistle:

Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε τη γραφική Στεμνίτσα

για μερικές πανοραμικές φωτο από το "κάστρο"

κ αναχωρίσαμε για Δημητσάνα, να προλάβουμε το υπαίθριο μουσείο υδροκίνησης, το οποίο έκλεινε στις 4. Ένα εξαίρετο μουσείο, με λειτουργικούς μύλους, που αναπαριστούν πως χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας την δύναμη του νερού προς όφελος τους.

Συνεχίζεται :arrow:

από **giomei** » Παρ Νοέμ 06, 2020 1:22 am

Απο κει, αναχώριση για την ΙΜ Τιμίου Προδρόμου, μέσω χώματος βεβαίως βεβαίως :mrgreen:

. Όμορφη διαδρομή που ακολουθεί την κατεύθυνση του ποταμού Λούσιου. Για να φτάσεις το μοναστήρι είναι απαραίτητο να περπατήσεις ένα μέρος της διαδρομής, αλλά αποζημιώνεσαι από την εντυπωσιακή εικόνα της κατασκευής της Μονής πάνω στον βράχο,

που προκαλεί δέος με τον συνδυασμό του δυσπρόσιτου φαραγγιού

Αφού επισκεφτήκαμε και τη Μονή και μας κέρασαν νεράκι και λουκούμι, μας ξεπροβόδισαν τα μουλάρια των μοναχών

και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το αμάξι

.
Κατεύθυνση προς Ζάτουνα λοιπόν, για φαγητό και διανυκτέρευση.

2η μέρα

Μετά από ένα εξαιρετικό πρωϊνό με θέα τις απόκρυμνες πλαγιές του βουνού φεύγουμε απ΄το κατάλυμα με κατεύθυνση την αρχαία Γόρτυνα και τον Λούσιο ποταμό.

: Σημείο με θεσπέσια θέα μέχρι τη Μεγαλόπολη

Ο ποταμός κυλούσε νωχελικά αυτή την εποχή καθώς οι βροχές ήταν λίγες μέχρι τότε

και φυσικά δεν χάσαμε την ευκαιρία να βάλουμε τα πόδια μας στα παγώμενα νερά του ποταμού

Αναχώρηση απ΄την ακροποταμιά κ περνώντας απ΄το Ελληνικό, κατευθυνόμαστε για το φημισμένο γεφύρι του Ατσίχολου

, το οποίο αποτελεί και σημείο έναρξης για ράφτινγκ στο Λούσιο

Σειρά έχει η Καρύταινα με τα όμορφα γεφύρια της, οστόσο δεν καθίσαμε να τα απολαύσουμε, διότι το χωριό είχαν καταλάβει 4 πούλμαν με τους επιβάτες τους :doh:

. Οπότε φεύγουμε σβέλτα για Ανδρίτσαινα, ενώ στο δρόμο κάναμε μια στάση σε μια σκιερή βρύση για κολατσιό,

, όπου μας συνάντησε μια παρέα κυνηγών μετά από λίγο.
Περπάτημα στην Ανδρίτσαινα για να ξεπιαστούμε και κατεύθυνση για τον αρχαιολογικό χώρο του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες, ο οποίος είναι ένας ναός που αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα, παρόμοιας κατασκευής και πλήρως αναστυλώμενος, ωστόσο οι ζωφόροι βρίσκονται στο Βρετανικό μουσείο :evil:

: Ναός επικούριου Απόλλωνα

Απόγευμα πλέον, κατευθυνόμαστε προς τους καταρράκτες της Νέδας, του μόνου ποταμού της Ελλάδας με θηλυκό όνομα! Προυποθέτει λίγο ποδαρόδρομο κ καλά παπούτσια, καθώς είναι λίγο δύσβατο το μονοπάτι, αλλά αξίζει κάθε λεπτό κούρασης

Δυο καταρράκτες, ένας μικρός κ ένας μεγάλος, στον οποίο μπορείς και να κολυμπήσεις!

Αποκαμωμένοι πλέον, γυρίζουμε στο αμάξι και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής προς Κοπανάκι, αλλά πείναγαμε ωσάν λύκοι και διαλέγοντας ένα μαγαζί στην τύχη απ' το maps, μας αποζημίωσε με εξαιρετικό φαγήτο και όμορφη θέα, που με το φως της ημέρας πρέπει να ήταν ακόμα καλύτερη