
Να αράξω σε μια ερημική παραλία μόνος, ναι εντελώς μόνος, για όσο περισσότερο χρόνο μπορώ... να αράξω είπα; ε εντάξει μη σκουριάσουμε κιόλας....


Και πως να μην περιελάμβανε βουνό, αφού προορισμός ήταν η πανέμορφη, αγαπημένη



Ξεκίνησα λοιπόν στις 14/8 και από την Στενή κατευθύνθηκα προς Μετόχι και Κύμη, με την διαδρομή πραγματικά να με εντυπωσιάζει!! Τρομερές εναλλαγές τοπίων, σημεία με απίστευτη θέα, πανέμορφες παραλίες!! Χωρίς υπερβολή, ίσως η ομορφότερη ασφάλτινη διαδρομή που έχω κάνει στην Ελλάδα και την συνιστώ ανεπιφύλακτα!!
Η πρώτη σκέψη ήταν να επισκεφθώ τις παραλίες Τσίλαρο και Θαψά αν και ήξερα ότι δεν ήταν αυτό που έψαχνα... και δεν έπεσα έξω... τα Θαψά είναι δυστυχώς άλλος ένας κατεστραμένος παράδεισος...


Επόμενη στάση ο Τσίλαρος. Καλύτερη η κατάσταση από άποψη πολυκοσμίας, αλλά αυτοί οι λίγοι που υπήρχαν, αρκούσαν για να κάνουν το κακό... είχαν κατεβάσει τα γ@#*&#α τζιπάκια τους στα 5 μέτρα από το κύμα!!


Κάπως έτσι και με τις ενδιάμεσες εξερευνήσεις στο βουνό φυσικά, πέρασε η ώρα και αποφάσισα να περάσω το βράδυ στην κοντινή Χιλιαδού, παλιά αγαπημένη, πανέμορφη και δυστυχώς εδώ και χρόνια και αυτή κατεστραμένη από τους γνωστούς Ούνους που την κατακλύζουν...

Το πρωί ξεκίνησα ορεξάτος για εξερεύνηση και προορισμό κοντινή "σταμπαρισμένη" παραλία όπου είχα υπόνοιες ότι ήταν αυτό που ήθελα...και.....ήταν!!! Από την διασταύρωση του κεντρικού με τον δευτερεύον ασφαλτόδρομο ακόμα, κατάλαβα ότι κάπου "διαφορετικά" πήγαινα...η απουσία του ανθρώπου ήταν εμφανής...όπως και των πινακίδων...καλό αυτό

Όταν δε πάτησα χώμα.....ε τότε σιγουρεύτηκα....ήμουν σε καλό (χωματό)δρομο και φυσικά δεν περιγράφεται η χαρά μου όταν μπόρεσα για πρώτη φορά, σε μια αριστερή φουρκέτα και μέσα από την πυκνή βλάστηση, να διακρίνω την παραλία!!! Στόχος επετεύχθη λοιπόν!!!



Οι υπόλοιπες μέρες μέχρι τις 22/8 που γύρισα, πέρασαν με ρεεεεεεεεεεκλα μα πολύ ρεεεεεεεεεκλα στην παραλία, διαλογισμό, άφθονες συζητήσεις με τον εαυτό μου



Αυτά με τα λόγια λοιπόν, πάμε με το φωτορεπορτάζ!!

Συνεχίζεται...