Και ναι
επιτέλους φτάσαμε στη Βρωμονέρα
Ένα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστώ στα παιδιά για την παρέα τους, για την συνοχή στην αντιμετώπιση καταστάσεων αλλά και για την εμπιστοσύνη τους αφού τους πήγαινα από κομμάτια που στο χάρτη δεν υπήρχε δρόμος
Ο σταυρός από τον μπιλιοφόρο του Δημήτρη Σπάτα, δεν τον πτόησε και πέρασε άξια 14 φορές (αν θυμάμαι καλά

έχασα το μέτρημα στο τέλος

) ποτάμι με πίσω κίνηση με αργά

εκτός από ένα τραβηγματάκι
Το αυτό στον TakisL που ενώ μουλάρωσε το κλείδωμα των αργών, κατάφερε να συνεχίσει απτόητος
Ένα σπασμένο repositioner του πλοηγού

μας καθυστέρησε μόλις 17 λεπτά

ένα τεράστιο ευχαριστώ στον ΔΙΑ & τον grvitara αλλά και τον red-jim με την εργαλειοθήκη του, που σε χρόνο πραγματικά Δt κατηγορίας pitstop, έβγαλαν-διόρθωσαν-ξαναέβαλαν το αμορτισέρ
Ο καιρός ήταν ο πιο υπέροχος και γλυκός καιρός που συναντήσαμε ποτέ σε κατασκηνωτική εκδρομή, μπορεί να είχε (-2οc) αλλά η ξαστεριά, η άπνοια και η φεγγαράδα, βοήθησαν να περάσουμε ένα ΥΠΕΡΟΧΟ βράδυ γύρω από 3 εστίες

φωτιάς...
Λες και είχε βάλει ο Γιωργάρας από εκεί ψηλά το χεράκι του
Γιωργάρα, ελπίζω να μας χάρηκες από κει πάνω...Στον γυρισμό τα αργά του Τάκη επανήλθαν σαν από θαύμα

και μπόρεσε να βγάλει τα ανηφορικά πετρώδη

κομμάτια
Στου ΔημήτρηΣπάτα επανάληψη γρήγορου pitstop αφού η βίδα πάνω στήριξης του πίσω αμορτισέρ λύθηκε

και εξαφανίστηκε κάπου στο δρόμο

Ξανά ΔΙΑΣ ανέλαβε να την αντικαταστήσει με μια άλλη ευγενική χορηγία του RedJim (και inox παρακαλώ

)
Το τελευταίο δεν μας επέτρεψε να κάνουμε ένα κομμάτι που όμως θα ήταν άδικος κόπος, αφού αποδείχθηκε ξερότοπος, οπότε και επιστρέψαμε γρήγορα-γρήγορα προς Σέτα όπου κάποιοι μείναμε να φάμε, και οι υπόλοιποι επέστρεψαν Αθήνα
Επιτρέψτε μου φωτογραφίες σε λίγες μέρες, να στανιάρω λίγο
