Και Κυριακή πρωί ενώ μάζευα την σκηνή μου......
ακούω κάποια βαριά βουνίσια φωνή να ρωτά που είναι ο Γιώργος ο Καλιακούδας..
Γυρνάω και τι να δω, ο Δράκουλας ο Σιαλίσιος εμπρός μου ολοζώντανος!!

Φίλε Αλέξανδρε πολύ χάρηκα που σε είδα και τα είπαμε έστω και για λίγο, το πρόγραμμα ήταν πολύ σφιχτό για να προλαβαίναμε έστω έναν καφέ, έφτασα βράδυ Παρασκευής και Κυριακή πρωί μαζέψαμε για τον γυρισμό
Και έτσι για την ιστορία μαντέψτε τι περιτριγύριζε τα βράδυα γύρω από τις σκηνές μας, μάλιστα εθεάθη από 2 φίλους που είχαν πάει από Τετάρτη και ήταν μόνοι τους στην ησυχία, κάθε πρωί βρίσκαμε μπόλικα και ολόφρεσκα..
