Έχω ακόμα μπροστά μου σαν ζωγραφιά αυτές τις μοναδικές εικόνες, τις μυρωδιές του δάσους, τους ήχους τις νύχτας που σε ταξιδεύουν ακόμα και σήμερα καθώς κλείνεις τα μάτια σου για να κοιμηθείς.
Κάπου είχα διαβάσει ότι πλούσιος στην αρχαία Ελλάδα ήταν αυτός που έχει πραγματοποιήσει πολλούς πλόες. Αυτό μπορεί να σου προσφέρει ένα ταξίδι..... κάνοντας σε πλούσιο σε συναισθήματα, μυρωδιές και εικόνες. Έτσι και εμείς θέλοντας να γίνουμε πλουσιότεροι ξεκινήσαμε το 8ημερο ταξίδι μας.
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Χαράματα ακόμα σηκώθηκα απο το κρεβάτι ( όχι οτι κοιμήθηκα απο την χαρά και την ανυπομονησία ) και άρχισα να φορτώνω το αυτοκίνητο με όλα τα καλούδια που μπορεί να χρειαστεί κανείς...σκηνές, στρώματα, μαξιλάρια ( μην χάσουμε και την άνεση

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Ώρα 7:15πμ αναχωρούμε με τα της συζύγου

Μιας και φτάσαμε πρώτοι, πήραμε το παγωμένο καφεδάκι μας και με χαζοχαρούμενο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα προσωπα μας περιμέναμε την υπόλοιποι παρέα. Σιγά σιγά ερχόντουσαν και τα υπόλοιπα πληρώματα και αφού μαζευτήκαμε ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε για την Ιθάκη μας.
Έτοιμοι για να πάμε στην πρώτη θέση διανυκτέρευσης στη Βρύση του Καλόγερου.
Δρόμο παίρνουμε δρόμο αφήνουμε.....
Αφού αφήσαμε πίσω μας την Εθνική μπήκαμε προς Μενδενίτσα.......
για να πατήσουμε χώμα αμέσως μετά στο όρος Καλλιδρομο κάνοντας την πρώτη μας στάση για να ξεμουδιάσουμε
Αφου ξεμουδιάσαμε ξεκινήσαμε για να ανοίξουμε καινούργιους δρόμους
και τελικά......τους ανοίξαμε αφου πήραμε τα παράσημα μας ( γρατζουνιές )
Περνώντας απο την Γέφυρα Παπαδιάς για να πάμε προς Παυλιανη και να ανέβουμε στην Οίτη
Σταματήσαμε λίγα λεπτά στην Παυλιανη μήπως βρούμε πάγο αλλά δεν..... οπότε συνεχίσαμε για τον προορισμό μας.
Δυστυχώς με το που πατήσαμε το χώμα της Οίτη έσπασε η βάση αμορτισερ του ξάδερφου Νίκου. Αμέσως ο Λευτέρης μαζί με τον Σακκά γύρισαν σιγά σιγά μέχρι την Παυλιανη αναζητώντας ηλεκτροκολληση. Μέχρι τα παιδιά να επισκευάσουν το αυτοκίνητο εμείς βρήκαμε την ευκαιρία για μια γρήγορη τσιπουροκατάνυξη απολαμβάνοντας το δάσος.
Καθ όλη την διάρκεια προσπαθούσαμε να βρούμε σήμα στο κινητό για να επικοινωνησουμε με τα παιδια για να μάθουμε τι έγινε με την επισκευή του αυτοκινήτου.
Μια βρίσκαμε το σήμα μια το χάναμε. Με τα πολλά καταφέραμε να επικοινωνήσουμε και μάθαμε τα ευχάριστα ότι το αυτοκίνητο φτιάχτηκε

Τα παιδιά στην προσπάθεια τους να έρθουν το γρηγορότερο κάπου χάθηκαν μέσα στο βουνό......αλλά βρεθήκαμε κοντά στην βρύση του καλόγερου....
όπου πήγαμε όλοι μαζί για να στήσουμε το τσαρδάκι μας.
Αφού φτάσαμε στο μέρος κατασκήνωσης
στήσαμε σιγά σιγά....ή ....γρήγορα γρήγορα τις σκηνούλες μας
Η μέρα έφευγε.......
η Νεφέλη και η Τάρα έπαιζαν
και τα μεγάλα παιδιά έπαιζαν με τη φωτιά και τα κάρβουνα
για να φάνε δίχως αύριο μπριζόλες, λουκάνικα, σουβλακόπιτες, σπέσιαλ ντοματοσαλάτα δια χειρός Κώστα σιξτι σιξ, και βέβαια άφθονο τσίπουρο
Αφου φάγαμε και ήπιαμε ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε γύρω απο την φωτιά
ώσπου ήρθε ή ώρα για το βραδινό μας ύπνο
Τέλος 1ης ημέρας
Ps: 2πλό κλιικ στις φωτο
