Την ανωτέρω ημερομηνία και λίγο πρίν το καφέ, μετά απο την ιδέα της Δήμητρας/ mitsos feroza πήγαμε μία βόλτα στην Πεντέλη και συγκεκριμένα στην σπηλιά του Νταβέλη και στην παιδική χαρά. Εγώ, η Δήμητρα, η Βιβή , ο Κώστας Παπακωσταντίνου και ο sailor1984. Στην παιδική χαρά, απο λάθος χειρισμό, πλάγιασα σε μία ανηφόρα . Με τις οδηγίες και την ψυχραιμία της Δημητρας όμως, το έφερα πάλι στα ίσια

Μερικές φωτό, έστω και καθυστερημένες, μιας και τώρα κατάφερα να τις φέρω στο σωστό μέγεθος
Το αρχαίο μονοπάτι έξω απο την Σπηλιά του Νταβέλη
Αθλητές έξω απο την σπηλιά
Φωτό απο το γνωστό εκκλησάκι στην είσοδο της σπηλιάς
Και ξαφνικά, εκεί που είμαι στην σπηλιά καιέχω μαγευτεί απο το τοπίο, φέρνω στο μυαλό μου και τις γνωστές ιστορίες, τρείς σκιές στην είσοδο
Ηταν η παρέα μας
Η Αθήνα απο ψηλά
Τα παιδία παίζει
Ναι ναι και όμως. 15 Ιουλίου βρήκαμε και λάσπη. Απλώς φιλική συμβουλή αμέσως μετά την παιδική χαρά πλύσιμο.Ο φίλος ο Τάκης που το πήγα για πλύσιμο μέρες μετά βλαστήμησε. Είχε γίνει σαν τσιμέντο
Αυτά τα ολίγα

Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή.
Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.
Μπ. Μπρέχτ