Όλοι μας βλέπουμε γύρω μας να υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις που δεν μας αρέσουν. Που δεν αγγίζουν εμάς προσωπικά ή κάποιους από το κοντινό μας περιβάλλον αλλά προκαλούν τεράστιο πόνο σε άλλους συνανθρώπους μας. Οι περισσότεροι, στεναχωριόμαστε μεν αλλά δεν κάνουμε τίποτα. Πέρα, ίσως, από μιά μικρή ελεημοσύνη που πιό πολύ σκοπό έχει να κουκουλώσει λίγο τις ενοχές μας...
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που κάνουν την διαφορά! Που δεν μένουν άπραγοι μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Και που προσφέρουν ανιδιοτελώς αυτό που μπορούν, ανακουφίζοντας όσους έχουν ανάγκη.
Αυτό το topic είναι αφιερωμένο σ' αυτούς τους ανθρώπους. Αν είδατε, μάθατε ή διαβάσατε για κάποιον τέτοιο άνθρωπο, στην Ελλάδα ή αλλού, βρείτε κάποιες πληροφορίες γι αυτόν, ίσως και φωτογραφίες ή βίντεο για το έργο του, και βάλτε το εδώ. Γι αυτό και ανέβηκε στην "Γενική Συζήτηση" και όχι αλλού.
Ας αποκτήσουμε επιτέλους και κάποια θετικά πρότυπα στην ζωή μας!!! Και που ξέρετε; Μπορεί, εμπνευσμένοι απ' αυτούς, να μπορέσουμε να κάνουμε κι εμείς κάτι, κάποια στιγμή...
Ο Gregory Kloehn κατασκευάζει σπίτια-μινιατούρες για αστέγους στο Oakland, στην California.
"We have two lives. The second begins when we realise we only have one."
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ........... και δεν χρειάζεται κόπο...απλά θέλει τρόπο και λίγο μυαλό , και αυτός ο άνθρωπος φαίνεται να έχει πολύ μα πολύ περισσότερο μυαλό απο όλες τις " διάνοιες " πολιτικών και διπλωματών που θέλουν να σώσουν τον κόσμο.... Και όσο για τον Θεό, εαν υπήρξε ποτέ έχει εγκαταλείψει προ πολλού αυτόν τον πλανήτη, την ανταμοιβή και την ευλογία σε αυτόν τον άνθρωπο την δίνουν οι συνάνθρωποι του που τους έχει βελτιώσει την ζωή...............................................
Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους. Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή. Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός. Μπ. Μπρέχτ
•Τα όρια της ζωή σου ειναι απλως επινοήσεις του εαυτού σου. •Εξερεύνησε, Ονειρέψου, Ανακάλυψε. •Ακολούθησε τον δρόμο σου ως την άκρη. Η αξία του δρόμου είναι να μην σταματήσεις.
Η ιστορία του είναι σε πολλούς γνωστή. Τον Σεπτέμβριο του 2009, ύστερα από 25 χρόνια εργασίας ως στέλεχος σε πολυεθνική εταιρεία, ο 47χρονος τότε Κώστας Πολυχρονόπουλος έμεινε χωρίς δουλειά. Οι οικονομικές δυσκολίες τον ανάγκασαν να επιστρέψει στο πατρικό του και για περίπου δύο χρόνια δεν μπορούσε να βρει κάποια απασχόληση. Ένα τυχαίο περιστατικό στο δρόμο τον ενέπνευσε να ξεκινήσει τη συλλογική κουζίνα "Ο άλλος άνθρωπος". Σήμερα, ταΐζει κάθε μήνα από το υστέρημα του 3.000 Αθηναίους που το έχουν ανάγκη, ενώ παράλληλα οργανώνει το "Σπίτι του Άλλου Ανθρώπου" στο Μεταξουργείο.
"Ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2011. Δεν ήθελα να δεχτώ ότι μετά από δυόμιση χρόνια που έψαχνα να βρω δουλειά, ήμουν άχρηστος και δεν μπορούσα να προσφέρω στον εαυτό μου, στην κοινωνία, σε όλους. Ήταν σαν να ήθελαν να μου πουν ότι στα 47 μου χρόνια είχε τελειώσει η ζωή μου. Και η αφορμή; Περπατώντας στον δρόμο μία μέρα, είδα δυο παιδιά πάνω από έναν κάδο σκουπιδιών να τσακώνονται για κάτι σάπια φρούτα και λαχανικά που είχαν πετάξει οι άνθρωποι της λαϊκής. Και δεν με πείραξε αυτό, καθαυτό το γεγονός. Με πείραξε ότι περνούσε κόσμος με σακούλες τροφίμων και ήταν σαν να μην τα έβλεπε. Με πείραξε η αδιαφορία. Δεν ήταν δηλαδή μόνο η πείνα, αλλά και η «πείνα» της επικοινωνίας που υπάρχει μεταξύ μας. Οπότε έκανα το αυτονόητο, ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Πήγα σπίτι έφτιαξα δέκα τοστ, πήρα την επόμενη μέρα τηλέφωνο μία φίλη και της λέω «θα πάω σε μία λαϊκή αγορά να μοιράσω φαγητό σε ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια. Θες να έρθεις;» Μου λέει «ναι, πάμε». Στην αρχή δεν το έπαιρναν το φαΐ. Θες φοβόντουσαν, θες ντρεπόντουσαν, θες ήταν θέμα αξιοπρέπειας, δεν ξέρω. Από εκείνη την στιγμή μου καρφώθηκε η ιδέα να μαγειρεύω στο δρόμο και να τρώμε όλοι μαζί. Γιατί μπήκα στη θέση τους και σκέφθηκα ότι αν ερχόταν κάποιος να μου δώσει ένα πιάτο φαΐ, δεν θα το έπαιρνα. Αν όμως ήταν ένα γεύμα που θα τρώγαμε όλοι μαζί και θ' αρχίζαμε να μιλάμε όπως ακριβώς κάνουμε στις γιορτές στο σπίτι, θα μπορούσε να λειτουργήσει. Και αυτό έγινε. Μια κουζίνα για όλους. Χωρίς τάξη, χωρίς χρώμα, χωρίς θρησκεία, χωρίς τίποτα. Αυτό επιδιώκουμε."
Πληροφορίες για το πως μπορεί να βοηθήσει κάποιος, !
"We have two lives. The second begins when we realise we only have one."
Αξιέπαινη προσπάθεια, είναι άξιος συγχαρητηρίων.....
Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους. Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή. Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός. Μπ. Μπρέχτ
Τον τυπο τον εχω δει και στο λιμανι του Πειραια, ειναι ψυχαρα και γεματος καλοσυνη, του γυρισε το μυαλο απο αυτα που εζησε και ειδε και κανει αυτο που γουσταρει προσφεροντας σε αυτους που εχουν πραγματικη αναγκη, και ειναι παρα πολλοι πλεον σας πληροφορω.