Μια σάπια Κυριακή που εξελίχθηκε σε εξαιρετική!! Με το που ξύπνησα και είδα τον ουρανό να μας κάνει την χάρη, γέμισα χαρά και ετοιμάστηκα σιγά σιγά για την εξόρμα.
H ομάδα όλη στις 10 νταν ήταν εκεί. Και ξαφνικά τσουπ. Ο Καλιακούδας με την καλιακούδα
Για αρχή δεν ξέραμε που θα πάμε, το είχα γράψει και στο αρχικό πόστ, αλλά καμιά φορά αν τα αυτοκίνητα είναι λίγα και η παρέα καλή, όλα τα πλάνα βγαίνουν καλά. Και αφού ήταν όλοι σύμφωνοι με αυτό... πάμε και βλέπουμε.
Αφού μπαίνουμε από την αρχή του trial στον Αγ. Στέφανο, χάνουμε την πρώτη δεξιά στροφή οπότε λέμε, πάμε ευθεία... Ε, με τα πολλά πήγαμε. Σε μια διασταύρωση πάω ευθεία, αλλά στα δεξιά μου βλέπω μια τεράστια ανηφόρα. Μάγκες μου τεράστια και πολύ πλατιά. Χωρίς να μελετήσω καμία γραμμή και να βάλω 4χ4 ή κάτι τελοσπάντων, ανεβαίνω. Άρχισαν τα σαμαράκια, οι ιστορίες, το μοτέρ έκοβε και για να το κόψω τελείως πατάω και συμπλέκτη για να ανεβάσω στροφές...

Το έσκαψα και έμεινα σαν τον βλαμμένο μέσα στην μέση κολλημένος και δίπλα μου πέρναγαν μέχρι και yugo

Έκανα λίγο πίσω έβαλα κοντά και τελείωσε το τζέρτζελο.
Μετά περιπλανηθήκαμε αλλά ακόμα δεν ξέραμε που θα καταλήξουμε. Σε μια στιγμή ούρλιαξε ο Θόδωρας, παραλίγο να πέσουμε στο γκρεμό από την τρομάρα μου

ότι το βρήκε. Πάμε Μαραθώνα. ὅπερ και εγένετο. Κάναμε κάτι από εδώ κάτι από κεί, κάτι κατηφόρες κάτι ανηφόρες, μοτοκροσάδες πέρναγαν, περπατητές έκαναν άκρη με τα πολλά είχε κόσμο η όλη φάση.
Φάγαμε και 2-3 πόρτες, σε διαδρομές που θέλαμε να μπούμε αλλά την βρήκαμε την άκρη.
Φτάνουμε σε ένα άλλο κομμάτι του trial, το στενό ανηφορικό. το περνάμε. Τσουπ. Πρόσκοποι παντού. Προσπαθήσαμε να μην τους ενοχλήσουμε πολύ και όντως έτσι έγινε. Εκεί χωριστήκαμε σε 2 ομάδες. Όποιος θέλει να δοκιμάσει την άσχημη ανηφοριά από εδώ, οι άλλοι από εκεί.
Ανεβαίνω κόφτες, κοιτώντας μια τον ουρανό και μια το χώμα (μέχρι και αγκαλιά στον Τεο βρέθηκα εκεί σε ένα σημείο) και πετάγομαι από το μονοπάτι. Κάνω άκρη το αμάξι και βλέπω τον μάχιμο Κυριάκο να ανεβαίνει και αυτός. Με τα πολλά καλά που είχε εργάτη. Βάλαμε και τον ιμάντα μου και άλλον ένα ιμάντα γύρω από το δέντρο και βγάλαμε το αμάξι από εκεί. Ρε Κυριάκο ακόμα νομίζω ότι στεναχωρήθηκα πιο πολύ εγώ για την ουρά σου
Εκεί χώρισαν οι δρόμοι μας με τα παιδιά που ήταν μέχρι τώρα μαζί μας και βρεθήκαμε με τον Τάκη. Κάναμε τις διαδρομούλες μας τσούκου τσούκου. Ποταμάκια από εδώ, ποταμάκια από εκεί. Νεροφαγώματα παραπέρα... Ξεμπερδέψαμε κατά τις 5, όπου πήγαμε για ένα καφεδάκι δεν θυμάμαι που, αλλά πέρναγε το τρένο ακριβώς δίπλα και πεταγόμουν πάνω κάθε φορά....
Παίδες είστε τρομερή παρέα, ευχαριστώ για την όμορφη Κυριακή!!
Τεο πολύ ωραία διαδρομή αλλά ρε φίλε αμάν με αυτά τα ποτάμια. Με πιέζεις να βάλω σνόρκελ
Κολυθάς με την σκυλίτσα τρομερό κόμπο με ωραία τυροπιτάκια. Δεν μασάει πουθενά.
Αλέξανδρε χάρηκα που σε γνώρισα και από κοντά, ελπίζω να πέρασες όμορφα και το βερνίκι για τις γρατζουνιές να έκανε δουλειά
Γρομιτσάρης επίσης χάρηκα που τα είπαμε από κοντά, ελπίζω και η κορούλα να πέρασε όμορφα.
Κυριάκο, μάχιμε, ελπίζω να πέρασες και εσύ όμορφα παρά το ατύχημα. Αν και δεν σε κόβω να μασάς και πουθενά.
