gmak έγραψε:Geo. έγραψε:Από την προηγούμενη εβδομάδα αυτό αναρωτιέμαι, γιατί ενώ ο δείκτης ήταν στην γραμμή του E, γέμισα 43λίτρα περίπου. Πόσα χωράει από κει και κάτω? Σίγουρα είμαστε 66lt?
μιας και βλεπω οτι και το δικο σου ειναι εισαγωμενο..μηπως κατι παιζει με τα εξωτερικου?? λεω εγω τωρα

δηλ να εχει το 55αρι...
Είμαι κι εγώ από τους 55άρηδες! Το αυτοκίνητο είναι εισαγωγής από Γαλλία. Μέχρι στιγμής νόμιζα, βάση αυτών που λέγαμε εδώ,
ότι τα εισαγωγής ή τα 2006-2007 μοντέλα είχαν 55αρι. Γιατί όμως παντού αναφέρεται 66L ?
Μετά το post του kounnky είχα και μια τυχαία συζήτηση σε αντιπροσωπία (όχι Suzuki) και μου είπαν
ότι τα ντεπόζιτα μαζεύουν μύκητες, σαν λάσπη, από τα βιοντίζελ, ειδικά αν μείνουν για πολύ καιρό στο ντεπόζιτο.
Αν σκεφτούμε ότι στο εξωτερικό πιθανότατα χρησιμοποιούν περισσότερο το βιοντιζελ, το οποίο μένει και στο ρεζερβουάρ μέχρι
να φτάσουν στον αγοραστή στην Ελλάδα, φανταστείτε πόσο χρόνο έχει για να αναπτυχθεί!
Αν ισχύει όντως αυτό, αυτό που με προβληματίζει είναι πώς εφόσον έχει τόσο μούχλα και λάσπη μέσα το ρεζερβουάρ,
ο δείκτης δείχνει ότι είναι άδειο? Δεν θα έπρεπε να δείχνει κάτι? Πως ακριβώς δουλεύει?

Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από διάφορα άρθρα...
http://www.petrogen.gr/news/index/show/id/18http://www.caroto.gr/2015/01/29/%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%BB-%CE%BC%CF%8D%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%BB%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%86%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CE%B1/Το πιο μεγάλο πρόβλημα, ωστόσο, είναι η νοθεία με βιοντίζελ, και δη αγνώστου προέλευσης και προδιαγραφής. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που μαστίζει κατά κόρον τη Β. Ελλάδα, την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Το βιοντίζελ είναι πολλαπλάσια πιο επιρρεπές στην ανάπτυξη μικροοργανισμών και μυκήτων απ’ ότι το “παραδοσιακό” ντίζελ κίνησης. Ναι, τ’ ακούσατε κι αυτό: το ντίζελ “μουχλιάζει” αν μείνει πολύ καιρό αποθηκευμένο χωρίς τα κατάλληλα αντιβιοτικά – μυκητοκτόνα πρόσθετα πετρελαίου. Τα υπολείμματα μαγειρικών ελαίων ή φυτικής μάζας που περιέχουν τα κακοπαρασκευασμένα βιοντίζελ είναι… βούτυρο στο ψωμί των μυκήτων, που πολλαπλασιάζουν με ραγδαίο ρυθμό την αποικία του εντός του ρεζερβουάρ και φράζουν τα πάντα! Όταν το φίλτρο πετρελαίου μοιάσει με άπλυτο φίλτρο ενυδρείου, τα πράγματα γίνονται στην κυριολεξία σκούρα. Είναι πολύ δύσκολο να απολυμάνεις ένα μολυσμένο σύστημα τροφοδοσίας.
Η δική μου μέθοδος είναι σχετικά απλή: σε πρώτη φάση πρέπει να βγει το ρεζερβουάρ για να αφαιρεθεί η γλίτσα από τα τοιχώματά του. Πολύ αποτελεσματικά στον… μαρασμό – εξουδετέρωση της γλίτσας είναι η βενζίνη και το ασετόν, ενώ για εγγυημένο αποτέλεσμα μπορείς πάντα ν’ αγοράσεις ένα καινούριο ρεζερβουάρ. Αφού καθαριστεί και (όσο γίνεται) στεγνώσει καλά το ρεζερβουάρ, μπαίνει φρέσκο ντίζελ, καινούριο φίλτρο και ειδικό αντιβιοτικό πρόσθετο πετρελαίου, σε αναλογία διπλάσια από τη μέγιστη προτεινόμενη στη συσκευασία. Το αυτοκίνητο τρώει όλο το φαγάκι του (καίει ολόκληρο το περιεχόμενο του ρεζερβουάρ που φουλάραμε) και ανοίγουμε πάλι το ρεζερβουάρ για να καθαρίσουμε τη σήτα και ό,τι ψόφιο μύκητα βγήκε στη φόρα από σωληνάκια και από απρόσιτες γωνιές του ρεζερβουάρ. Ακολουθεί συστηματικά αγωγή με αντιβιοτικό για κανέναν μήνα, στην μέγιστη προτεινόμενη αναλογία, και κατόπιν περιοδική χρήση του αντιβιοτικού ανά δίμηνο.