Η διαδρομη γνωστη απο την προηγουμενη φορα που ειχαμε παει με τον Νικόλα πιο χειμωνιατικη αυτη τη φορα και με παρα πολυ θεμα, η παρεα καταπληκτική και το κεφι στα υψη, ο καιρός ιδανικός βουνίσιος σε εσπρωχνε να χωθεις ολο και πιο βαθεια
Ολα καλα μεχρι την ωρα που αποφάσισα τελειως αψυχολογητα και χωρις λογο να χωσω το τρακτερ σε δυσκολο περασμα, απλα το εβλεπα και με φωναζε, μεχρι εκεινη την ωρα ημουν πολυ συντηρητικός, μαλιστα μου τα εχωνε και ο μικρος γιατι δεν παιζουμε πολυ, μ'αρεσει που του εξηγουσα οτι πρεπει να γνωριζεις το περασμα και να προσεχεις πολυ γιατι μπορει να γινει ζημια και αλλα τετοια

επειδη ομως ο κανονας πως οι μ@λ@κιες πληρωνονται ισχυει παντα

εγω πληρωσα με ενα γερο κουρεμα του διαφορικου πισω, λογικα δεν εμεινε τιποτα μεσα, μπλοκε και γραναζια εγιναν γρεζια

μενει πλεον να ανοιχθει στο συνεργειο και να επιβεβαιωθει η εκταση της ζημιας

η συνεχεια γνωστη, συνοδεια στην ασφαλτο και επιστροφη με μπροστινη κινηση με το πισω διαφορικο να οργιαζει, στην μεση της διαδρομης διαπιστωσα οτι και το μπροστινο δεξι ημιαξονιο ηταν ετοιμο να παραδωσει το πνευμα, γυρισε ομως το ατιμο πισω, δεν ανεβηκε στην οδικη

περηφανο και τιμημενο μπηκε στην πυλωτη να ξεκουρασει τα σιδερα που του τσαλακωσε ο χαμενος ο οδηγος του
Να ειμαστε παντα καλα να βολταρουμε φιλοι, τα σιδερα θα τα φτιαξουμε, τις καρδιες μας να μην χαλαμε
