Το Πάρκο των Ψυχών

[fluflitsa]

Ο Σπύρος Ντασιώτης, δασοφύλακας στην Πάρνηθα, πήρε ό,τι απέμεινε από το δάσος που περιστοίχιζε το Σανατόριο της Πάρνηθας και πάνω στους κατεστραμμένους από τη φωτιά κορμούς αποτύπωσε ανθρώπινες μορφές.
Κουβαλούσε τους κορμούς των δέντρων από το Σανατόριο μέχρι τον προαύλιο χώρο στο κτίριο του δασαρχείου από τις αρχές Μαΐου. Εκεί σκάλιζε τις μορφές επάνω τους. Τότε ο δασοφύλακας άρχισε να υλοποιεί την ιδέα του, η οποία είχε γεννηθεί το 2004, όταν μετατέθηκε από το δασαρχείο της Χίου στην Πάρνηθα. «Οταν ήρθα εδώ με συγκλόνισε η ιστορία του Σανατορίου. Από τότε άρχισε να με τρώει η σκέψη να συνδεθώ με έναν τρόπο μαζί του αλλά και με το βουνό. Στην αρχή ήθελα να φτιάξω ένα έργο αλλά τελικά βγήκαν τα 20 γλυπτά που θα αποτελούν το Πάρκο των Ψυχών».
Αρχισε να ψάχνει για να βρει τρόπο για να μεταφέρει τους κορμούς στον περιβάλλοντα χώρο του δασαρχείου και να ξεκινήσει να τους δουλεύει. Στην πραγμάτωση της ιδέας του υποστηρίζει ότι συνέβαλαν καθοριστικά το Δασαρχείο Πάρνηθας, ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας και ο Σύνδεσμος Πάρνηθας.
«Δεν θα τα κατάφερνα αν δεν είχα τη βοήθεια αυτή. Χρειαζόμουν άδεια για να χρησιμοποιώ τον χώρο αλλά και χρήματα για τη μεταφορά των δέντρων. Ο Φορέας Διαχείρισης και ο Σύνδεσμος Πάρνηθας συνέβαλαν στο να πληρωθεί ο γερανός που μετέφερε τους κορμούς ή το στήσιμο του πάρκου. Είναι 20 έργα με ύψος από 2,5 έως 4,5 μέτρα, τα οποία για να στηθούν έπρεπε να σκαφτεί βαθιά η γη για να αντέξουν στον χρόνο». Ο χρόνος, έπειτα, άρχισε να πιέζει αφού οι καιρικές συνθήκες στην Πάρνηθα δεν του παρέχουν την άνεση να σκαλίζει όποτε θέλει. «Επρεπε να πάω με τα χούγια του καιρού. Από τον Μάιο και μετά η θερμοκρασία εδώ είναι ικανοποιητική για να δουλέψει κανείς. Μέχρι τότε όμως δεν γίνεται γιατί πάντα είναι από 10 έως 12 βαθμούς πιο χαμηλή. Ετσι άρχισα να δουλεύω στην άδειά μου, να μένω με τις ώρες εδώ πάνω ακόμη και μετά τη λήξη της βάρδιάς μου, στις αργίες, στα ρεπό μου».
Μπορεί η «ρίζα» της έμπνευσής του να είναι η ιστορία του Σανατορίου και των ανθρώπων που είχαν νοσηλευθεί εκεί, αλλά ουσιαστικά απευθύνεται σε όλους όσοι έχουν πονέσει και ταλαιπωρηθεί. Οπως υπογραμμίζει ο Σπύρος Ντασιώτης, «όταν άρχισα να σκαλίζω τα ξύλα σκεφτόμουν ότι την εποχή που νοσηλεύονταν οι άνθρωποι αυτοί εδώ, τα δέντρα ήταν μικρά. Εζησαν μαζί με αυτούς, άρα κουβαλάνε κάτι. Αποφάσισα να στήσω το πάρκο σε αυτό το ξέφωτο και όχι στην αυλή του κτιρίου γιατί οι ασθενείς για να δουν λίγο ήλιο εδώ έρχονταν, επειδή κοντά στο νοσοκομείο τούς τον έκρυβαν τα δέντρα».
Ο Σπύρος Ντασιώτης είναι αυτοδίδακτος. Ακούει τα «υλικά» και οδηγείται από αυτά: «Το δέντρο είναι το μοναδικό στη φύση που αναπτύσσεται σε δύο κατευθύνσεις, πολύ ψηλά πάνω και πολύ βαθιά κάτω. Είναι σαν να συμβολίζει την ίδια την ζωή και τη σοφία. Ο,τι παίρνει από τις ρίζες το μεταφέρει προς τα πάνω. Ερχονται φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών και με ρωτούν πού είναι το πρόπλασμα. Με κοιτάζουν με απορία όταν τους λέω ότι μετράω με το μάτι και κάνω αυτό που μου λέει το δέντρο».
ΠΗΓΗ

424479_10151443323468408_1589123985_n_final.jpg (22.73 KiB) 5246 προβολές

385360_10151443326848408_1428967888_n_final.jpg (60.87 KiB) 5246 προβολές

314106_10151443323308408_1730663331_n_final.jpg (42.54 KiB) 5246 προβολές

73336_10151443323488408_994443452_n_final.jpg (45.99 KiB) 5246 προβολές

69693_10151443323623408_1487085703_n_final.jpg (26.3 KiB) 5246 προβολές

46368_10151443322743408_650047885_n_final.jpg (23.82 KiB) 5246 προβολές

6106_10151443325813408_1478746181_n_final.jpg (44.17 KiB) 5246 προβολές

1239_10151443325278408_937000614_n_final.jpg (30.11 KiB) 5246 προβολές

[nick_89]

Φρικαλέο!!!! και το Σανατόριο στην Πάρνηθα και τα αγάλματα!!

[fluflitsa]

δεν είναι φρικαλέο. Το Σανατόριο ήταν για όσους είχαν φυματίωση, όπως ήταν και το Νοσ. Σωτηρία όταν φτιάχτηκε. Νομίζω ότι σ'αυτά τα αγάλματα αποτυπώνοντε όλα τα αισθήματα των απομονωμένων αρρώστων. Για μένα ήταν πολύ δυνατή εικόνα όλα τους.

[theo_ts]

Ανατριχιαστικό

[Orfeas]

To σανατόριο δεν είναι σοκαριστικό,ούτε τα γλυπτά... Σοκαριστικό είναι το να καίγεται ένας εθνικός δρυμός τέτοιας ομορφιάς και σπουδαιότητας ! Μεγάλωσα με βόλτες στο ''άλσος των γιγάντων'' (ακριβώς εκεί που είναι τα γλυπτά) παίρνοντας τα βιβλία μου για να διαβάσω για το σχολείο. Δυστυχώς το μόνο που μένει για τα παιδιά πλέον είναι το υπρσύγχρονο τελεφερίκ που οδηγεί στο ακαλαίσθητο , τσιμεντοτερατούργημα.


Ο λόγος που κάνω αυτό το post είναι οι άνθρωποι που θεωρούν την φωτιά στην Πάρνηθα άλλη μια φωτιά του καλοκαιριού (όχι άδικα γιατί έτσι λανσαρίστηκε από τα ΜΜΕ). Μιλάμε όμως για μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές των τελευταίων δεκαετιών. Άτυχους θεωρώ όσους δεν περπάτησαν τα μονοπάτια στο καμμένο κομμάτι όσο ήταν ζωντανό. Αν και οι σπηλαιολόγοι έχουν σαρώσει το καμμένο κομμάτι πολλάκις, επειδή τα σπήλαια είναι πλέον εμφανή, προσωπικά δεν έχω πάει να δω ούτε τα νέα σπήλαια γιατί το θέαμα εξακολουθεί να μου προκαλεί οργή.
Έτσι λοιπόν τον Ιούνιο του 2007, από μια μικρή εστία στα Δερβενοχώρια χάθηκε το μεγαλύτερο κομμάτι του δάσους της Πάρνηθας.

Ευτυχώς όμως με την συμβολή της Πολιτείας σώθηκε το καζίνο μας ! Δόξα τω Θεώ

Δόξα και τιμή επίσης σε αυτούς που συνεχίζουν να καταπατούν το δάσος στους πρόποδες του βουνού και στην Πολεοδομία που παρά τις καταγγελίες παραμένει επιδεικτικότατα... άπραγη . Εθνικό κτηματολόγιο και RX/

Eικόνα τη στιγμή που η φωτιά ''καβάλησε'' την κορυφογραμμή

2690_1111587863860_8126879_n.jpg (31.87 KiB) 5203 προβολές

Sorry Νίνα για την παρέμβαση στο θέμα σου αλλά είδα το σημείο και μου ανάψανε τα λαμπάκια!

[Tzivitzonis]

Ανάμεικτα συναισθήματα προκαλείτε και οι 2 σας......
Μπράβο και στους 2! Ωραία η φωτοκαταγραφή και για εμάς που δε γνωρίζαμε για το Σανατόριο, αλλά και το δίκαιο ξέσπασμα του Δημήτρη!!

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Είναι απόκοσμο όντως το πάρκο και ενδεχομένως σοκάρει , αλλά δεν παύει να αντικατοπτρίζει μία πραγματικότητα, και μία κραυγή ψυχής και κάποια πράγματα καλό είναι να μας προβληματίζουν. Και αυτό σίγουρα το πετυχαίνει...Οι κραυγές των καμμένων δένδρων, που μεταλλάσσονται από τον καλλιτέχνη στις κραυγές των ανθρώπων του σανατορίου , και πάλι ενώνονται σε μία κραυγή της φύσης { και ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης } για τα δεινά που υποφέρει.
Όσο για την τοποθέτηση/ ξέσπασμα του Δημήτρη

[Νικόλας]

Φοβερό είναι.Δεν το γνώριζα καν.

[Kalavritara]

Νίνα πολύ ζεστό, ευαίσθητο και ανθρώπινο το ποστ αυτό Τα λόγια φτωχά...οι φωτογραφίες και η ιστορία κρύβουν πολλά

[manos12-74]

ορφεα συμφωνω μαζι σου,τεραστιας οικολογικης σημασιας το συγγεκριμενο δασος,νινα οντως προκαλει μεγαλη θλιψη

[gv2000]

orfeas +1000..

όσο για το πάρκο των ψυχών πολύ ενδιαφέρον θέμα! μπράβο Νίνα!

[Tetrakinisi]

To σανατόριο δεν είναι σοκαριστικό,ούτε τα γλυπτά... Σοκαριστικό είναι το να καίγεται ένας εθνικός δρυμός τέτοιας ομορφιάς και σπουδαιότητας ! Μεγάλωσα με βόλτες στο ''άλσος των γιγάντων'' (ακριβώς εκεί που είναι τα γλυπτά) παίρνοντας τα βιβλία μου για να διαβάσω για το σχολείο. ,

ενημερωτικα η αρχη του αλσους ηταν μετα το ΣΕΓΑΣ...υπαρχουν ακομα ταμπελες.απλα ο δασαρχης το κανε εκει για να το βλεπει ο κοσμος .

[Panos2]

To σανατόριο δεν είναι σοκαριστικό,ούτε τα γλυπτά... Σοκαριστικό είναι το να καίγεται ένας εθνικός δρυμός τέτοιας ομορφιάς και σπουδαιότητας ! Μεγάλωσα με βόλτες στο ''άλσος των γιγάντων'' (ακριβώς εκεί που είναι τα γλυπτά) παίρνοντας τα βιβλία μου για να διαβάσω για το σχολείο. Δυστυχώς το μόνο που μένει για τα παιδιά πλέον είναι το υπρσύγχρονο τελεφερίκ που οδηγεί στο ακαλαίσθητο , τσιμεντοτερατούργημα.

Εμείς μαθαίνουμε την Ελλάδα (από κάτι ιστορίες όπως αυτή)!!!!!