ΑΝΕΚΔΟΤΑ

[Vasilis]

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Tι είπε ο Μητσοτάκης όταν άκουσε τη δήλωση Τατσόπουλου ότι έχει πη@ήξει τη μισή Αθήνα.
-Ε και; Εγώ έχω θάψει τη μισή Ελλάδα.....

Πάντως μάλλον ο οξαποδώ έχει δίκιο τελικά γιατί και στο γραφείο που ρώτησα, και στην γειτονιά, και στο σπίτι ακόμη, δεν τον ήξερε καμμία τον πηδηχτούλη

[nick_89]

Tι είπε ο Μητσοτάκης όταν άκουσε τη δήλωση Τατσόπουλου ότι έχει πη@ήξει τη μισή Αθήνα.
-Ε και; Εγώ έχω θάψει τη μισή Ελλάδα.....

Πάντως μάλλον ο οξαποδώ έχει δίκιο τελικά γιατί και στο γραφείο που ρώτησα, και στην γειτονιά, και στο σπίτι ακόμη, δεν τον ήξερε καμμία τον πηδηχτούλη

Σόρρυ αλλά προσπαθούσα κανα μισάωρο στο photoshop να το κάνω καλά αλλά πάνω που κούναγα το κεφάλι πηγαινε και κόλλαγε σε άκυρο σημείο!!
Νικόλα συγνώμη ρε φίλε αλλά δεν κρατήθηκα!!!

επιτέλους τόσα χρόνια κάψιμο στο συσωλίν μπόρεσα κάπου να τα διοχετεύσω!!

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Πρέπει να επιστρέψεις Ελλάδα επειγόντως.....σου έχει λείψει η παρέα

[Επισκέπτης]

[antonis1627]

Δεν παίζεστε βρε παιδιά.

[dimitriszim]

Ένας 40άρης οικογενειάρχης ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ.
Κάποια στιγμή παρατηρεί μια εντυπωσιακή ξανθιά
και ασυναίσθητα τη χαζεύει.


Η ξανθιά του γυρίζει το βλέμμα.

Την ξανακοιτάζει πιο έντονα, τον κοιτάζει και αυτή, αυτό τραβάει
κάμποση ώρα και αποφασίζει να της μιλήσει:

-Συγνώμη, της λέει, μήπως γνωριζόμαστε;

-Βέβαια, του απαντάει. Ένα από τα παιδιά που έχω,
είναι δικό σας!

Ο τύπος σαστίζει, σκέφτεται και ξαφνικά θυμάται
τη μοναδική φορά που απάτησε τη γυναίκα του.

Τη ρωτάει λοιπόν:

-Μήπως είστε εκείνη η στριπτηζέζ που είχανε
καλέσει σε ένα bachelor πάρτυ στην Πεύκη
πρόπερσι την άνοιξη και είχαμε καταλήξει
να κάνουμε άγριο σεξ στην κουζίνα;
Μου είχατε δέσει τα χέρια με χειροπέδες και
μου χώσατε και ένα καρότο στον .........κ@@λ@!!!

Συνοφρυωμένη αυτή του απαντάει:

-Όχι, είμαι η φιλόλογος του γιου σας!

[char]

Ούιιιιιι...!!!

[Kalavritara]

Οποιος βιάζεται σκοντάφτει...πάντα

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

ζημιάααααααααααααααααααα

[gv2000]

καρφώθηκε!!

[nick_89]

οοοχιιιιιιιι!, κακοοοοοό!!!!

[nick_89]

Ένα ανέκδοτο/ιστοριούλα που θα σας κάνει να σκάσε ένα χαμόγελο
Όταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο, είπε σε όλους τους λαούς που είχε φτιάξει να περάσουν μέσα στη βδομάδα να διαλέξουν μια χώρα να κατοικήσουν.
"Δέχομαι μέχρι το Σαββάτο" τους ξεκαθάρισε. "Την Κυριακή θα ξεκουράζομαι".
Δευτέρα πρωί έτρεξαν και στήθηκαν στην ουρά οι Γερμανοί. Την πρώτη μέρα της προθεσμίας. Κι έτσι τους έδωσε μια ωραία και μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης.
Μετά από λίγο ήρθαν οι Κινέζοι. Ομοιόμορφα ντυμένοι και σε παράταξη. Ήταν μπόλικοι και τους έδωσε την Κίνα.
Την Τρίτη οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Πορτογάλοι, οι Σουηδοί, οι Αμερικάνοι, οι Καναδοί. Πήραν όλοι από μια χώρα.
Τετάρτη όλοι οι Αφρικανοί με τα πολύχρωμα ρούχα τους. Τους έδωσε ολόκληρη την όμορφη Αφρική και τους είπε να τη μοιραστούν.
Την Πέμπτη πήγαν οι Aβορίγινες. Τους έδωσε την Αυστραλία.
Την Παρασκευή, αφού τέλειωσαν με τη γραφειοκρατία, πήγαν οι Ρώσοι. Αφού είδαν τι πήραν οι άλλοι, συμφωνήσαν και πήραν την παγωμένη αλλά πανέμορφη Ρωσία.
Το Σαββάτο ήρθαν όλες οι υπόλοιπες φυλές και έθνη και πήραν ό,τι περίσσεψε.
Το Σάββατο βράδυ, αργά, έφτασαν οι Τσιγγάνοι με όλα τους τα παιδιά. Ο Θεός τους είπε ότι άργησαν πολύ και δεν είχε μείνει τίποτα. Ήταν και πολλοί, που να τους βάλει; Παρ' όλα αυτά, επειδή ήταν μέσα στην προθεσμία, τους επέτρεψε να πάνε σε όποια χώρα θέλουν και να μείνουν με τους κατοίκους της. Κι έτσι απλώθηκαν παντού.
Την Κυριακή ο Θεός κάθισε να αναπαυθεί ευχαριστημένος. Κατά το απογευματάκι βλέπει έξω από την πόρτα του ένα πλήθος να φωνάζει να του ανοίξουν! Ήταν οι Έλληνες, ως συνήθως εκπρόθεσμοι και μόλις μπήκαν άρχισαν τα παρακάλια:
- Ανοιξε Θεούλη μου, σε παρακαλούμε, θέλουμε κι εμείς μια πατρίδα.
- Τι θέλετε εδώ παιδιά? Δεν είπαμε ότι την Κυριακή ξεκουράζομαι?
- Το ξέρουμε Θεούλη μου, αλλά μπερδέψαμε τις ημερομηνίες. Μη μας αφήσεις σε παρακαλούμε χωρίς δική μας πατρίδα σαν τους τσιγγάνους... Είμαστε νοικοκυραίοι εμείς.
- Καλά βρε παιδιά, γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα? Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε σπιθαμή. Τα έχω μοιράσει όλα.
- Θεούλη μου, εμείς φταίμε, είδαμε ότι είχε πολύ χώρο κι είπαμε ότι θα περισσέψει και για μας. Και περιμέναμε να σπάσει λίγο ο κόσμος για να μην περιμένουμε στις ουρές... Έχουμε τόσα σπουδαία μυαλά, έχουμε πολλά να κάνουμε και να δώσουμε στον κόσμο... μη μας αφήσεις χωρίς Πατρίδα. Μπορεί να αργήσαμε, αλλά αν μας δώσεις κι εμάς, θα την υπερασπιζόμαστε με τη ζωή μας.
- Τι να σας πω ρε παιδιά? (είπε ο Θεός ξύνοντας το κεφάλι του). Κι εσείς παιδιά μου είστε και μάλιστα τα πιο έξυπνα, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει άλλος χώρος!
- Σε παρακαλούμε;
- Καλά. Τότε θα σας δώσω ένα μικρό κομματάκι που είχα κρατήσει για τον εαυτό μου!

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Ωραίο Νικόλα η χώρα των Θεών πραγματικά

[Tzivitzonis]

Έλα ρε κομμάτι!!!