
........βέβαια.......κάποιοι βράζουν μέσα στον καύσωνα και κάποιοι γυρνάνε τις παραλίες της Σκοπέλου

Αυτή είναι ζωή.....
κωλόπαιδο}Την Σκόπελο την θυμάμαι απο την δεκαετία του 1960, μιας και η αδελφή της γιαγιάς μου είχε παντρευτεί εκεί και πηγαίναμε πάντα τα καλοκαίρια. Οτι και να περιγράψω απο τα τότε χρόνια είναι λίγα.....θυμάμαι ακόμη τα ξύλινα καΐκια που μετέφεραν όλα τα εμπορεύματα απο το Βόλο, τα τότε πλοία της ακτοπλοΐας, τον θρυλικό Κύκνο του Κολοκοτρώνη, και μετά τα πλοία της ακτοπλοΐας Υιών Λουκά Νομικού το Θήρα, το Σκιάθος, το Σκύρος, το Σκόπελος , τον Αιγαία πριν έρθουν οι μεγάλες και καλά spεedways & highways και θές τώρα περισσότερα χρήμστα για ναύλο σχεδόν απο όλα τα νησιά της Ελλάδος
Στον Στάφυλο πηγαίναμε για μπάνιο με τα πόδια, το καραβάκι μας πήγαινε στις Σάρρες { τώρα πιά δεν πηγαίνει κανένας } ολοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας και η μεγάλη εκδρομή ήταν στα " καλύβια " του καθενός όπως έλεγαν μικρά κτίσματα φτιαγμένα μέσα στα καταπράσινα κτήματα για να μένουν κανένα βράδυ αν δεν προλαβαίναν να γυρίσουν στην χώρα έγκαιρα. Θυμάμαι το ουζερί του Λευτέρη { ναι υπήρχε και εκεί εκτός απο την Κατερίνη

και αναφέρομαι στο εκπληκτικό τραγούδι των Παπαδόπουλου Θεοδωράκη " το τραίνο φεύγει στις 8 "} , τον μανάβη με την πραμάτεια φορτωμένη σε κοφίνια στο γαϊδουράκι του, το σκουπιδιάρικο , δηλαδή ένα μουλάρι φορτωμένο με δύο μεγάλα μεταλλικά δοχεία δεξιά και αριστερά, τις υπέροχες βόλτες στην χώρα ιδιαίτερα την ώρα που έδυε ο ήλιος και την καταπληκτική θέα από την Παναγίτσα.
Τους ροφούς και τους αστακούς { τσάμπα διότι δεν είχαν πουθενά αλλού να τους δώσουνε παρά μόνο στους κατοίκους

}, τα μαύρα σύκα του Αυγούστου.......
Και κάποια στιγμή ήρθε ο τουρισμός ....και μαζί με αυτόν και η " ανάπτυξη " . Και επειδή εδώ είναι Ελλάδα, όλα έγιναν στραβά.......... Άναρχη ανάπτυξη, αισχροκέρδεια, το απόλυτο χάος.......οσοι κάτοικοι δεν είχαν άμεση σχέση με τον τουρισμό, το καλοκαίρι αρχίζανε και φεύγανε απο το νησί αφήνοντας χώρο στους λετρούμηδες , τις πιτσαρίες, και τα στίφη των εισβολέων. Οι τιμές ακόμη και στα μπακάλικα και τα μανάβικα συναγωνιζόντουσαν τις τιμές στις βιτρίνες κοσμηματοπωλείων........
Εχω να πάω 19 χρόνια στο νησί....και δεν είμαι σίγουρος οτι θα ξαναπάω ποτέ.....προτιμώ να κρατήσω στην μνήμη μου άσπιλη και αμόλυντη την Σκόπελο των παιδικών μου χρόνων..........................................

Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή.
Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.
Μπ. Μπρέχτ