...Στο δρόμο για Συρράκο και μετά το Προσήλιο συνάντησα ένα βιτάρα με ΑΤ να προσπαθεί να ανέβει και γλιστρούσε αφάνταστα..Μου λέει η Εύη πάει μέχρι εδώ είμαστε και εμείς...

καλά τις λέω...κρατήσου.
Περνάω το παλικάρι και μόλις πάω να φύγω μου κάνει νόημα.
.διάλογος...
-Πού πάτε παιδιά?
-Πανω Συρράκο για καφέ..
-Δεν πάει είναι αποκλεισμένος ο δρόμος...
- εγώ θα πάω...και όσο πάει...
- Περίμενε κλειδώνω και έρχομαι και εγω..
-Μα δεν έχω πίσω καθίσματα...
Δε πειράζει χωράω δίπλα στη δεξαμενη....
Με τα πολλά κλειδώνει το βιτάρα παίρνει την καραμπίνα από μέσα (μια luici franchi 48 all hunter 12 GA) και βουρ μέσα...
Ο άνθρωπος ήτανε βοσκός και ήθελε να ανέβει πάνω να κατεβάσει τις αγελάδες πιο χαμηλά λόγω υπερβολικής χιονόπτωσης...
Οι ανηφόρες καλές και με 5η αργά ανεβήκαμε...το χιόνι?από 20 εκ μέχρι και 3-4 ανεμοσούρια του μέτρου..
και το βοσκό να μην πιστεύει ότι θα περάσουμε μαζί με την Εύη.Τελικά φτάκαμε ψιλά γεμάτοι αδρεναλίνη..

φώτο μόνο στον κατήφορο πλέον με άνεση γιατί στην ανηφόρα ακουγότανε μόνο το μοτέρ και το σνορκελ..

πέρα από τα γελάδια είχε και 3 άλογα..
Αφού χαιρετηθήκαμε ξανά τον κατήφορο....
"Forgotten things remembered...
The tigers eat their young
The body stayed but inside the head...
The mind was on the run ..."