Γιατί εμείς οι παχουλοί τρώμε τη ζωή με το κουτάλι!!!!
1. Ο σύζυγος ήθελε να ζυγιστεί, οπότε ανεβαίνει στη ζυγαριά. Τον βλέπει η σύζυγος να ρουφάει την κοιλιά και του λέει:
- Με το να ρουφάς την κοιλιά σου την ώρα που είσαι πάνω στην ζυγαριά, δεν πρόκειται να σε δείξει λιγότερα κιλά - Το ξέρω, βρε Μαρία! - Τότε γιατί τη ρουφάς; - Για να δω τι γράφει η ζυγαριά!!
3. Ένας πολύ χοντρός κύριος ανεβαίνει σε μια μοντέρνα ζυγαριά και ενώ περιμένει να του γράψει στην οθόνη το βάρος του, η ζυγαριά βγάζει μήνυμα:
- ΕΝΑΣ ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
4. Ένας υπέρβαρος 130 κιλών και 1.70 ύψος απογοητευμένος από την καζούρα που του κάνουν οι γύρω του, αποφασίζει να πάει σε διαιτολόγο. - Δε μου λες γιατρέ ένας κανονικός άνθρωπος με τα κιλά μου, πόσο ύψος πρέπει να έχει; - Περίπου 2.10 του απαντά ο γιατρός - Και τους το έλεγα ρε γιατρέ, δεν είμαι χοντρός, κοντός είμαι.
5. Συναντιούνται δύο παχουλές φίλες στο δρόμο και αφού λένε τα νέα τους, λέει η μία στην άλλη: - Έχω ξεκινήσει πρόσφατα δύο δίαιτες! - Γιατί δύο; ρωτά η άλλη. - Γιατί με τη μία δεν χόρταινα, όλο πεινούσα!
6. Η Δίαιτα της ιππασίας.
ΠΡΩΙΝΟ: 3 φέτες ψωμί με άφθονο βούτυρο και μαρμελάδα. Δύο τηγανιτά αυγά με μπέικον. 1 ποτήρι γάλα, 1 ποτήρι πορτοκαλάδα και ένα φλιτζάνι καφέ. Μετά 45 λεπτά ιππασία.
ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ: 2 πιάτα της αρεσκείας σας, σαλάτα με μπόλικο λάδι, τηγανιτές πατάτες, μπουγιουρντί, γλυκό και άφθονη κόκα κόλα ή μπύρα. Μετά 1.30 ώρα ιππασία.
Μια δασκάλα ρωτάει τους μαθητές της: "Ποιος είναι καλός θάνατος;" Ένα μικρό κορίτσι απάντησε... "Είναι να πεθάνεις σαν τον παππού μου." - "Ω," απάντησε η δασκάλα. «Και πώς πέθανε ο παππούς σου;" - "Αποκοιμήθηκε". Τότε η δασκάλα ρώτησε: «Και ποιος νομίζετε ότι είναι φρικτός θάνατος;" Και το ίδιο μικρό κορίτσι, απάντησε: -«Να πεθάνεις σαν τους φίλους του παππού μου." Η δασκάλα ρωτάει στη συνέχεια από αμηχανία το κορίτσι: - "Και πώς πέθαναν;" -"Ήταν μέσα στο αυτοκίνητο με τον παππού μου όταν αποκοιμήθηκε ...
Atlas έγραψε:Μια δασκάλα ρωτάει τους μαθητές της: "Ποιος είναι καλός θάνατος;" Ένα μικρό κορίτσι απάντησε... "Είναι να πεθάνεις σαν τον παππού μου." - "Ω," απάντησε η δασκάλα. «Και πώς πέθανε ο παππούς σου;" - "Αποκοιμήθηκε". Τότε η δασκάλα ρώτησε: «Και ποιος νομίζετε ότι είναι φρικτός θάνατος;" Και το ίδιο μικρό κορίτσι, απάντησε: -«Να πεθάνεις σαν τους φίλους του παππού μου." Η δασκάλα ρωτάει στη συνέχεια από αμηχανία το κορίτσι: - "Και πώς πέθαναν;" -"Ήταν μέσα στο αυτοκίνητο με τον παππού μου όταν αποκοιμήθηκε ...
Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους. Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή. Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός. Μπ. Μπρέχτ