Αρθρο του Κωνσταντίνου Μπογδάνου απο τον ΣΚΑΙ......
Ω, θεοί! Βρήκανε λέει μια μετοχή. Μιας τράπεζας του 1904, ελληνικής, της Τραπέζης της Ανατολής. Μια μετοχή, καλή, θεόσταλτη, χρυσή και άγια, σε ένα σεντούκι μέσα, κάτι Πατρινοί, παλαιοί αστοί. Και είναι, λέει, η μετοχή σε ισχύ, γιατί η Τράπεζα που συγχωνεύθηκε με την Εθνική τη δεκαετία του ’30, δεν είχε τότε εκκαθαριστεί. Κι αν και τα τότε χρέη έχουν πια παραγραφεί, η μετοχή αντιστοιχούσε σε χρυσό, με εγγυητή την Τράπεζα της Γαλλίας, που είναι ακόμα εκεί, σήμερα που μιλάμε, ζει κι αναπνέει εύρωστη και δυνατή. Κι ήρθε καθηγητής από μακριά, απ’τις Αμερικές, απ’τους φωνιάδες μέσα των λαών, Έλλην, βεβαίως, κι υπολόγισε πόσο αξίζει η κάθε μετοχή – γιατί δεν βρήκαν μία, αλλά σαράντα, από τις προ εκατονταετίας, της Τράπεζας της Ανατολής- κι είπε πως κάθε μετοχή αξίζει 670 δις κι όλες μαζί 30 τρις. Κι άρα, σωθήκαμε, γιατί η Γαλλία μας οφείλει. Διότι ο Γιωργάκης θα διεκδικήσει, θα απειλείσει, θα κατασχέσει 15 φορές το ΑΕΠ της Γαλλίας, ή τα δύο τρίτα του παγκόσμιου ΑΕΠ (σοβαρά, τόσο είναι τριάντα τρις) και τα βάσανά μας θα τελειώσουν, τα μάγια θα λυθούν κι ο κακός ο δράκος πάλι θα’χει μέλι στο τσουκάλι! Ρε, δεν γίνονται αυτά, θα πεις. Κι όμως, μέχρι το βράδυ χθες το διαδίκτυο έβγαζε καπνούς με την υποτιθέμενη είδηση, που έβγαλε πρώτο και καμαρωτό το zougla.gr. Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, όπως ακούω, δε, δυο μέρες τώρα ποζάρει στον τηλεφακό με τις μετοχές ανά χείρας. Κι ο Έλλην, ωιμέ, τσιμπά.
Ανοίχτε γούφα, θάφτε με, φως μην ξαναντικρύσω! Πόσο απελπισμένος είναι ο Έλληνας πια;! Πόσο πανέτοιμος να τον σώσει ο Πίτερ Παν, ο ο Γιόχαν, ο Βίλι και τα στρουμφάκια;
Πρέπει να είσαι στο χείλος της παραφροσύνης για να πιστέψεις ότι μετά από δύο πολέμους και καμιά δεκαριά παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις, την ώρα που η Γερμανία με νταηλίκι και τσαμπουκά αρνείται να σου αποπληρώσει ακόμα και το κατοχικό δάνειο, πολλώ δε μάλλον πολεμικές αποζημιώσεις, είναι ποτέ δυνατόν να είχε οποιαδήποτε βάση ή τύχη το εν λόγω θέμα! Ή… να είσαι Έλληνας εν έτει 2011!
Δεν πειράζει. Με τη δαπάνη κάποιων χιλιάδων εργατοωρών, φαιάς ουσίας και συναισθηματικής ενέργειας, ο Έλλην για λίγο ξέφυγε. Ο Πανάγος από την Καντούνα φαντασιώθηκε ότι του αποδίδονται οι τίτλοι ιδιοκτησίας του Chateau Lafitte. Χάθηκε σ’εάν όνειρο, όπου γκρεμίζει τους μεσαιωνικούς πύργους της κοιλάδας του Λίγηρα και σηκώνει αντιπαροχές, όπου συνοδεύει το σατωμπριάν με φέτα κι όπου τα TGV δεν έχουν συγκεκριμένες ώρες δρομολογίων. Απλά τα παίρνεις και πας. Κι άμα είναι τσιμπάς κ τον πισινό της τρενοσυνοδού. Γιατί ο Τριανταφυλλόπουλος βρήκε σε μια θυρίδα σαράντα χαρτιά κ οι γαλλικοί σιδηρόδρομοι τώρα σου ανήκουν, Πανάγο.
Σαν να έχει δίκιο ο άνθρωπος.................

Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή.
Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.
Μπ. Μπρέχτ