Εεεεεεεεε λοιπόν, ώρα να πάω μετά από 20 χρόνια ξανά στο χωριό από όπου κατάγομαι!!!








Πριν αρχίσω με τις φωτογραφίες λίγα λόγια για το χωριό μου (θα το βρείτε και ως Αράχωβα αλλά και ως Αράχοβα σε κάποιες ταμπέλες/χάρτες):
Η Αράχωβα Ναυπακτίας υφίσταται από την αρχαιότητα μιας και υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα από το Κάστρο (δυστυχώς δεν είχα τον χρόνο να πάω)
Το Κάστρο
Το κάστρο της Αράχοβας αποτελεί μοναδικό οχυρωματικό έργο των Αιτωλών από τη Μυκηναϊκή ακόμη εποχή.
Η μοναδικότητά του βρίσκεται στην εξαιρετική φυσική θέση που το καθιστά απροσπέλαστο, στην ύπαρξη άφθονων νερών, δέντρων και σπηλαίων που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως κατοικίες και αποθήκες σε δύσκολες συνθήκες εγκλεισμού.
Βρίσκεται ανατολικά της σημερινής θέσης της Αράχοβας, προς τη Κλεπά σε μια έκταση και διαθέτει στην βορινή του πλευρά που αποκαλείται ‘’λαιμός’’ στενή δίοδο [20-30μ], απόλυτα ελεγχόμενη, με πανύψηλα και απάτητα βράχια στο πλάι. Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την ανατολική και τη δυτική πλευρά του κάστρου.
Στα νότια προστατεύεται από τον Εύηνο που κυλώντας με ορμή ανάμεσα σε πανύψηλα βράχια σχηματίζει εκεί βαθειά λίμνη, ’’ τον ’βρο του Κατσίφ’’ που καθιστά επίσης παντελώς αδύνατη την προσπέλαση. [ του Κατσίφ’ ο βρός= βρος = μεγάλη δεξαμενή νερού, λίμνη στα σλάβικα – του Κατσίφη, ίσως το επώνυμο κάποιοι που πνίγηκε εκεί.]. Όλη η περιοχή είναι επικλινής και φαίνεται ότι έγιναν κατολισθήσεις, γι αυτό έχουν κατασκευαστεί πεζούλες με το χτίσιμο τοίχων.
Ο Γ. Βλαχογιάννης το χαρακτηρίζει με τις ‘’αποκλείστρα’’ και ‘’εγκλείστρα’’ δηλαδή αποκομμένος τόπος που χρησίμευε για αποκλεισμό - καταφύγιο ή και για κλείσιμο –εγκλεισμό καλογέρων για να μονάσουν, και μέχρι σήμερα σπηλιά της ανατολικής πλευράς ονομάζεται’’ του καλόϊρου το κελί’’.
Στο’’ λαιμό’’ σώζονται ερείπια χριστιανικού ναού πιθανώς αρχικά στην Άρτεμη ή στον Ποσειδώνα, θεότητα των υδάτων και μετά στον Άγιο Νικόλαο. Έτσι εξηγείται η ονομασία και του ναού του χωριού από τον Αϊ Νικόλα, τον άγιο των υδάτων που βοηθούσε στη διάβαση του Εύηνου.
Το κάστρο – καταφύγιο λόγω της εξαιρετικής ασφάλειας που παρείχε και της μεγάλης του χωρητικότητας χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους της πεδινής Αιτωλίας αλλά και όσους ήταν στους ορεινούς οικισμούς:
στις πολλές διαμάχες με τους Ακαρνάνες
στον πελοποννησιακό πόλεμο
στην εισβολή των Μακεδόνων το 313, το 218 και το 206 π. Χ. με τον Φίλιππο Ε! και το 289 π. Χ. με τον Δημήτριο
των Ρωμαίων
στις καταστροφικές επιδρομές Γότθων και Βανδάλων του 5ου μ. χ. αιώνα
στην Τουρκοκρατία τον Αύγουστο του 1823 όταν ο Σκόντρα Πασάς με 16000 στρατιώτες πηγαίνοντας από το Καρπενήσι στο Μεσολόγγι, πέρασε από Αράχοβα και στρατοπέδευσε στην Παλιαράχοβα στη θέση ‘’Σκόντρα’’, στη ‘’Χλιμοδού’’ και στα ‘Άχούρια’’ του Αϊ Δημήτρη.
Την εποχή της Τουρκοκρατίας, πολλοί κάτοικοι από τα Επτάνησα και συγκεκριμένα από την Κεφαλλονιά εγκαταστάθηκαν στην Αράχωβα, μαζί και οι πρόγονοί μου. Είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο ενός ιστορικού Αραχωβίτη, ότι πολλά από τα πρωτοπαλίκαρα του Μπότσαρη ήταν Αραχωβίτες (μαζί τους και ένας προ-προ-προ πάππους μου



Μοναδικό μου παράπονο....: Δεν έχει ξενοδοχείο


Η περιοχή είναι ΓΕΜΑΤΗ με offroad διαδρομές, κρίμα που ήμουν μόνος με την οικογένεια

Φωτό από την (πανέμορφη) πλατεία του χωριού, μην περιμένετε



Πολλά είπα, (πως φαίνεται η νοσταλγία μου....

συνεχίζεται........