Πριν έξι επτά χρόνια είχα συναντήσει τον Θανάση Βέγγο έξω από το 3ο θεραπευτήριο του ΙΚΑ στην πλ. Κάνιγγος .
Τον χαιρέτησα σφίγγοντάς του αυθόρμητα το χέρι και του είπα ότι είναι μεγάλη μου τιμή που τον συναντώ και τον γνωρίζω από κοντά .
Δεν θα το πιστέψετε ... με αγκάλιασε λες και με γνώριζε χρόνια και χαμογελώντας μου απάντησε ... "Και εμένα αγόρι μου είναι τιμή μου... "
Τι άλλο να πεις τώρα για αυτόν τον άνθρωπο ... Στεναχωρήθηκα πολύ ... πάρα πολύ όταν έμαθα ότι δεν είναι πια κοντά μας !!!
Θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι , να ξεκαρδίζομαι βλέποντας τον ΘΒ "πράκτωρα ΟΟΟ" και τα απίστευτα κατορθώματά του , ή τον πολυμήχανο θυρωρό μίας πολυκατοικίας , να ανεβάζει την εύσωμη κυρία από τις σκάλες , όταν χάλαγε το ασανσερ ... Και πόσες άλλες ανεπανάλληπτες στιγμές γέλιου δεν μας χάρισε αυτός ο καλός μας άνθρωπος ...
Θλίβομαι ! Θλίβομαι πραγματικά ...
Θα σε θυμάμαι πάντα μέσα από τις ταινίες σου , αθάνατε Θανάση ........
