Λίγο καθυστερημένα και εγώ μιας ακόμα προσπαθώ να μαζέψω τα μυαλά μου και να επιστρέψω στην καθημερινότητα.
Η ημερομηνία κλείστηκε και αφού πήραμε και το ΟΚ απο την δουλειά οι μέρες κυλούσαν αργά και βασανιστηκά. Καθέ μέρα οι προβλέψεις για τον καιρό γίνοντουσαν όλο και πιο ενδιαφέρουσες. Από την μία αυτό με γέμιζε με χαρά από την άλλη λίγη ανησυχία μιας και θα ξεκινάγαμε απόγευμα και ό,τι βρίσκαμε μπροστά μας θα το αντιμετωπίζαμε βράδυ. Από την άλλη ότι το αμάξι δεν καταλαβαίνει πια και πολλά και ότι σαν συνοδηγό έχω μια παλιά καραβάνα με εμπειρία στο τιμόνι και στα μέρη που θα πάμε, ησύχαζε.
Πέμπτη απογευμα φόρτωμα με όλα τα απαραίτητα (ιμάντες, φτυάρια, αλυσοπρίονα, αλυσίδες και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε). Την Παρασκευή από το πρωί τα τηλέφωνα πάνε να σπάσουνε όπως και τα νεύρα που δεν περνάει η ώρα στην κ@λοδουλειά να σηκωθούμε να φύγουμε. Η ώρα 4 και η αναμονή τελειώνει, είμαστε πια εθνική οι ουρανοί έχουν ανοίξει και ο Φάνης παλεύει να κάνει τον κινέζο μου (gps) να λειτουργήσει. Οι πληροφορίες λένε ότι το δρομολόγιο θα αλλάξει και αλλαγή πορείας μέσω Καρπενησίου. Όλα βαδίζουν μια χαρά και το χιόνι που βρίσκουμε δεν μας πτοεί. Στο σύνολο της διαδρομής έχω δίπλα μου τον καλύτερο ξεναγό! Ούτε παραγγελία να τον είχα κάνει μιας και εγώ δεν γνώριζα τίποτα απο τα μέρη που περνούσαμε.
Μπαινουμε χώμα και έχω αρχίσει να συχτηρίζω τις κατολισθήσεις. Εκεί που πάς άνετα πλακώνεσαι στα φρένα για να μην φιλήσεις κανένα κοτρώνι που αποφάσισε να αλλάξει θέση στο βουνό. Ο Φάνης με πληροφορεί οτι σε μερικά σημεία ο γκρεμός δεν έχει πάτο και οι βράχοι υψώνονται απο πάνω μας για αρκετά μέτρα...ευτυχώς που τα φώτα δεν ήταν τόσο δυνατά και δεν έβλεπα, αν και δεν υπήρξε στιγμή που φοβήθηκα. Δεν θα ξεχάσω την στάση που κάναμε δίπλα στον Αγραφιώτη. Σβήσιμο τα φώτα, η μηχανή... όλα που ενοχλούσαν, το απόλυτο σκοτάδι και μόνο ο ποταμός να μας φωνάζει καλως ήρθατε! Στιγμές που μένουν για πάντα χαραγμένες μέσα σου!!!
Μετά από περίπου 5 ώρες οδήγηση βλέπουμε μια πινακίδα "ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΤΡΟΒΑΤΟ". Η χαρά είναι τέτοια που οι κόρνες έχουν πάρει φωτιά...ούτε νύφη να συνόδευα! Ανάβαση στο χωριό με φρέσκο χιονάκι και σε λίγα λεπτά είμαστε έξω απο το dpolεικο.
Το τι επακολούθησε πάνω κάτω τα είπαν τα παιδιά.
Ευχαριστώ όλη την παρέα για τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισαν
