Και πήγαμε, και γυρίσαμε, και περάσαμε υπέροχα
Σκεφτόμουν υπότιτλους για την εκδρομή, και έως τώρα έχω καταλήξει στους κάτωθι
1. Μπόμπα - Χαρακίρι { θα καταλάβετε γιατί }
2. 5 τρελλοί κινάνε και στην Εύβοια πάνε
3. Μπαίνω με τις πάντες και με τι βγαίνω? η δεν βγαίνω?
Ραφήνα, λοιπόν, ώρα 7.10 και οι πρώτοι είναι ήδη εκεί. Ενας καταγάλανος ουρανός , και μια λαμπρή ανατολή ηλίου μας υποδέχονται. Τα πρώτα ευχάριστα νέα φτάνουν στο πρακτορείο που πάμε να βγάλουμε τα εισιτήρια. Το καράβι θα αργήσει λίγο, γιατί το πλήρωμα δυσκολεύτηκε να φτάσει απο την Κάρυστο στο Μαρμάρι λόγω του χιονιού

Γύρω στις 8 και ενώ ο ήλιος με δόντια μας τυφλώνει με το φώς του, το χινισμένο πλοίο φτάνει και στις 8.30 αναχωρούμε για τον προορισμό μας. Πολύ άνετο ταξίδι, 3-4 μποφώρ ούτε καν καταλάβαμε κούνημα. Απο μακριά η Εύβοια έδειχνε λίγο περίεργη, κατάλευκη. Μαρμαρόσκονη είναι έλεγε ο ένας, οχι ρε αφρικάνικη σκόνη που την χτυπάει ο ήλιος και φαίνεται έτσι ο άλλος, τελικά ήταν χιόνια
Κάι φτάνουμε στο κατάλευκο Μαρμάρι. Δεν χάνουμε στιγμή και ξεκινάμε.Στα 100 μέτρα απο το χωριό, και ενώ μόλις σχεδόν έχουμε αφήσει την άσφαλτο, φωνή αρχηγού απο τον ασύρματο. Δεν πάει με τίποτε μπροστά, το χιόνι είναι πάρα πολύ. Και ενώ σχεδιάζουμε το πως θα κάνουμε όπισθεν στον στενό χωματόδρομο, ανοίγει μπροστά μας μία καγκελόπορτα και βγαίνει ένα σχεδόν προπολεμικό Σάμυ με κάτι λάστιχα που πριν απο 60.000 χιλιόμετρα πρέπει να ήταν Α/Τ, με οδηγό ένα βοσκό και δίπλα το βοσκόπουλο { οχι τον Τόλη } . Λεβέντες δεν πάει παραπέρα, μπείτε εδώ πιο πάνω που είναι το μαντρί να κάνετε αναστροφή και να γυρίσετε πίσω. Ξεκινάει ο αρχηγός, προσεκτικά γιατί ο δρόμος ήταν στενός, ήταν και το Σάμι παρκαρισμένο, κάπου ψιλοκόλλησε και έσκαβε το χιόνι και την λάσπη απο κάτω του. Ερχεται η πρώτη Μπόμπα απο τον βοσκό. Πολύ βαρύ αμάξι ρε φίλε που το πάς αυτό στο βουνό????? και σαν να μήν έφτανε η δήλωση αυτή, οπως ήταν δίπλα του , βλέπει και τους διακόπτες για τα αργά, πετάει και την δεύτερη ρε φίλε τι είναι αυτά τα ηλεκτρονικά? πάρε ένα λεβιεδάκι να βρείς την υγειά σου

Οπως καταλαβαίνεται, το χαρακίρι του αρχηγού το γλυτώσαμε στο τσάκ
Ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο και παίρνουμε τον δρόμο για την Κάρυστο. Παντού ενα υπέροχο χιονισμένο τοπίο. Καφεδάκι και τσιγαράκι στην παραλία της Καρύστου { το κάπνισμα σύννεφο εντός των καταστημάτων

} και ξανά στον δρόμο με κατεύθυνση Πλατανιστό, Αντιά και Θεού θέλοντος Κάβο Ντόρο. Αρκετό χιόνι { δουλεύανε και γκρέιντερ } , μερικά πεσμένα καλώδια της ΔΕΗ

, περνάμε τον Πλατανιστό { κάποιοι ψάχανε κάτι καταράκτες αλλα δεν τους βρήκανε - προφανώς μάθανε οτι πηγαίναμε και κρυφτήκανε - } , και το αφεντικό ρίχνει την ιδέα να κάνουμε μία παράκαμψη και να πάμε απο το Ποτάμι, ενα μικρό οικισμό με μία ωραία παραλία στην οποία εκβάλουν δύο ποτάμια, απέναντι απο την Ανδρο.
Φτάνουμε μέσω ενός καρόδρομου { ωι η μεσούλα μου } . Ταβερνάκι δίπλα στην θάλασσα, με αυγουλάκια, πατατούλες και τυράκι μόνο, αλλα σε σύντομο συμβούλιο αποφασίζουμε να παρακάμψουμε το φαγητό και να προσπαθήσουμε να φτάσουμε στο Κάβο Ντόρο.
Ξανά μανά τον κατσικόδρομο, βγαίνουμε στον κύριο δρόμο με κατεύθυνση την Αντιά { να πετύχουμε και την σφυριχτή ομιλία

}. Ο καιρός έχει αλλάξει, ο ήλιος έχει χαθεί, γκρίζα σύννεφα έχουν καλύψει τον ουρανό κια αρχίζει η χιονόπτωση .....ο δρόμος ακόμη βατός, ακολουθούμε ροδιές, και βρίσκουμε και μπροστά μας ένα εκχιονιστικό ο οδηγός του οποίου μας λέει οτι μπορούμε να συνεχίσουμε και οτι η χιονόπτωση σε λίγο θα σταματήσει { σε αυτό είχε απόλυτο δίκιο

} . Ο αρχηγός μπροστά, σπρώχνει το χιόνι και ανοίγει δρόμο και τελικά φτάνουμε στην Αντιά. Μπροστά μας
όμως ένα αγροτικό κλείνει τον δρόμο και απο εκεί και πέρα, δεν υπάροχυν ουτε ροδιές ούτε τίποτε με αποτέλεσμα να είναι αμφίβολη έως αδύνατη η συνέχεια της πορείας γαι το Κάβο Ντόρο. Και εκεί που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε αναστροφή , εμφανίζεται μία παρέα βοσκών, και ο ρεπόρτερ του Καναλιού συγνώμη του club ήθελα να πώ Πάνος καταγράφει την ομιλία των κατοίκων με σφυρίγματα

Αναστροφή, οι τελευταίοι { βλέπε σκούπα } έρχονται πρώτοι και ξεκινάμε τον δρόμο της επιστροφής.....
Η συνέχεια σε λίγο

Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή.
Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.
Μπ. Μπρέχτ