Χιροσίμα, η ανθρωπότητα θυμάται

[SELECTOR]

Χιροσίμα, η ανθρωπότητα θυμάται

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 6 Αυγούστου 2010, 15:29

Ελένη Ηλιοπούλου



Το ταξίδι από το Τόκυο προς τη μαρτυρική πόλη της Χιροσίμα κρατάει τρεις ώρες, αν διαλέξεις να ταξιδέψεις με το τρένο - σφαίρα, το γνωστό στους ντόπιους ως Shinkansen. Αφού χρυσοπληρώσεις το εισιτήριο και επιβιβαστείς στο πιο γρήγορο τρένο του κόσμου, μόλις αυτό ξεκινήσει, νομίζεις ότι απογειώνεσαι.

Ελάχιστοι Γιαπωνέζοι μιλούν Αγγλικά, όμως, μόλις φτάσεις στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και κατευθυνθείς στο κιόσκι των πληροφοριών, σου δίνουν ένα λεπτομερή χάρτη, που εξηγεί πώς να φτάσεις στο Peace Memorial Museum.

Πρόκειται για το μουσείο, το οποίο κατασκευάστηκε για να φιλοξενήσει το οπτικοακουστικό υλικό, που καταγράφει με λεπτομέρεια τις συνέπειες από την έκρηξη της αμερικανικής ατομικής βόμβας, στις 08:15, το πρωί της Δευτέρας, στις 6 Αυγούστου 1945.



Η ατομική βόμβα ήταν προγραμματισμένη να εκραγεί πάνω από την πόλη. Οι Αμερικανοί είχαν βάλει ως στόχο τη γέφυρα σε σχήμα Τ, που ενώνει τους ποταμούς Honkawa και Motoyasu. Οι πρώτες φωτογραφίες τραβήχτηκαν 20 λεπτά μετά την έκρηξη.

Οι κάτοικοι, όσοι δεν σκοτώθηκαν ακαριαία, περιφέρονταν ανάμεσα στα συντρίμμια, ενώ οι σάρκες από το σώμα τους κρέμονταν. Το ωστικό κύμα και οι υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν, έκαναν τη Χιροσίμα μια επίγεια κόλαση και τους κατοίκους της ζωντανούς - νεκρούς.


Η πόλη εξαϋλώθηκεΑρκετοί από αυτούς, ψάχνοντας έναν τρόπο να ανακουφίσουν τα τραύματά τους, μέσα στην απόγνωση και την άγνοια, έπεφταν στα ποτάμια.

Όμως, η θερμοκρασία του νερού, που είχε βράσει, τους οδηγούσε κατευθείαν στο θάνατο. Οι μακέτες που φιλοξενούνται στο μουσείο δείχνουν πώς ήταν η πόλη πριν την έκρηξη και πώς εξαϋλώθηκε αμέσως μετά.

Η κόκκινη μπάλα υποδεικνύει το σημείο που έγινε η έκρηξη.

Ζωντανοί - νεκροί πάλευαν να επιβιώσουν και κατέληγαν στο καυτό νερό των ποταμών

Οι πρώτες φωτογραφίες τραβήχτηκαν 20 λεπτά μετά από την έκρηξηΟι άνθρωποι πέθαιναν και τα αντικείμενα έλιωναν.

Κάποια από αυτά έχουν τοποθετηθεί στις προθήκες του μουσείου, ώστε να υπάρχει εικόνα για τις θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν, εξαιτίας της έκρηξης.

Τα μπουκάλια και τα ποτήρια έγιναν με μιας μια άμορφη μάζα. Τα σιδερένια παιχνίδια έλιωσαν.

Ένας κάτοικος που καθόταν έξω από το κατάστημα μιας τράπεζας εξαϋλώθηκε!

Το μόνο που απέμεινε, είναι το αποτύπωμα της «σκιάς» του πάνω στο πέτρινο σκαλοπάτι.

Τίποτε άλλο δεν υποδεικνύει ότι εκεί κάποτε κάηκε ζωντανός ένας άντρας, χωρίς να μείνουν ίχνη. Ούτε ένα μόριο της σάρκας του.

Ένα από τα πιο αποκρουστικά εκθέματα, είναι εκείνο που δείχνει τα νύχια ενός εκ των κατοίκων.

Η ακτινοβολία που δέχτηκε το σώμα του, έκανε τα νύχια του να μεγαλώσουν κατά δέκα εκατοστά μέσα σε λίγες μέρες.

Η περιήγηση στο μουσείο κρατάει ώρες. Θέλεις να τα δεις όλα. Η φιλοσοφία, βάσει της οποίας στήθηκε το μουσείο, σε προκαλεί να αντέξεις και να ακούσεις κάθε περιγραφή, κάθε μαρτυρία εκείνων, που υπέφεραν σε όλη τους τη ζωή. Οι περισσότεροι πέθαναν, υποφέροντας από καρκίνο κάθε μορφής. Οι γυναίκες γέννησαν – όσες τα κατάφεραν – παιδιά τέρατα.



Το μουσείο υπάρχει, ώστε να αποφευχθεί η κυριαρχία της λήθης. Δεν πρόκειται για μια απλή επίσκεψη ή μια ικανοποίηση της ανθρώπινης περιέργειας σε έναν εκθεσιακό χώρο. Πρόκειται για προσκύνημα, μακριά από κάθε θρησκευτικό συναίσθημα.


Η ακτινοβολία που δέχτηκαν τα κορμιά των ανθρώπων είχε τραγικές συνέπειες για την υγεία τουςΗ ψυχή σου αδυνατεί να χωρέσει το δράμα αυτών των ανθρώπων, τις μακάβριες εικόνες, τον αβάσταχτο πόνο, τα ουρλιαχτά εκείνων που αργοπέθαιναν για ολόκληρα μερόνυχτα αβοήθητοι, ανήμποροι.

Πάνω απ’ όλα, η ψυχή δεν μπορεί να αντέξει στην ιδέα ότι αυτή η φρίκη είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης ενέργειας.

Μία απόφαση που ελήφθη με απόλυτη ψυχραιμία, μετά από υπολογισμούς και λεπτομερείς σχεδιασμούς.


Το επαρχείο είναι το μοναδικό κτίριο που δεν ανοικοδομήθηκε. Παραμένει σε αυτή την κατάσταση εδώ και 65 χρόνια.Βγαίνοντας, βλέπεις τους χάρτινους πολύχρωμους γερανούς, που κατασκευάζουν οι μαθητές των σχολείων, με τη μέθοδο του origami, της χαρτοδιπλωτικής.

Τα εναποθέτουν έτσι, σαν πολύχρωμα ματσάκια, στο μνημείο γύρω από το μουσείο, γιατί συμβολίζουν την ελπίδα. Όπως και οι φτερωτοί γερανοί.

Η πόλη έχει ανοικοδομηθεί στο σύνολό της.

Το μόνο που θυμίζει και στον πλέον άσχετο τι συνέβη εκεί πριν από 65 χρόνια, είναι το κτίριο του επαρχείου, που αφέθηκε έτσι, λαβωμένο, για να δείχνει σε όλους τα σημάδια του μαρτυρίου, που «γονάτισε» την Ιαπωνία και ξεφτίλισε την ανθρωπότητα.

Φωτογραφίες: Ελένη Ηλιοπούλου

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=162436&cid=40 (φωτό & video)


πηγή http://www.zougla.gr

[ΙΩΑΝΝΗΣ]

Εμεινα σε μια πρόταση....
"η ψυχή δεν μπορεί να αντέξει στην ιδέα ότι αυτή η φρίκη είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης ενέργειας......."

[dimitriszim]

Πράγματι! Αυτά τα αίσχη που διαδραματίστηκαν εκεί τότε ήταν και είναι μέχρι και σήμερα άνευ προηγουμένου.
Πέρασαν 65 χρόνια από εκείνη την (μαύρη) μέρα και οι άνθρωποι δεν έχουν επουλώσει ακόμη τις πληγές τους.
Χθές είχε ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ η ΕΤ3 γί' αυτό το θέμα και ήταν συγκλονιστικό.
Πολύ καλό Post φίλε Ιωάννη.
Αυτά πρέπει να τα θυμόμαστε κάθε μέρα.

[------]

Ο βομβαρδισμος του Περλ-Χαρμπορ,η εκρηξη της ατομικης βομβας(κλεμενα σχεδια απο τους Γερμανους),η πανυγηρικη νικη των Αμερικανων κατα των Ιαπωνων,ο ελεγχος της ΝΑ Ασιας.
Και μετα θυμουνται και λυπουνται οι φυλευσπαχνοι Αμερικανοι.Η αγριοτητα σε ολο της το μεγαλειο

[kaliakouda]

Ti μπορεί να πει κάποιος, για αυτούς που ενώ ουσιαστικά είχαν κερδίσει το πόλεμο, βρήκαν την ευκαιρία να εξευτελίσουν το ανθρώπινο γένος προκειμένου να κυριαρχήσουν πλήρως ?
Ανατριχίλα..

[ΙΩΑΝΝΗΣ]

Πράγματι! Αυτά τα αίσχη που διαδραματίστηκαν εκεί τότε ήταν και είναι μέχρι και σήμερα άνευ προηγουμένου.
Πέρασαν 65 χρόνια από εκείνη την (μαύρη) μέρα και οι άνθρωποι δεν έχουν επουλώσει ακόμη τις πληγές τους.
Χθές είχε ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ η ΕΤ3 γί' αυτό το θέμα και ήταν συγκλονιστικό.
Πολύ καλό Post φίλε Ιωάννη.
Αυτά πρέπει να τα θυμόμαστε κάθε μέρα.

dimitriszim μου ... ο selector το post-αρε!!!
δεν θα ήθελα να πάρω την "δόξα" άλλου!!!!

[SELECTOR]

Αυτά δεν ξεχνιούνται ποτέ......


1945: Το αμερικανικό βομβαρδιστικό «Enola Gay» ρίχνει την πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, καταστρέφοντας το μεγαλύτερο μέρος της πόλης και σκοτώνοντας περίπου 70.000 ανθρώπους, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Αμερικανών.

[kaliakouda]

Aποφράδα ημέρα για όλη την ανθρωπότητα
[video]http://www.youtube.com/watch?v=l4q1OUK32Rk[/video]

[kaliakouda]

Και για να μην ξεχνάμε ποτέ..σαν σήμερα!!!!

Άρθρο από τον

ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥ

ImageGen.jpg (36.12 KiB) 996 προβολές

Δεν είναι σχήμα λόγου. Ούτε υπερβολή του ποιητή, του συγγραφέα , του μυθιστορήματος θρησκευτικής φαντασίας. Όσο άδικος και αδίστακτος να είναι ο Θεός, για κάποιους αρνητές του, για κάποιους μισητούς αντιπάλους του, είναι αδύνατον να έστησε Κόλαση χειρώτερη απ’ εκείνη που κατέστρεψε τη Χιροσίμα με την ανθρώπινη ατομική μπόμπα, σα σήμερα, 6 Αυγούστου, πριν 68 χρόνια.

Δίνω τη συνέχεια και το τέλος του κειμένου του Νίκου Καραγιαννίδη που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ» το 2011.

ΕΙΧΑΝ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΗΖ-ΜΠΩΛ

Στα 580 μέτρα ύψος, όπως είχαν προϋπολογίσει ακριβώς, έσκασε το Μικρό Αγόρι, Little Boy, όπως έτσι ονόμασαν την ατομική μπόμπα, «πατέρας» της οποίας ήταν ο επιστήμων με τη θεία φώτιση Ρόμπερτ Οπενχάιμερ. Εάν η έκρηξη της βόμβας γινόταν σε χαμηλώτερο ύψος, τότε θα προκαλούσε μικρότερη καταστροφή, επειδή το έδαφος θα απορροφούσε μέρος της θανατερής της ενέργειας. Όλα ήταν υπολογισμένα. Και σε ποιο σημείο θα γινόταν η ρίψη, στο σημάδι ήταν ένα γήπεδο του μπαίηζ μπώλ.

Ένα εκατομμύριο βαθμοί Κελσίου. Και μόνον να σκεφθείς το νούμερο είναι αρκετό να συλλάβεις τι μπορεί να σημαίνει Κόλαση… Η άλλη Κόλαση, η αληθινή, η βιβλική, εκεί που πάνε οι κακοί άνθρωποι και υποφέρουν μέσα στα καυτά καζάνια της, είναι μια αθώα κατάσταση σε σύγκριση με εκείνη της Χιροσίμα… Και ομιλούμεν για 66 χρόνια πίσω. Δεν ομιλούμεν για το σήμερα όπου το διαρκές έγκλημα της επιστήμης επιδοτεί μ’ άλλες πιο φρικτές διαστάσεις ένα προσεχές ολοκαύτωμα σαν της Χιροσίμα…

Στους 300.000 βαθμούς Κεσλίου έφθασε η θερμοκρασία στη Χιροσίμα ένα δεκαχιλιοστό του… δευτερολέπτου με την έκρηξη της πυρηνικής βόμβας. Τα κατάφερε ο άνθρωπος…, ο άνθρωπος της επιστήμης…, να ξεπεράσει τον Θεό, τους Θεούς όλους. Αλήθεια, ποιος Θεός, του καλού ή, του κακού, είναι σε θέση να πατήσει ένα κουμπί, κι όχι απλά να βγει μια χοντρή, αλλά να λουστεί μια πόλη ολόκληρη με ραδιενέργεια;

Σκάει η μπόμπα και απλώνεται ο όλεθρος, ο πυρηνικός όλεθρος επιτόπου σε μια διάμετρο πέντε χιλιομέτρων πλάτους και ύψος χίλια επτακόσια μέτρα. Είδες, το Μικρό Αγόρι… Μόλις του άνοιξαν την καταπακτή του σκάφους, σε απόσταση 9.600μ. από τη γη μετά από 43 δευτερόλεπτα, σε ύψος 580μ. «αποχαιρέτησε» τη Χιροσίμα… Κι αυτό έκανε και το Ενόλα Γκαίη…, πήρε στροφή και επέστρεψε στη βάση του.
«ΦΙΛΑΘΛΟΣ» 06.08.2011