"10 ευρώ για μία ώρα...!"

[Atlas]

"Ένας άνδρας έφτασε στο σπίτι του, ύστερα από μια κουραστική μέρα στη δουλειά του. ΄Ηταν αγχωμένος και εκνευρισμένος. Τον περίμενε ο γιος του στην πόρτα.
-Πατέρα, του είπε, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;
- Και, βέβαια, απάντησε ο πατέρας. Και ποιο είναι το ερώτημα σου;
_Πόσα χρήματα κερδίζεις σε μια ώρα, πατέρα;
- Αυτή δεν είναι η δουλειά σου! Γιατί κάνεις αυτήν την ερώτηση;
- Α, να, απλώς θέλω να το γνωρίζω. Παρακαλώ πες μου, πόσα κερδίζεις την ώρα
- Αφού επιμένεις, να, κερδίζω 10 ευρώ την ώρα.
Πολύ καλά, είπε ο μικρούλης, με το κεφάλι σκυφτό. Μετά, κοιτάζοντας στα μάτια, του είπε: Μπαμπά, μπορείς να μου δανείσεις 5 ευρώ;
Ο πατέρας ενοχλήθηκε. «Αν, θέλεις να μάθεις τα πόσα παίρνω, ώστε να δανειστείς 5 ευρώ, για να πάρεις κάποιο ανόητο παιχνίδι, τότε ξεκουμπίσου αμέσως στο δωμάτιό σου και σκέψου για την ιδιοτέλειά και εγωισμό σου. Κι εκτός απ’ αυτό, τα παιδιά των 6 χρόνων δεν χρειάζονται χρήματα. Δουλεύω πολλές ώρες και σκληρά κάθε μέρα για να κερδίσω χρήματα για σένα και τη μαμά για να μη στερηθείτε τίποτα. Δεν έχω χρόνο να μιλώ μαζί σου, για να σου δανείσω χρήματα».
Το παιδί έφυγε σιωπηλό και πήγε στο δωμάτιο του.
΄Υστερα από μια ώρα, ο πατέρας ηρέμησε και κατάλαβε ότι μίλησε σκληρά στο παιδί του. ΄Ισως είχε κάποιο σοβαρό λόγο να ζητήσει 5 ευρώ ο γιος του, κάτι που ποτέ άλλοτε δεν το έκανε. Πήγε να δει το παιδί του.
Το παιδί τον δέχτηκε με χαρά. «Παιδί μου, του είπε, νομίζω σου φέρθηκα σκληρά πριν από λίγο. Ξέρεις σήμερα είχα μια δύσκολη μέρα. Δούλεψα σκληρά και ξέσπασα τα νεύρα μου πάνω σου. Να τα 5 ευρώ που μου ζήτησες».
Το παιδί σηκώθηκε και μ’ ένα βλέμμα ακτινοβόλο, είπε: «Σ’ ευχαριστώ πατέρα!». Κατόπι σήκωσε το μαξιλάρι του, όπου είχε φυλαγμένα μερικά ευρώ. Ο πατέρας βλέποντας ότι το παιδί είχε χρήματα, θύμωσε πάλι. Το παιδί άρχισε να μέτρα τα χρήματα.
« Γιατί ήθελες κι άλλα χρήματα, αφού είχες», είπε ο πατέρας ενοχλημένος.
«Γιατί δεν είχα αρκετά αλλά τώρα έχω», είπε το αγόρι.
«Για ποιο σκοπό;», ρώτησε ο πατέρας.
« Μπαμπά, έχω τώρα 10 ευρώ. Μπορώ ν’ αγοράσω μια ώρα από το χρόνο σου;!»

Αυτή η ιστοριούλα, πραγματική ή φανταστική, κρύβει μια αλήθεια. Ο πατέρας, και αρκετές φορές η μητέρα, δουλεύουν ακόμη και υπερωρίες για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, ώστε να μη λείψει τίποτε στα παιδιά τους.
Τους διαφεύγει όμως το γεγονός ότι, τα βλαστάριά τους, περισσότερο απ’ όλα τα υλικά αγαθά, έχουν ανάγκη τη στοργή τους, τη συντροφιά τους. Μοχθούν για να εξασφαλίσουν το κάθε τι για τα παιδιά τους αλλά στο τέλος, τα χάνουν, γιατί μπλέκονται με κακές παρέες και πέφτουν θύματα των ναρκωτικών ή του αλκοόλ και χάνουν την ψυχή τους. ΄Ασοφοι είναι οι γονείς, που κάνουν μεν επένδυση στα παιδιά σας, σε σπίτια, περιουσίες, σε μόρφωση…, όσο καλά κι αν είναι στη θέση τους, αλλά δεν τα κληρονομούν ηθικές αρχές και πνευματικές αξίες.
Η ολοένα έλλειψη πειθαρχίας, η εκκοσμίκευση της οικογένειας και κοινωνίας έχουν ως συνέπεια τη ζουγκλοποίηση της κοινωνίας μας.

[_alexis_]

Ευχομαι να μην το ακουσω ποτε απο τα παιδια μου αυτο,ειναι πραγματικα γροθια στο στομαχι
Μπραβο Μαρκο,με εβαλες σε σκεψεις πρωι πρωι

[chris7gtir]

πολυ καλο μαρκο.στις μερες μας δυστυχως το φαινομενο αυτο το βλεπουμε πολλες φορες και αυτο διχως να θελει να το κανει καποιος γονιος αλλα ειναι τοσες πολλες οι υποχρεωσεις και οι απαιτησεις της κοινωνιας μας που καμια φορα αθελα τους οι γονεις να παραμεριζουν τα παιδια τους

[Mastergunner]

Πόσο δίκιο έχει αυτό ρε Μάρκο και διστυχώς η αποξένωση της οικογένειας γίνεται όλο και μεγαλύτερη

[chris7gtir]

ετσι ακριβως γιωργο.ακομα και πριν μια δεκαετια θυμαμαι που βρισκομασταν μαζι οικογενειες περισσοτερο συγγενεις τρωγαμε,πιναμε ,χωρευαμε και περναγαμε ωραια.τωρα παλι τιποτα

[mikemicha]

Όπως τα περιέγραψες, δυστυχώς έτσι είναι στις μέρες μας. Ο θεσμός της οικογένειας ξεφτίζει, στο χέρι μας είναι τα παιδιά μας να πάρουν τις αξίες που τους αξίζουν. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε αυτό.

[char]

Αμάν Μάρκο, τι μας έκανες!

[f_tasos]

Πολύ σωστός Μάρκο!

[ZΗΡΕΙΑ]

Καλό Μάρκο σαν post , αλλά ....

[ΙΩΑΝΝΗΣ]

Σωστά,πολύ σωστά, πρώτα από όλα και πάνω απο όλα τα παιδιά μαs και μετά ολα τα άλλα !!!!

[SELECTOR]

Όπως τα περιέγραψες, δυστυχώς έτσι είναι στις μέρες μας. Ο θεσμός της οικογένειας ξεφτίζει, στο χέρι μας είναι τα παιδιά μας να πάρουν τις αξίες που τους αξίζουν. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε αυτό.

Φίλε Μιχάλη συμφωνώ απολύτως μαζί σου . Το θέμα είναι ότι δεν βλέπω τον τρόπο που θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε αυτή την αλλαγή.
Μπορώ μόνο να φανταστώ κάποια βελτίωση πολύ μικρής κλίμακας.Δυστυχώς είμαστε εγκλωβισμένοι...