από ΜΩΡΑΙΤΗΣ » Τετ Ιουν 30, 2010 12:10 pm
Φίλε μου έχοντας χάσει φέτος τον πατέρα μου μετά απο 4 χρόνια πολύ χειρότερης κατάστασης σίγουρα καταλαβαίνω την θέση σου....Υπήρξαν στιγμές που παρακαλούσα να πεθάνει, υπήρξαν στιγμές που παρακαλούσα να πεθάνω εγώ. Είναι γεγονός οτι αναπαύθηκε όπως και ο δικός μου και πιθανότατα και οι δύο για κάποια στιγμή νιώσαμε κάποια ανακούφιση απο το συμβάν, μην θέλοντας να βλέπουμε τον άνθρωπό μας σε αυτή την κατάσταση.Και δυστυχώς οι συγκυρίες δεν μας αφήσαν να τους θυμόμαστε όπως θα θέλαμε........
Σου εύχομαι ολόψυχα ο χρόνος να μπορέσει να απαλύνει τον πόνο σου και της οικογένειάς σου. Βέβαια είμαστε Ελληνες και έχουμε μάθει να τιμούμε τους δικούς μας ανθρώπους και να τους θυμόμαστε πάντα, αλλα αυτό μερικές φορές μπορεί να είναι πολύ οδυνηρό

Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή.
Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.
Μπ. Μπρέχτ