Μετα απο τρείς μέρες ασθένειας, έπρεπε να κατέβω γραφείο. Το λεωφορείο ως συνήθως ασυνεπές, και αποφάσισα να πάρω το τουτού. Μέσα στην θολούρα μου όμως δεν πρόσεξα την ημερομηνία. Και έπεσα στο Πανηγύρι

Για όσουν κινούνται στα Δυτικά προάστεια, θα ξέρουν οτι οι Αγιοι Ανάργυροι, γιορτάζουν δύο φορές τον χρόνο, και ο εκάστοτε βλαχοδήμαρχος της οποιασδήποτε παράταξης στήνει πανηγύρι. Αλλα όχι κι ότι. Κλείνουμε την μισή λεωφόρο Δημοκρατίας και δημιουργούμε κυκλοφοριακό κομφούζιο απο το Ηλιον και την Πετρούπολη έως την Λιοσίων

Τι εστί δε πανηγύρι

Πάγκοι Πακιστανών, Αφρικανών και λοιπών με πλαστά CD ,τσάντες ρολόγια κλπ διαφόρων ¨οίκων ¨ και πάει λέγοντας. Και οι οδηγοί, αντί να κάνουν τον σταυρό τους να κατεβάζουν καντήλια
Θεμιτό το να εορτάζει η εκκλησία. Και λιτανεία της εικόνας να γίνει, και ο κόσμος να πάει. Αλλα να στήνεται μία ζωωπανήγυρη επειδή πρέπει ο Δήμος να τα κονομήσει απο τους πάγκους, και να υπάρχει ένα τουλάχιστο αδίκημα όπως η παρακώλυση συγκοινωνιών [ για να μην αναφέρω το λαθρεμπόριο των πωλητών ] πάει πολύ
Είχα την αίσθηση οτι τα πανηγύρια είχαν και έχουν το νοημά τους στα χωριά. Και αυτά να ξαναζωντανέψουν έστω και για λίγο, και οι κάτοικι όσοι τουλάχιστον έχου μείνει να έχουν μια μορφή διασκέδασης και ο κόσμος να ανταμώσει και πάλι. Και είναι ονομαστά τα πανηγύρια της Ελληνικής υπαίθρου κυρίων για την μουσική τους και μπράβο.
Σε ένα κομβικότατο όμως σημείο της πρωτεύουσας, σε εργάσιμες μέρες και ώρες τι δουλειά έχει αυτό το χάλι

Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή.
Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.
Μπ. Μπρέχτ