Και μετά τον Ιορδάνη τι???????
Απο που να αρχίσω και που να τελειώσω..........
Είναι πάντως αξιοθαύμαστο, εν μέσω καύσωνα και στα μέσα Αυγούστου, με 2-3 τηλέφωνα και μία δημοσίευση στις 2 το μεσημέρι να μαζεύονται το ιδιο βράδυ καμμιά 20αρια άτομα. Είναι φανερό οτι ψάχνουμε διεξόδους για βολτίτσα και καλή παρέα, και χθες είχαμε και απο τα δύο.
Οι ¨πρωινοί¨ μαζεύτηκαν για καφεδάκι/ποτάκι
στον Μπάκα, ο οποίος σημειωτέον στις 10 σχεδόν το βράδυ που έφτασα, ήταν γεμάτος
Δεν ακολούθησα τις σειρήνες του καφέ, έλειπε και η Ελενα να τον σερβίρει οπότε λέω πάω στον Ιορδάνη να πιάσω τραπέζι και σας περιμένω. Στον Ιορδάνη ο ίδιος χαμός, αγώνας για να βρεθεί τραπέζΙ για 15 νοματαίους, τελικά όμως τα καταφέραμε { είδαν και εμένα και την Μίνα σου λέει αν είναι και οι άλλοι έτσι, είναι αρκετά φαγανοί ας τους περιποιηθούμε
}. Σιγά σιγά η παρέα απο τον Μπάκα άρχιζε να ανηφορίζει προς την Πεντέλη και αρχίσαμε την κατανάλωση της παγωμένης μπύρας και των καλαμακίων του Ιορδάνη. Τελευταίος ο γνωστός κ. Καλιακούδας μετά της συζύγου ο οποίος έφτασε με το αυτοκίνητο { αυτό θα έπρεπε να με είχε πονηρέψει απο την αρχή αλλα λίγο η ζέστη, λίγο η μπύρα, λίγο τα καλαμάκια δεν πήγε ο νους μου στο κακό }. Και γύρω στις 12 , αφού έχουμε απολαύσει το δείπνο μας σκάει η πρώτη δια στόματος Γιώργου " πάμε σπηλιά του Νταβέλη για βολτούλα? " .
Οι περισσότεροι δεν θέλανε και πολύ { οι ματιές κάποιων συζύγων βέβαια εκείνη τήν ώρα κόβανε για πλάκα τα μάρμαρα στα λατομεία της Πεντέλης, αλλα σύμφωνα με το γνωστό άσμα ¨είμαι αντρας και το κέφι μου θα κάνω....¨ είπαμε να ξεκινήσουμε...}
Και ξεκινάμε 6 NGV κυρίες και κύριοι, μιας και ένας κύριος με CORSA { supermoderator } και ένας άλλος κύριος με ψηλωμένο vitara ιδιοκτήτης συνεργείου αυτοκινήτων
δεν ακολούθησαν...Λέω παιδιά θα γυρίσουμε προς τα κάτω και στο πρώτο φανάρι κάνουμε δεξια και πάμε. Οχι ακούγεται ο πυροσβέστης της Μόσχας. Θα πάμε απο εδώ. Την έχω την διαδρομή στην Ανάβαση.....Και πάμε απο εδω.Ξεκινάμε την διαδρομή, χωματάκι, πετρούλες αλλα ο δρόμος όλο και αγρίευε
Σε κάποιο σημείο υπήρχε μια διχάλα, και ο αρχηγός αποφασίζει να προχωρήσει τον ένα δρόμο που θεωρητικά έβγαζε στην σπηλιά για να δεί την κατάσταση του δρόμου. Σε λίγο τηλέφωνο στο κινητό . ΓΥρίζουμε προς τα πίσω, έχει δυσκολίες και θέλει αργά.......Κατα πάσα πιθανότητα, ο συγκεκριμένος δρόμος για όσους ξέρουν απο την περιοχή ήταν το γνωστό αρχαίο μονοπάτι το οποίο είναι λίγο δύσκολο έως αδιάβατο
JANA MANA που γράφει και μία ψυχή γυρίζουμε προς τα πίσω και με λίγη καλή τύχη βρίσκουμε τον σωστό δρόμο για την σπηλιά
Στον δρόμο, ακόμη και μετά την παιδική χαρά, πρώτη φορά έβλέπα τόσα αυτοκίνητα να κατεβαίνουν, προφανώς είχανε πάει να δούνε τα πεφταστέρια αλλα μάλλον είχανε βγεί σχετικά νωρίς γιατί ουράνιο σόου γιόκ.Και σε λίγο φτάσαμε
Για όσουν έχουν ξαναπάει, στο μονοπάτι που πάει στην είσοδο απο το πλάτωμα και μετά, έχουν πέσει/ρίξει ογκους μαρμάρου και δεν μπορεί πλέον αυτοκίνητο να πάει έως την είσοδο της σπηλιά όπως κάναμε παλιότερα
Στις αράχνες του αυτοκινήτου του Γιώργου, προστεθήκανε και αρκετές νυχτερίδες , { να ολοκληρωθεί και το τραγούδι } Το εκκλησάκι, σε χειρότερη κατάσταση απο κάθε άλλη φορά
δυστυχώς.......Καθήσαμε λίγο και απολαύσαμε την ησυχία της νύχτας, τα φώτα της πόλης, δυστυχώς δεν είδαμε κανένα αστέρι να πέφτει
{ μπας και κάνουμε καμμία ευχή και πιάσει βρε αδερφέ } .
Και γύρω στις 1.30 πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής έχοντας γεμίσει έστω και για λίγο τις μπαταρίες μας, έχοντας ξεφύγει έστω και για λίγο απο την πόλη
. Στην επιστροφή, κάποιοι κοντοσταθήκανε στην είσοδο της παιδικής χαράς
αλλα τελικά αντιστάθηκαν στον πειρασμό και επιστρέψαμε ολοι μαζί { η σχεδόν μαζί αφου κάποια στιγμή κάποιος κύριος χάθηκε απο το οπτικό μας πεδίο
}
Κάπου εδώ η Νταβελιάδα { κατά το Ηλιάδα
} πήρε τέλος. Φωτογραφίες υπάρχουν, απλώς υπομονή έως το βραδάκι μιας και ο φωτογραφος της βραδυάς ταξιδεύει το πρωί
Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο, τον Τάσο, τον Τάσο
, τον Αλέξανδρο, τον Αντώνη , τον Σταύρο και την υπόλοιπη παρέα για μια όμορφη βραδυά. Σύντομα θα το επαναλάβουμε. Να είστε καλά
Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή.
Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.
Μπ. Μπρέχτ
? Updates every