Ημερήσια εκδρομή στον Παρνασσό 17/4/21

[batfalcon]

Δοθείσης ευκαιρίας, μια που επιτρέπονται οι διαδημοτικές μετακινήσει με αυτοκίνητο τα ΣΚ, αποφασίσαμε χθες να ξεμουδιάσουμε κάνοντας μια κοντινή εκδρομή.
Ξεκινήσαμε για Παρνασσό, δηλαδή για τα κλειστά χιονοδρομικά, αλλά φθάνοντας στον γνωστό Λειβάδι, είδαμε πινακιδούλα που έγραφε, «Προς Κωρύκειον άντρο». Χωματόδρομος ήταν, μπήκαμε. Βατός, πολύ βατός χωματόδρομος, μέχρι την επόμενη πινακιδούλα «Προς Κωρύκειον άντρο», που έδειχνε προς τα αριστερά. Από κει και πάνω ο δρόμος γίνεται λίγο πιο τραχύς, χωρίς να σημαίνει πως ένα απλό 2κίνητο δεν μπορεί να ανέβει.
Η διαδρομή συνεχώς ανηφορική, αριστερά σου γκρεμός μέχρι την βάση του βουνού, στο οροπέδιο με τον βάλτο στο βάθος.
Η θέα ανηφορίζοντας.

Περίπου 3 km ανηφορίζει, μέχρι που φθάνει σε ένα μικρό πλάτωμα, κι από κει 50 m πιο πάνω είναι η σπηλιά.

Η θέα από την είσοδο.

Η είσοδος της σπηλιάς.

Όπως φαίνεται από μέσα προς τα έξω.

[batfalcon]

Ακόμη ήταν σχετικά νωρίς, οπότε επιστρέψαμε στον κεντικό δρόμο και συναχίσαμε για τα χιονοδρομικά. Μεγάλη και παλιά μας αγάπη το σκι, θέλαμε να ξανα πατήσουμε σε μέρη που είχαμε πολλά χρόνια να πάμε. Τα Κελάρια δεν υπήρχαν όταν ανεβαίναμε στα βουνά. Υπήρχε μόνο η Φτερόλακκα και η Αθηναική Λέσχη.
Περασμένες γλυκιές αναμνήσεις... Κάποτε βρεθήκαμε στην Λέσχη όπου δεν ήμασταν μέλη μεν, αλλά ένας πολύ καλό φίλος ο Ρωμύλος ήταν και ανεβήκαμε να στήσουμε πρόχειρα ένα μικρό λιφτ. Απλώσαμε τα συρματόσχοινα, αγκυρώσαμε την τροχαλία της κορφής, στήσαμε και κάτι στηρίγματα, βάλαμε πετρέλαιο και σε λιγάκι παίζαμε μόνοι μας, κάνοντας παιδαριωδώς σκι σε μια πίστα όλη κι όλη 50 - 100 m.
Ετσι όπως ανεβαίναμε μου ήρθε στο μυαλό η είκόνα... Εγώ με τον πατέρα μου, την μητέρα μου και την Ρένα, μέσα στο Niva, ανεβήκαμε μέχρι εκεί που ξεκινούν τα "αυγά" στα Κελάρια, λειτουργούσε το χιονοδρομικό, και συνεχίσαμε να ανηφορίζουμε στον δρόμο που συνήθως πολύ σκιερ ακολουθούν για να κατέβουν στο πάρκιγκ. Εκανα κανα δυο φουρκέτες και κάποια στιγμή σκέφθηκα πως πιθανότατα ενοχλώ με το αυτοκίνητο τους σκιερ και αποφάσισα να κάνω μια μανούβρα να γυρίσω πίσω. Την μανούβρα την ξεκίνησα πάνω σε μια αριστερή φουρκέτα που ήταν πλατύτερο σημείο, όμως κάνοντας πίσω κατάφερα να κολλήσω. Εβγαλα το φτυάρι και άρχισα να φτυαρίζω χιόνι για να ανοίξω ένα μονιπατάκι σε κάθε τροχό. Εκείνη την ώρα κατέβαινε το ρατρακ, σταματάει και μου λέει: Μην παιδεύεσαι, πέτα ένα σχοινι να σε τραβήξω. Βγάζω κι εγώ εάν ιμάντα (που τώρα είναι μέσα στο Vitara), το περνάω σε ένα ψαλίδι και με τράβηξε για 1 μέτρο, ίσα να φύγω απ τον λάκκο...
Μ' αυτές τις σκέψεις στον νου, ήθελα να ξανα ανέβω τον ίδιο δρόμο. Χιόνι ελάχιστο, άνευ σημασίας, είχα μια ανυπομονησία... Ομως δεν μου έγινε το χατήρι. Εκεί που ξεκινά ο δρόμος, δύο μεγάλες αλυσίδες απαγορεύουν την διέλευση. Δυστυχώς έμεινα με την προσμονή.
Σιγά μην προηθούμε. Βουρ για την Φτερόλακκα. Ο δρόμος επιεικώς ΧΑΛΙΑ. Καμία συντήρηση. Λακκούβες χάσκουν, Οι μπαριέρες κατεστραμένες, λες και δεν πάει κανείς πια από κει!!! Στεναχωρήθηκα. Κρίμα τόσα εκετομμύρια εισπράτοτνται τόσα χρόνια. Εγώ μόνο, θυμάμαι να ανεβάινω για σκι από το 1977. Γιατί να μένουν έτσι ασυντήρητοι οι δρόμοι;
Με τούτα και με τ' άλλα φτάσαμε στην Φτερόλακκα. Εν τω μεταξύ η ομίχλη είχε σκεπάσει τα πάντα. Ισα που βλέπαμε στα 15 μέτρα. Φτάνουμε στην τελευταία στροφή, ίδια απογοήτευση. Μια αλυσίδα κόβει την διέλευση. Δεν μπορείς να φθάσεις ούτε καν μέχρι την βάση του κάτω λιφτ.
Ε, δεν μας θέλει σήμερα, πάμε να φύγουμε.
Ξεκινήσαμε για πίσω μέσα στο σύννεφο και στην τελευταία αριστερή που αγναντεύεις τα Κελάρια, ξαφνικά, η ομίχλη κόβεται. Μαχαίρι! Σταματώ δεξιά, αρπάζω την μηχανή και βγαίνω.

Να και τα Κελάρια στο βάθος. Διακρίνεται και ο δρόμος που ανεβαίνει.

[batfalcon]

Οπως και να είχε το πράγμα, η ώρα είχε περάσει πια. Πεινούσαμε. Πήραμε τον κατήφορο και εκεί που κατηφορίζοντας σε μια αριστερή ανοιχτή φουρκέτα, ανοίγεται δεξιά ένα επίπεδο λειβάδι, (νομίζω έχετε πάει να λυσσάξετε στην λάσπη στο παρελθόν), εκεί μπήκαμε δεξιά, συνεχίσμαε κανα χιλιόμετρο και στρατοπεδεύσαμε σε μια εκκλησούσα του Αγ. Νικολάου. Τα σάντουιτς και οι μπύρες καταναλώθηκαν άμεσα, χωρίς διατυπώσεις. Το κρύο όμως ήταν πλεον αισθητό. Με 4 C, δεν κάθεσαι και πολύ έξω να χαζολογάς. Ξανα στο Vitara και δρόμο για το σπίτι...

Η επιστροφή ήταν μια απ τα ίδια. Ερημιά στους δρόμους, ησυχία. Κατηφορίσαμε μέχρι το χωριό περίπου στα μουγκά. Θες οι αναμνήσεις που βγήκαν απ την λήθη, θες που τελείωνε η μέρα, θες που δεν μας έκανε το χατήρι να ανεβούμε στο βουνό, μέχρι πάνω, θες ο καιρός που ήταν μουντός, ίσως όλα μαζί μας ώθησαν σε μια μελαγχολική διάθεση...

Η επόμενη μέρα είχε θάλασσα...

[hlias]

Ωραίος

[lyggas]

Η πιο λυρική περιγραφή εκδρομικής εξόρμησης, που έχει γραφτεί εδώ μέσα.

[sps_gr]

Μπράβο σας

[neohyb]

μπραβο ωραια

[ΛΟΥΚΑΣ MAG]

Πολύ ωραία αν το ήξερα θα πεταγόμουν..

[arahova]

Μιχάλη έρχεσαι στα πάτρια εδάφη και δεν στέλνεις ένα σήμα
Πολύ ωραία βολτούλα.

[BOSS]

Παντα τετοια,εκδρομες στην φυση και τα αξιοθεατα της!
Κι γυρω εχει κι αλλα ωραια που μπορεις να συνδιασεις για μονοημερη

[ΣΡΕΚ]

ομορφη βολτα για αν γεμισουν οι μπαταριες

[GATOZ]

να του το κλειδωσετε το θεμα. τωρα.
δεν ημπορει κυριε εγω να ειμαι βιομηχανικη περιστερι, να δουλευω, και να διαβαζω για εκδρομη σε παρνασσους. και να παιρνεις και συνεφιασμενο υφος και καλα αναμνησεις και μελαγχολικα τοπια....
θελω και εγω αναμνησεις, θελω και εγω παρνασσο. και ελα να δεις μελαγχολια κυριακατικα με θεα καμια 100αρια πακι να ξεφορτωνουν νταλικες. οεοεοεοε.

ΑρΕς
γραφε, ρε γραφε, τι πραματα ειναι αυτα, μας παρατησες μηνες τωρα... ε?

[Στράτος]

Ομορφιές!!!
Γιατί τόσο λίγες φωτογραφίες όμως;

(νομίζω έχετε πάει να λυσσάξετε στην λάσπη στο παρελθόν)

Πολύ σωστά

[batfalcon]

Μιχάλη έρχεσαι στα πάτρια εδάφη και δεν στέλνεις ένα σήμα
Πολύ ωραία βολτούλα.

Στάθη, έχεις δίκιο ΒΟΥΝΟ. Ούτε καν πέρασε απ το μυαλό μου. Ασε που δεν έχω και το τηλέφωνό σου.

[batfalcon]

Μια και ζητήθηκαν κι άλλες φωτογραφίες να ανεβάσω ακόμη 2, Η δεύτερη είναι κουιζ. Γνωρίζετε τι λουλούδι είναι αυτό;