την επόμενη μέρα, είπα να ανηφορίσω προς τα ορεινά. εκτός από τον "συνηθισμένο" δρόμο από το Λουτράκι προς το Χιονοδρομικό στο Καϊμακτσαλάν, υπάρχει δρόμος από το χωριό Όρμα. το πρώτο κομμάτι είναι παλιά άσφαλτος, το επόμενο χώμα και το τρίτο "φρεσκοστρωμμένο/φρεσκοανοιγμένο". χειμώνα δεν νομίζω να τον ανοίγουν (φτάνει αρκετά ψηλά και θα έχει πολύ χιόνι φαντάζομαι), αλλά για τις υπόλοιπες εποχές συντομεύει πάρα πολύ τη διαδρομή (με χιόνι την....επιμηκύνει

)
ένα θεματάκι το έχει ο δρόμος με κατολισθήσεις
η περιοχή των λουτρών από ψηλά
οι εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού
η Βεγορίτιδα από τα 2200μ
οι πλαγιές του χιονοδρομικού
και από την απέναντι κορυφή
εκεί ψηλά ήμουν εγώ και τα μαύρα κοράκια (δεν είδα αν είχαν νύχια γαμψά

)
και ξανά ο κάμπος της Βεγορίτιδας και η λίμνη
κατεβαίνοντας από τον άλλο δρόμο (από Κερασιά), μπήκα σε ένα πανέμορφο δάσος οξιάς με ιδανικά μέρη για κατασκήνωση. εκεί μάλιστα υπάρχει η κατασκήνωση του Ομίλου Φίλων Καϊμάκτσαλαν. τυχεροί άνθρωποι..
η Μήτσους στη δροσά
(κουράγιο, ακόμα λίγες έμειναν

)