Αθήνα city man μου

Λυκαβηττό, Υμηττό, κάνα ταρατσόνι στην Νεάπολη ή ταράτσα σπίτι μου, Στρέφη, Ηλιούπολη και ούτω καθεξής.
Το αστικό τοπίο με καθαρό καιρό και ηλιοβασίλεμα δεν το πιάνει κανένα βουνό ή ακροθαλασσιά για μένα.
Είναι η εποχή που η πόλη είναι στα ντουζένια της! Η σάπια Αθήνα σιγά σιγά παραδίδει την σκυτάλη στην Άνοιξη και σκάνε χρώματα από το πουθενά. Περπατάς πεζόδρομο στα σκαλιά για Στρέφη και ανθοκοπάει ο κόσμος από το λουλούδι του νεοκλασικού πάνω στα σκαλιά. Ειδικά να σε πάρει κάνα βράδυ στο έξω με κουβέντες και ξαφνικά φίλε να σκάει στη μαυρίλα της νύχτας το μωβ της αυγής. Κοιτάς το παρεόνι και το κορίτσι δίπλα, τραβάς τζούρα από κρασάκι και σκέφτεσαι ότι για κάτι τέτοια ζεις. Κάνεις το χέρι όπλο και σημαδεύεις όλη την πόλη βλέποντας από τα φώτα της εθνικής στα βόρεια μέχρι το Πειραιά και την Σαλαμίνα. Έτσι σκοτώνεις κάθε τί κακό στο κεφάλι σου. Έστω και για λίγο το ένιωσες και έγινες λίγο καλύτερος άνθρωπος.
*klik*
Εδώ Αθήνα. Μεταδίδουμε από τον πυρήνα.
πάλι off topic αλλά μου βγήκε τώρα.