από Atlas » Σάβ Ιουν 05, 2010 10:03 pm
Εδώ κι έξι μήνες, ο Γιώργος έχει μια φοβερή κατάθλιψη. H γυναίκα του και τα παιδιά του κάνουν ότι μπορούν για να συνέλθει, αλλά αυτός είναι συνέχεια μέσα στην μαύρη μαυρίλα!
Οι φίλοι του έχουν αρχίσει ν' ανησυχούν σοβαρά.
- Τι έχεις ρε Γιώργο, έλα πες μας... Αλλά αυτός συνέχεια απαντάει "τίποτα, τίποτα" και δώστου κλάμα...!
Κάποια μέρα λοιπόν, ο καλύτερος φίλος του τον πιάνει από δω, τον πιάνει από 'κει και τον ρωτάει:
- Ρε συ, τι έγινε; Γιατί τέτοια κατάθλιψη;
Με τα πολλά, αρχίζει ο Γιώργος τα κλάματα.
- Έλα ρε, ησύχασε και πες μου, τον πείθει ο άλλος, οπότε αρχίζει και ο Γιώργος να τα ομολογεί...
- Ρε συ, θυμάσαι πριν από έξι μήνες που πήγα σαφάρι στην Αφρική;
- Ε ναι, πως δεν θυμάμαι, λέει ο άλλος. Και μας είπες ότι πέρασες υπέροχα!
- Να! Μια μέρα, εκεί στο κυνήγι, βρέθηκε ξαφνικά μπροστά μου ένας γορίλας... Ένα θηρίο ανήμερο! Πάγωσα. Δεν ήξερα τι να κάνω... Έρχεται καταπάνω μου ο γορίλας, με πιάνει από δω, με πιάνει από 'κει, και ξαφνικά βρέθηκε να με π@#$ει συνέχεια για 5-6 ώρες, ασταμάτητα με λύσσα! Τόσο που δεν μπορούσα να σταθώ. Αστα φίλε, άστα! Τι έχω πάθει... τι έχω πάθει...!
Και δώστου κλάμα!!!
- Έλα, ησύχασε, του λέει ο άλλος. Γορίλας ήταν. Μήπως μπορούσες να κάνεις κάτι; Αντε ρε , που κάθεσαι και στενοχωριέσαι... Ένα τέτοιο πράγμα θα μπορούσε να το πάθει οποιοσδήποτε... κάθε κυνήγι έχει και την περιπέτειά του... του λέει ο φίλος του, προσπαθώντας να τον παρηγορήσει.
- Τι περιπέτεια μου λες ρε και συ! Δεν καταλαβαίνεις;;; Έχουν περάσει 6 μήνες από τότε, και ο γορίλας να μην πάρει ένα τηλέφωνο... Να μην στείλει ούτε ένα γράμμα;
SV1GFS