char έγραψε:Όσοι δεν το έχουν οδηγήσει, δεν μπορούν να καταλάβουν!
Άνοιγες την "φύλλο και φτερό" πόρτα του (με τα συρταρωτά τζάμια), πέρναγες το πόδι πάνω από τον πανύψηλο μαρσπιέ του για να μπείς, καθόσουνα πίσω απ' το λεπτό & οριζόντιο τιμόνι του, πίεζες με το αριστερό σου πόδι το αμπραγιάζ που βρισκόταν (μαζί με τα υπόλοιπα πεντάλ) σχεδόν στη μέση του "καθρέφτη", έστριβες προς τα αριστερά και τραβούσες πίσω τον οριζόντιο μοχλό ταχυτήτων (που ξεφύτρωνε απ' τη μέση του ταμπλώ) για να βάλεις "πρώτη" και ΤΟ ΟΧΗΜΑ ξεκινούσε αφού ανασηκωνόταν ολόκληρο πάνω στην πουπουλένια ανάρτησή του!
Κάθε φορά που άλλαζες ταχύτητα, το βαρύ βολάν κράταγε ψηλά τις στροφές του δικύλινδρου μπόξερ κινητήρα του και η αποθέωση της απλότητας και της λιτότητας που άκουγε στο όνομα Pony, πήδαγε ελαφρά προς τα εμπρός, ανεβάζοντας ράθυμα ταχύτητα!
Πόσο θα 'θελα να είχα αγοράσει ένα από κείνα που κάποτε απέσυρε η ΠΑ...

Nίκο η περιγραφή σου είναι άψογη
Στην ΠΑ όλα τα ''follow me'' στις πίστες ήταν pony!!!
Ενα απο τα αμάξια που είχα χρεωμένα και γω σαν οδηγός στην ΠΑ ήταν ένα τέτοιο.
Πάταγες φρένο και η αρβύλα έποιανε και το αμπραγιάζ και το γκάζι μαζί!
Εμπαινες σε στροφή με το γκάζι στο πάτωμα και νόμιζες ότι θα βρει ο καθρέπτης στον δρόμο, αλλά δεν ξεκόλλαγε απο την πορεία του!
Ενα αυτοκίνητο που του έπινες το αίμα καθημερινά, αλλά δεν ζήταγε συνεργείο ποτέ!
Μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, και
αν καταφέρουν να το ξαναβγάλουν στην παραγωγή, θα πάρω ένα επαγγελματικό για το μαγαζί!!
