Δείτε εδώ το σχετικό video:
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=168803&cid=17
Άφηνε τα σκυλιά του να αργοπεθαίνουν
Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 31 Αυγούστου 2010, 14:27
Ευθανασία σε pitbull ηλικίας περίπου 6 ετών πραγματοποιήθηκε μετά από καταγγελία φιλόζωου στην περιοχή Κοσκινού της Ρόδου. Ο ιδιοκτήτης του είχε προσπαθήσει τα δύο τελευταία χρόνια που έπασχε το σκυλί να το βοηθήσει με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς ωστόσο ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Το σκυλί ήταν αδύναμο, γεμάτο πληγές και οι τελευταίες του προσπάθειες να γαβγίσει είναι πραγματικά θλιβερό θέαμα. Το σκυλί μεταφέρθηκε σε κτηνίατρο όπου του έγινε ευθανασία. Δυστυχώς, αυτή η προχωρημένη κατάσταση θα μπορούσε να έχει προληφθεί, αν ο ιδιοκτήτης έκανε εξετάσεις αίματος στο ζώο του κάθε 6 μήνες και αν χρησιμοποιούσε προληπτικά σπρέι και ειδικό κολάρο. Στη Ρόδο όμως η πλειονότητα των ιδιοκτητών σκύλων θεωρεί όλα αυτά περιττές πολυτέλειες, τις οποίες αρνούνται να παρέχουν στα ζώα τους.
Πολλές φορές, όταν ο κτηνίατρος διαγνώσει καλααζάρ, η απάντησή τους είναι «άσ’ το, όσο ζήσει» ή «τα φάρμακα είναι ακριβά, δεν τα παίρνω!». Θυμίζουμε ότι το καλααζάρ αντιμετωπίζεται και οφείλουμε να κάνουμε μια προσπάθεια θεραπείας του σκύλου μας, αντί να τον καταδικάζουμε σε ευθανασία.
Δείτε στο σχετικό video σε τι κατάσταση εντοπίστηκε το ταλαίπωρο ζώο:
Οι πιο ευάλωτοι στην αρρώστια είναι οι σκύλοι με κοντό τρίχωμα. Ο τρόπος μετάδοσης γίνεται με το τσίμπημα της σκνίπας. Το ζώο μπορεί να μολυνθεί, όταν ξύνει συνεχώς το δέρμα του και αν λιώσει πάνω σε πληγή το μολυσμένο έντομο κατά τη διάρκεια της τριβής, στην προσπάθειά του να το απομακρύνει. Βέβαια, για να νοσήσει ο άνθρωπος ή ο σκύλος, θα πρέπει η σκνίπα να είναι μολυσμένη.
Η σκνίπα τσιμπά απ' το σούρουπο μέχρι το ξημέρωμα και ζει όπου υπάρχει πράσινο και υγρασία. Τα πρώτα έντομα ξεκινούν απ' τις αρχές της άνοιξης και σταματούν με τα πρώτα κρύα (συνήθως στα μέσα του φθινοπώρου).
Όταν μια σκνίπα τσιμπήσει έναν φορέα της ασθένειας, ο φορέας τη μολύνει με λεϊσμανίες. Αυτές στο έντερο της σκνίπας μετατρέπονται μέσα σε πέντε μέρες σε λεπτομονάδες. Δηλαδή, η μολύνουσα μορφή είναι η λεπτομονάδα, η οποία βρίσκεται στη σκνίπα.
Όταν, λοιπόν, ο σκύλος ή ο άνθρωπος μολυνθεί με τη λεπτομονάδα, αυτή θα μετατραπεί σε λεϊσμάνια στο δέρμα και θα προσληφθεί απ' τα μακροφάγα κύτταρα του οργανισμού (κύτταρα άμυνας). Ακολούθως, τα μακροφάγα κύτταρα μεταφέρονται στα διάφορα όργανα (ιδίως σπλήνα, συκώτι, λεμφαδένες, μυελό οστών).
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από λίγους μήνες ως έναν χρόνο. Συνήθως τα περισσότερα περιστατικά παρουσιάζονται γύρω στα Χριστούγεννα και αργότερα. Στο πρώτο δίμηνο παρατηρούμε: αδυνάτισμα, ενώ υπάρχει όρεξη, και κόπωση (λόγω της αναιμίας).
Αργότερα: πιτυρίαση, κακή αφή τριχώματος, τριχόπτωση και υπερκεράτωση του δέρματος στο ρύγχος και γύρω απ' τα μάτια, μεγάλη διόγκωση των λεμφαδένων και του συκωτιού, μεγάλη ανάπτυξη των νυχιών, έλκη στο δέρμα και ειδικά στα άκρα, επίσταξη (δηλαδή ρινορραγία) κατά διαστήματα. Αν δεν ληφθεί μέριμνα, στα τελικά στάδια έχουμε βλάβες ήπατος, νεφρών, κυκλοφορικές διαταραχές (καρδιακή ανεπάρκεια) και βαρύτατη καχεξία, που τελικά οδηγούν στον θάνατο.
Η διάγνωση γίνεται:
* α) με αναζήτηση του παρασίτου (παρακέντηση λεμφαδένα - χρώση και μικροσκοπική εξέταση ή καλλιέργεια πολφού λεμφαδένα) ή
* β) με αναζήτηση αντισωμάτων (ανοσοφθορισμός).
Στην Ελλάδα η νόσος προσβάλλει συνήθως τα μικρά παιδιά με σπληνομεγαλία (παιδικό καλααζάρ που οφείλεται στην Leismania Infantum) και η σπλαχνική λεϊσμανίαση των ενηλίκων και των σκύλων που οφείλεται στην Leismania Doyoneyi.
Τέλος, η δερματική λεϊσμανίαση προσβάλλει άνθρωπο και σκύλο και οφείλεται στην Leismania Tropica. Η αρρώστια πρέπει να δηλώνεται στον νομοκτηνίατρο. Αν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα (δηλαδή περιορισμός του σκύλου σε κλουβί με σήτα από το σούρουπο ως το ξημέρωμα), δεν μας επιβάλλει κανείς τη θανάτωσή του.
Σαν προφύλαξη καλό είναι να ρίχνουμε την περίοδο, που υπάρχουν οι σκνίπες, εντομοαπωθητικά κάθε σούρουπο, να μεταχειριζόμαστε τα διάφορα απωθητικά κουνουπιών χώρου (ταμπλέτες, υγρά, σπιράλ) και εντομοπαγίδες (λάμπες κ.ο.κ.).
Επίσης, να μην έχουμε τους σκύλους εκτός σπιτιού και ειδικά δεμένους κυρίως σε κήπους με γκαζόν και λοιπά δένδρα και φυτά. Θεραπεία υπάρχει και γίνεται. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι ενέσιμα (Pentostam και Glucantime).
Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται από πολλές παραμέτρους όπως:
* Γενική κατάσταση του σκύλου (νεφροί - καρδιά - ήπαρ)
* Ηλικία ζώου και στάδιο της νόσου
* Δοσολογία φαρμάκων
* Έγκαιρη έναρξη της αγωγής
* Περιβάλλον που ζει ο σκύλος (πρόβλημα επαναμόλυνσης)
Επίσης, η νόσος μπορεί να αναζωπυρωθεί περίπου έναν χρόνο μετά την αγωγή, γι' αυτό χρειάζεται επανέλεγχος. Τα φάρμακα δεν κυκλοφορούν επίσημα στην Ελλάδα.
Έρευνες που έγιναν προ 5ετίας έδειξαν, για την περιοχή της Αθήνας, ποσοστό πάνω από 20% απ' τους εξετασθέντες σκύλους θετικούς στο καλααζάρ.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=168848&cid=17
Δεν είμαστε καλά ρε παιδιά!!!!!
Έχει τρελαθεί τελείως ο κόσμος???????????????????
? Updates every