Εγώ θα μείνω

[nick_89]

Tης Αναστασίας Γιάμαλη

Μεγαλώσαμε εδώ, είναι ωραία εδώ, τι ωραία; Μαγικά είναι, έχει ήλιο, έχει θάλασσα, έχει αλάτι στα μαλλιά, άμμο κρυμμένη στα πιο παράξενα σημεία μιας τσάντας που δεν τινάξαμε… εδώ φοράμε σκούφους μονάχα επειδή έτσι γουστάρουμε, εδώ είναι νοέμβρης και δεν χρειάζεσαι μπουφάν, εδώ τρώμε σουβλάκια στο όρθιο, πίνουμε τσίπουρα και γελάμε, εδώ κλαίγαμε για αγόρια που δεν μας ήθελαν, μετά πετούσες μια μαλακία και σκάγαμε στα γέλια, εδώ έκλαψαν επειδή δεν τους θέλαμε, εδώ χαράξαμε τα ονόματα μας σε δέντρα -αυτά τα λίγα που υπάρχουν- εδώ κάναμε κοπάνες, εδώ μεθύσαμε και ξερνούσαμε στο μπάνιο κάποιου φίλου, εδώ – στο δωμάτιο μου – μας είχε βρεί η μάνα μου λιωμένες με ένα μπουκάλι τεκίλα και κάτι φλούδες από λεμόνια, θυμάσαι; Eδώ ξεκινήσαμε να ονειρευόμαστε, μετά ακούσαμε για «επανάσταση», μετά τα όνειρα άλλαξαν, εδώ φάγαμε χημικά , εδώ τρέξαμε, εδώ σε πήρα τηλέφωνο κλαίγοντας τότε που πέρασαν τα μέτρα και ψέκασαν εναν παππου μπροστα μου και φώναζε από το τηλέφωνο η μάνα σου να ρθεις με το αυτοκίνητο (!) στο αποκλεισμένο Σύνταγμα να με μαζέψεις γιατί ειμαι "βλαμμένο", εδώ είδαμε το δίκιο εδώ και το άδικο, εδώ ανατριχιάσαμε με ένα σύνθημα και γελάσαμε με το "μωρο μου εισαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται"… Τώρα φεύγεις... Ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία… Εγώ θα μείνω.


Ο ένας μετά τον άλλον φεύγουν, ο ένας Λονδίνο, η άλλη Βέλγιο, Βερολίνο, ο άλλος Ολλανδία, Αμερική διάφοροι… Οικονομικοί μετανάστες… Ποιοι; Οι δικοί μου οι φίλοι… Αυτοί με τους οποίους σπούδασα, αυτοί με τους οποίους ονειρεύτηκα τις δουλειές και τις ζωές «των ονείρων» μας… Όνειρο γιόκ… Στην καλύτερη θα δουλεύουμε – όσοι είμαστε τυχεροί- δωδεκάωρα για ένα μισθό "χέσε μέσα", ούτε ταξίδια, ούτε λεφτά, ούτε φοβεροί έρωτες (που χρόνος για έρωτες, δεν βλέπεις τι γίνεται!) ούτε μέλλον… έτσι θέλουν… Μία και σήμερα, όπως στο στρατό, κάθε μέρα γίνεται «μία και σήμερα»… Σκατά… το ξέρω πως δεν θες να ζεις με ένα 500άρικο, πως έχεις όνειρα… τα ίδια όνειρα έχουμε… Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον αγανακτούν, και φεύγουν… έχουν γαμάτα βιογραφικά οι φίλοι μου… τους προσλαμβάνουν εύκολα έξω... χαίρομαι… Λυπάμαι που σκορπιζόμαστε… Λυπάμαι που μένω εδώ και οι άλλοι φεύγουν για ένα μέλλον που για να το ζήσουν θα πρέπει να μηδενίσουν το κοντέρ τους… Ένα κοντέρ που τις ταχύτητες του τις ανεβάσαμε μαζί τόσα χρόνια… Φεύγεις… θα σε στηρίξω, αλλά ρε γαμώτο, μην φύγεις! Δες πόσα καταφέραμε σε τόσο λίγο διάστημα, πίστευες τι θα συνέβαινε το 2008, πίστευες ότι θα μαζευόμασταν εκατοντάδες χιλιάδες στο Σύνταγμα για τόσους μήνες, πίστευες οτι θα πιανόμασταν χέρι χέρι για να μην χαθούμε μες τον κόσμο, πίστευες ότι θα πηγαίνουμε σε συγκεντρώσεις και δεν θα μαστε τρεις κι ο κούκος, πίστευες το αποτέλεσμα των εκλογών όταν γιορτάζαμε το βράδυ στο περίπτερο στο Πανεπιστήμιο και ήταν αυτό το αστείο παιδί με την πορτοκαλάδα που δεν μιλούσε, έλα πες, πιστεύεις την απόσταση που έχουμε διανύσει; Eγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον πακετάρουν, γαμωσταυρίζουν, δακρύζουν και επιβιβάζονται σε ένα αεροπλάνο – όχι για ένα χρόνο που διαρκεί το μάστερ - για όσο...Η μάνα τους κλαίει από το τηλέφωνο τι να πει; λέει «Καλή τύχη»… Και όλο και περισσότερο ακούω το «Η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές»! Όχι ρε! Δεν είναι μόνο για διακοπές, γιατί αν αρχίσεις να το πιστεύεις, τότε θα την καταντήσουν μόνο για διακοπές, αλλά για τις διακοπές που θα σιχαίνεσαι να κάνεις… Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον βλέπουν την πόλωση, τους φασίστες, την επικείμενη σύγκρουση… Μου είπες ότι κάτι μπάτσοι είχαν στριμώξει έναν μετανάστη, ότι τους έδειξε τα χαρτιά του και του τα σκισαν, μου είπες ότι στους φίλους του Δ. που τους έπιασαν τους ξερίζωσαν τις τζίβες μία μία, σοκαρίστηκες. Το ξέρω πως κάθε βράδυ ακούς για επιθέσεις χρυσαυγιτών σε μετανάστες, το ξέρω πως εσύ ήθελες να σώζεις γατάκια μην τα πατήσουν αυτοκίνητα και τώρα ασχολείσαι με τέτοια… Δεν ήμασταν προετοιμασμένες γι αυτό αλλά να που έτυχε… Και τώρα τι; ‘Ετσι απλά, δεν ζείς εδώ όπως θα θέλες και φεύγεις… Φεύγοντας από το πρόβλημα δεν λύνεται, μήπως πάντα φεύγαμε αναζητώντας την προσωπική διάσωση; Mήπως φτάσαμε εδώ επειδή συναινέσαμε σε αυτή την λάθος λογική; Kαι αν εκεί που πας, γίνουν σε λίγο καιρό τα ίδια, τι θα κάνεις; Θα πας αλλού; Θα γυρνάς με μια βαλίτσα τον πλανήτη για να βρείς που δεν έχει κρίση, μπάς και ζήσεις; Μια ζωή φευγάτη; Μπας και δω φευγάτη ήσουν; Mήπως όταν αδιαφόρησες- αστάθμητος παράγοντας βλέπεις η αδιαφορία- έφταιξες κι εσυ; Όπως κι εγώ. Τώρα έκλεισες και τα εισιτήρια. Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά το άλλον, μιλούν από το skype φορώντας πυτζάμες μπροστά σε μια κάμερα με τους φίλους που τους έδιωξε η χώρα τους… Μας είπανε ότι όλα γίνονται για «την σωτηρία της πατρίδας»… Ποια πατρίδα ρε, η πατρίδα μπαίνει σε αερόπλάνο και μετακομίζει αλλού… Στην βαλίτσα της έχει έναν Πουλαντζά (δανεικό κι αγύριστο), τον Τρυποκάρυδο του Ρόμπινς και μια μπλούζα μου… Ποια "πατρίδα" χωρίς τους φίλους μου; Το πιο φιλόδοξο όνειρο είναι το δύσκολo. Και εδώ μένουμε λίγοι, όλο και λιγότεροι, δυναμώνουμε την φωνή μας (πάει μαζί με την οργή αυτό)… Αλλά δεν μπορώ να φωνάζω για δύο, για τρεις για δέκα, μένουμε λίγοι… Καταφέρνουν αυτό που θέλουν, μας αποδεκατίζουν, δεν το καταλαβαίνεις; Δεν γίνεται να φεύγεις και να μείνουμε εμείς οι λίγοι με τα παππούδια που ψήφισαν Σαμαρά… θα μας κάνουν τα ίδια και χειρότερα… Μείνε να το παλέψουμε… Μείνε να τους διώξουμε και να φτιάξουμε τον κόσμο μας όπως μας αξίζει, καλύτερο! Oνειρέψου με μάτια ανοιχτά εδώ… Δεν μπορώ μόνη μου… Μείνε να μη μείνουμε λίγοι… Εγώ θα μείνω.

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Ρε μανία αυτό το παιδί όλα τα ωραία να τα βάζει στα off για πάμε επάνω

[nidi]

Σεβόμενος απόλυτα τις σκέψεις και τα συναισθήματα της κοπέλας, θα ήθελα να εκφράσω για μία ακόμα φορά την αντίθεση μου στην λογική
1. "μένω και παλεύω να αλλάξω ένα κατεστημένο που έχει γίνει καθεστώς τα τελευταία 30 χρόνια".

2. φυσικά αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο στο ηλικιακό κοινό κάτω των 30-32 (το πολύ).

Τα δύο παραπάνω τα απαριθμώ και τα τονίζω για να μην προκύψουν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες (αν και είμαστε γαμω τα φόρουμ με απίστευτα ανοιχτά και καλλιεργημένα μυαλά..)

Και θα φέρω ένα πάρα πολύ φρέσκο παράδειγμα-προβληματισμό.

Χθες περάσα το βράδυ μου (είχα ρεπό) με ένα ζευγάρι μεσήλικων Ολλανδών οι οποίοι τα τελευταία 30 χρόνια εργάζονται στο εξωτερικό (Τζαμάϊκα, Κένυα, Μαλάουι κλπ) και φυσικά οι κουβέντα μας ήταν η Ελληνική Κρίση και κυρίως η Ευρωπαϊκη Κρίση.. μιας και εδώ και 3 χρόνια κανένας τους -εννοώ τους δανειστές μας- δε θέλει να τη δει ως συνολική κρίση θεσμών και αξιών αλλά ως Ελληνικό Πρόβλημα-Προβληματικός Νότος-Τεμπέληδες Ελληνες και πάει λέγοντας..

Ε ρε παιδιά, όταν με ρώτησε ο χριστιανός γιατί δε μπορούμε να αλλάξουμε τις κυβρενήσεις που τα τελευταία 20-30 χρόνια τα έχουν κάνει ΣΚΑΤΑ, μπουκώθηκα, στραβοκατάπια, κιτρίνισα, πρασίνισα και τελικά αυτό που ένιωσα να απαντήσω είναι ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.. ή ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ..

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν μπορούμε.. αλλά όταν ήμουνα μικρός η μαμά μου, μου έλεγε "Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δε θέλω"

Δεν ξέρω αν η μαμά μου, εμμέσως απαντάει στην προηγούμενη ερωτησή μου αλλά εγώ εξαρχής πίστευα ότι δε μπορούμε..

Και επειδή αν δεν μπορείς να αλλάξεις αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, κοίτα να αλλάξεις τον εαυτό σου καλύτερα.. ε γιαυτό πιστεύω ότι η νεολαία όσο και να προσπαθήσει, το κατεστημένο και το καθεστώς δεν μπορεί να το αλλάξει..

οπότε αφενός δεν μπορείς να κατηγορείς αυτούς που φεύγουν για ένα καλύτερο προσωπικό μέλλον.. και αφετέρου, το να ζεις με φαντασιώσεις δεν θα οδηγήσει πουθενά..

αλλά θέλω να ακούσω κι άλλες απόψεις και γνώμες..

[kaliakouda]

Εγώ θα συμφωνήσω με τον Νικόλα εξ'Αφρικής και θα επαναλάβω ότι, αν δεν βρισκόμουν σε αυτή την ηλικία και με οικογένεια θα την έκανα με γοργά βηματάκια, κάπου μας βαρέθηκα στα αλήθεια..

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Νικόλα απλά δεν θέλουμε......γιατί ένα μεγάλο μέρος μας είναι { βάζω και τον εαυτό μου } μπλεγμένο σε αυτά τα σκ@τ@ νιώθει μία περίεργη εξάρτηση, φοβάται οτι θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι......δεν ξέρω πιά τι να πω....προσωπικά, έστω και αργά, έκανα τις αλλαγές μου, αλλά δυστυχώς, δεν ήμασταν αρκετοί αυτοί που καταφέραμε και απαλλαχτήκαμε απο τις " σχέσεις " αυτες..τουλάχιστον αυτό έδειξε η κάλπη
ούτε εγώ μπορώ να κατηγορήσω αυτόν που φεύγει.....η Ελλάδα πεθαίνει, και δυστυχώς και εμείς μαζί της.........και μου έρχονται και παλι στο μυαλό οι στίχοι του Κώστα Βάρναλη απο τους " μοιραίους" ....δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα.....

[panoshm]

Εγώ το βλέπω αλλιώς... Δεν θα με κάνουν ΑΥΤΟΙ να φύγω από τη χώρα μου, όταν μάλιστα δεν έχω χορτάσει ακόμα όλες τις ομορφιές της

Ούτε θέλω να ζήσω αλλού και να σκέφτομαι σε κάποια χρόνια ότι θα θέλω να γυρίσω για να γνωρίσουν τα παιδιά μου την πατρίδα τους... γιατί όλοι γυρίζουν (ή τους γυρίζουν τέσσερις )

Για τα καθίκια που έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο μας? Πιστεύω ότι είναι λίγες οι μέρες τους..... πολύ λιγότερες από τις δικές μας αντοχές... και πολύ λιγότερες από την ώρα θανάτου των "κολλημένων" στα παλιά γερόντων.... γιατί ακόμα και αυτοί (οι περισσότεροι όπως λένε τουλάχιστον στο οικείο περιβάλλον μου), έχουν καταλάβει ότι πρέπει να κάνουν "επανάσταση" στη κάλπη.... Ίδωμεν

Εγώ θα μείνω

[irineos]

Δεν ξέρω φίλοι μου αλλά δεν θα τους κάνω τη χάρη να φύγω γιατί αυτό θέλουν.
Να ξεκουμπιστούν και να φύγουν αυτοί γιατί εγώ εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα και εδώ θέλω να πεθάνω,
ΤΕΛΟΣ

[ZΗΡΕΙΑ]

Δεν ξέρω φίλοι μου αλλά δεν θα τους κάνω τη χάρη να φύγω γιατί αυτό θέλουν.
Να ξεκουμπιστούν και να φύγουν αυτοί γιατί εγώ εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα και εδώ θέλω να πεθάνω,
ΤΕΛΟΣ

Μαζί σου !

[kaliakouda]

γιατί ακόμα και αυτοί (οι περισσότεροι όπως λένε τουλάχιστον στο οικείο περιβάλλον μου), έχουν καταλάβει ότι πρέπει να κάνουν "επανάσταση" στη κάλπη.... Ίδωμεν

Αν δεν χυθεί αίμα δεν θα αλλάξει τίποτα..η ιστορία η ίδια--και η πρόσφατη-- μας το έχει διδάξει, τα ευχολόγια πια περίσσεψαν

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Εδώ θα συμφωνήσω με τον Γιώργο υπήρχε κάποτε και ένα σύνθημα.....τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες ........

[nick_89]

Δείτε σε ένα πόστ πόσες αντίθετες γνώμες υπάρχουν...Φανταστήτε πως νιώθει ένας νέος που ξεκινάει τώρα...
Πάει έξω? Πάει Ελλάδα? Πάει στην Σιγκαπούρη για new building 3-4 χρόνια με 100.000 το χρόνο + 45.000για σπίτι +11k για αμάξι ??

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Πάντως αυτή είναι και η ζωντάνια αυτού του φόρουμ....βλέπουμε, ακούμε , κρίνουμε και ίσως και αποφασίζουμε με ένα όμορφο τρόπο το επίπεδο των συζητήσεων, είμαι σίγουρος οπου και να βολτάρετε στο διαδίκτυο δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο των μελών εδώ μέσα

[irineos]

Πάντως αυτή είναι και η ζωντάνια αυτού του φόρουμ....βλέπουμε, ακούμε , κρίνουμε και ίσως και αποφασίζουμε με ένα όμορφο τρόπο το επίπεδο των συζητήσεων, είμαι σίγουρος οπου και να βολτάρετε στο διαδίκτυο δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο των μελών εδώ μέσα

Νίκο νομίζω πως το επίπεδο των μελών του VITARACLUB είναι εξαιρετικά υψηλό και αποδεικνύεται στις δημοσιεύσεις και τις συζητήσεις.

[Kalavritara]

Δεν παίζει ρόλο αν κάποιος αποφασίσει να φύγει ή να μείνει, αν δεν αποβλέπει η κίνησή του αυτή στην οποιαδήποτε έμμεση ή άμεση δέσμευση να βοηθήσει την αναγένηση της Ελλάδας από οποιοδήποτε μετερίζι
Μην ξεχνάμε στο βάθος του χρόνου πόσες πολλές φορές και πόσο σημαντικά έχουν βοηθήσει την χώρα οι απανταχού μετανάστες

[κυριακος αθανασιου]

εγω ψηφιζω μενω....οχι για την ελλαδα τους....αλλα επειδη γουσταρω εδω που ζω...
αυτα που μου προσφερει αυτος ο τοπος δεν τα βρισκεις αλλου....
αλλα θα πω ΝΑΙ με τα χιλια και δεν το λεω ετσι απλα...να χυσω αιμα για το παιδι μου...
για να μην ζησει στα σκατα που θελουν αυτοι να ζουμε..(περισσοτερο εσεις οι πρωτευουσιανοι )
και η ωρα εχει ερθει....δεν πρεπει να περιμενουμε αλλο...