Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, μια πρωτόγνωρη εμπειρία.
Το περιστατικό διαδραματιστηκε την Κυριακή που μας πέρασε απόγευμα.
Έλαβε χώρα δε, στην όμορφη παραλία, Άγιος Μερκουριος στην Εύβοια φυσικά.
Η θάλασσα είχε ένα 3αρι γεμάτο.
Χάζευα την απεραντοσύνη του Αιγαίου, όταν το βλέμμα μου, στάθηκε σε μια μάζα, που δεν κατάλαβα ακριβώς τι ήταν, κατάλαβα αμέσως ομως ότι βρισκόταν σε κίνδυνο.
Πλησιαζοντας, κατάλαβα ότι πρόκειται περί ενός μεγάλου πουλιού.
Χωρίς δεύτερη σκέψη έτρεξα να το βοηθήσω.
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.
2 μεγάλα κύματα μας έβγαλαν κουτρουβαλωντας έξω. στην αμμουδιά, απομακρυνθηκα, γιατί κατάλαβα ότι ήταν τρομαγμένο.
Σκέφτηκα ότι θα ηρεμήσει λίγο και θα φύγει
Κάθισα στην καρέκλα μου , και διακριτικά το παρακολουθούσα με την άκρη του ματιού μου.
Η Μαρία μου είπε μυρίζεις πετρέλαιο.
Δεν πέρασε πολύ ώρα, ήρθε και στάθηκε μπροστά μου, κοιτώντας με στα μάτια.
Ήταν σας να μου έλεγε << βοήθεια >> δεν είμαι καλά.
Στεκόταν με δυσκολία όρθιο και τα ματάκια του, κατέβαλε προσπάθεια να τα κρατήσει ανοιχτά.
Εποχούμενοι και μη, πλησίασαν για να το βγάλουν φωτογραφίες.
Δεν αντιδρούσε.
Είναι άρρωστο σκέφτηκα.
Τους είπα ευγενικά πάντα να απομακρυνθουν για να μην φύγει.
Ένα παλικαράκι με την κοπέλα του, που είχαν δει τι συμβαίνει, μου επαν για την Ανιμα.
Ευτυχώς είχαν ένα κινητό στο μνμ τους.
Ο ανιμανθρωπος από το Στόμιο , δεν άργησε να έρθει.
Μας είπε ότι είναι ένας νεαρός Αργυροπελεκανος, κάπου επεσε σε πετρέλαιο.
Αναλαμβάνουνουμε εμεις μας είπε.
Σώσατε μια ζωή.
Πλησιασα το τζάμι του αυτοκινήτου να τον χαιρετήσω. Με κοίταζε ίσια μέσα στα μάτια.
Αντιο φιλαρακο ψελλισα.
Εύχομαι σύντομα να περάσεις πετώντας παλι από εδώ.
Κοίτα να γίνεις καλά.