Velamos super de luxeΔεν ξέρετε πόσο χάρηκα όταν το είδα!!!
Το πρώτο μου σοβαρό ποδήλατο,δώρο από τους γονείς μου γιατί έφερα πολύ καλούς βαθμούς και γιατί ήμουν καλό παιδί (εντάξει,είχαν ''ξεχάσει'' κάποιες μικρές......παρεκκλίσεις

)
Ήταν όμως μπλε!!! Άκου μπλε!!!!
Αμάν ρε πατέρα!!!
Βέβαια έγινε κόκκινο,αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!
Μεσ' την τρελή χαρά ο δικό σου,άπειρες ώρες με τους φίλους στους άδειους τότε δρόμους από αυτοκίνητα,έγραψα χιλιόμετρα και χιλιόμετρα!!!

Τα πόδια μου είχαν γίνει πέτρα,αν και ήταν πολλές φορές που τα ένιωθα να καίγονται!!!
Ανέβα-κατέβα στον τέταρτο όροφο με τις σκάλες. ''Με το ασανσέρ ξέχασέ το'' , ''πρόσεχε μη λερώσεις τους τοίχους'' η φωνή της μητέρας!!!
Αφαιρέθηκαν βέβαια τα φτερά και το κάλυμμα της αλυσίδας,το τιμόνι τσόπερ,και τακάκια στα φρένα σχεδόν κάθε δέκα μέρες!!!
Αν και ήταν βαρύ,η μακρυά σέλα και το τιμόνι βοηθούσαν τις σούζες. Τότε θυμάμαι μετράγαμε τις πεταλιές!!!

Και βέβαια πολλές σούπες!!!

Μία είναι η πιο έντονη.
Καινούργια οικοδομή στη γειτονιά και ένα βουναλάκι χώμα στο πεζοδρόμιο και στο δρόμο.
Η καλή μας η χαρά!!!
Φόρα και πέταγμα,και όσο περνά η ώρα τόσο περισσότερη φόρα παίρνεις.
Πέταγμα,σούζα το Velamos,πάρτον τ΄ανάσκελα!
Αφού δεν έσπασα το κεφάλι μου!!!
Αλλά ακόμη χειρότερα,έσκισα το ολοκαίνουργιο σόρτς μου!!!!!! ΑΜΑΝ!!!!!
Τι λένε τώρα στη κυρα Σία!!!!!! HELP!!!!!

Γύρισα σπίτι αφού σκοτείνιασε για τα καλά-καλά.
''Άντε που είσαι,κάνε μπάνιο και έλα να φας'' είπε.
Πήγα τοίχο-τοίχο και έβαλα το σότρς στα άπλυτα. Τσιμουδιά!!
Μετά από κανά δυό μέρες που το είδε, ''Τι να σου πω παιδάκι μου,ντροπή σου!!! είπε.

Εκτός από το δούλεμα για την τούμπα,το πόνο στο πισινό και το σκισμένο σόρτς,φτηνά τη γλύτωσα!!!
