Διονύση δύσκολο και πολύ σύνθετο θέμα

Είναι γεγονός οτι τα τελευταία χρόνια, υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή μία μεγάλη αναταραχή, με αλλαγές στα καθεστώτα των χωρών. Πέραν απο την κλασσική διαμάχη Ιράν - Ισραήλ { και Ιράν κατά πάντων ή μάλλον πάντων κατά Ιράν - με ότι αυτό σημαίνει για την οικονομία μας, απλά να θυμίσω οτι αγοράζαμε σε χαμηλή τιμή πετρέλαιο και με τον δικό μας τρόπο πληρωμής, αλλά με το εμπάργκο απο 1ης Ιουλίου θα έλεγα τι και πόσο αγοράζουμε

} υπήρξαν σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα αλλαγές σε καθεστώτα άλλες ας θεωρήσουμε δικαιολογημένες οπως ο Μπέν Αλι η ο Μουμπάρακ { και αναφέρομαι ως δικαιολογημένες με την έννοια της διαφθοράς όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων } αλλά και αδικαιολόγητες όπως η ανατροπή και η εκτέλεση του Καντάφι .
Και μεν στις " δικαιολογημένες " βλέπουμε την απουσία τουλάχιστον εμφανώς των ξένων δυνάμεων, στην Λιβύη έδωσαν σχεδόν οι πάντες το παρόν με βομβαρδισμούς και όχι μόνο εναντίον ενός ηγέτη ο οποίος και για τον λαό του ήταν σωστός { αντιπολιτευόμενοι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα και παντού

}και σε διεθνές επίπεδο τα πήγαινε καλά , τα θέματα της τρομοκρατίας είχαν ξεχαστεί, αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν επισκεφθεί την χώρα , και γενικά τίποτε δεν προμήνυε αυτό που ακολούθησε. Το δε εντυπωσιακό εκεί είναι ότι τον άφησαν μόνο του και οι θεωρούμενοι σύμμαχοί του, κάτι που δεν βλέπουμε να γίνεται τώρα στη Συρία.Για την περίπτωση της Λιβύης, η προσωπική μου πάντα άποψη είναι οτι έγιναν όλα για το πετρέλαιο και τις ειδικές τιμές και συμφωνίες που θέλουν να πετύχουν οι δυτικοί με το νέο υποστηριζόμενο απο αυτούς καθεστώς.
Η Συρία είναι μία απο μόνη της μία ειδική περίπτωση. Εδώ, όλοι, υποστηρικτές και μή " χορεύουν " γύρω απο την χώρα ένα περίεργο " χορό του θανάτου " ξεσηκώνοντας και εξοπλίζοντας οι μεν τους αντικαθεστωτικούς , χωρίς όμως προς το παρόν να προβαίνουν σε επιθετικές ενέργειες όπως στην Λιβύη , στηρίζοντας το καθεστώς όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα { η κάθοδος του Ρωσικού στόλου και όχι μόνο } οι δε.
Η Συρία είναι ένα κομβικό σημείο του χάρτη. Ελέγχει τον επόμενο " χρυσό " , τα νερά δηλαδή του Ευφράτη ποταμού, σημαντικά για την ζωή στην ευρύτερη περιοχή και ιδιαίτερα για την γείτονα και " φίλη " Τουρκία.
Στα ευρύτερα σχέδια για τον έλεγχο της περιοχής και σε μία πιθανή επίθεση κατά του Ιράν, η Συρία θα μπορούσε να παίξει στρατηγικά σημαντικό ρόλο. Επειδή όμως ο Ασαντ δεν είναι σίγουρο τι θέση θα κρατούσε, ίσως οι μελέτες επιβάλουν την αντικατάστασή του. Και για τους μελετητές , το κόστος σε ζωές [ μια και δεν είναι δικές τους

] είναι απλά ανύπαρκτο.
Η Ρωσία δεν είναι πλέον αυτή που ήταν λίγο μετά την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ. Εχει πλέον δυναμώσει, στηρίζεται στα πόδια της και θέλει να ενισχύσει και να εδραιώσει την παρουσία της στην περιοχή. Και το καθεστώς της Συρίας " βλέπει " προς τα εκεί όπως και προς την Κίνα, η οποία προς το παρόν κινείται πιό διακριτικά.
Ουδείς δεν μπορεί να γνωρίζει εως που είναι αποφασισμένοι οι μεγάλοι να τραβήξουν το σχοινί και να πιέσουν τα πράγματα, στήνοντας το σκηνικό ενός παγκοσμίου πολέμου δίπλα στο σπίτι μας
Και η θέση μας είναι δύσκολη, γιατί σε περίπτωση που η διεθνής κοινότητα αποφασίσει ένα πλήρες εμπάργκο και ναυτικό αποκλεισμό, ενδέχεται να εμπλακούμε και εμείς μιας και στο Αιγαίο τις διαδικασίες για έλεγχο των πλοίων θα τις έχουμε εμείς
Και κάτι τελευταίο γιατί μάλλον σας κούρασα........το σημερινό καθεστώς της Συρίας έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τους Ελληνορθόδοξους της περιοχής , μάλλον πέρασε στα ψιλά η και καθόλου στα ΜΜΕ της χώρας μας { τέτοιες εντολές θα πήραν προφανώς } η είδηση οτι ο προ ημερών δολοφονηθείς σε τρομοκρατική επίθεση αρχηγός του γενικού επιτελείου της Συρίας ήταν ελληνορθόδοξος

Και φυσικά δεν είναι ο μόνος
Εν κατακλείδι, ο Θεός να βάλει το χέρι του

Σαν έρθει η ώρα της πορείας πολλοί δεν ξέρουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει είναι του εχθρού τους η φωνή.
Και εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.
Μπ. Μπρέχτ