
Οπως ίσως κάποιοι γνωρίζετε, τα τελευταία 22 χρόνια εργάζομαι σε μία εισαγωγική/εμπορική εταιρεία μεσαίου μεγέθους { τάξη τζίρου 4-4,5 εκ. ευρώ σε ετήσια βάση . Το αντικείμενο της εταιρείας, είναι κατεψυγμένα οστρακοφόρα και delicatessen , οχι δηλαδή προϊόντα ευρείας κατανάλωσης λόγω κόστους . Πηγές για τις εισαγωγές μας είναι χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αγγλία,η Δανία το Βέλγιο και η Γαλλία . Ολα αυτά τα χρόνια είχαμε πίστωση 30 - 90 ημερών ανάλογα με τον προμηθευτή μερικές φορές με ασφάλιση πιστώσεων, και άλλες φορές όχι. Τα πρώτα σύννεφα. εμφανίστηκαν πολύ πριν το Καστελόριζο

Οι Δανοί συνεργάτες μας, προς τιμήν τους συνέχισαν να μας εφοδιάζουν, με τους ίδιους όρους με περιορισμένη πολύ ασφάλιση πιστώσεων, αλλά συνέχισαν γιατί υπήρχε ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ και προσωπική επαφή.
Εως τις εκλογές του Μαίου, ουδείς δεν μας είχε ενοχλήσει παρά τα ΔΝΤ, την τρόικα και τον συρφετό των πολιτικών μας.
Λίγες μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, email απο πανικόβλητους Ολλανδούς προμηθευτές " σας παρακαλούμε να μας εξωφλήσετε, τα δημοσιεύματα στον εδώ τύπο - εδώ κολλάει όπως και σε άλλες περιπτώσεις πιό κάτω απόλυτα το παλιό γνωστό σύνθημα αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι


Ισως έχετε διαβάσει μερικές μέρες πριν, οτι όλες οι εταιρείες ασφάλισης πιστώσεων του εξωτερικού, σταμάτησαν επι του παρόντος να ασφαλίζουν τους πελάτες τους έναντι κινδύνου απο τις ελληνικές εισαγωγικές εταιρείες. Κυκλοφόρησαν δε και δημοσιεύματα οτι τα ράφια αδειάζουν απο εμπορεύματα. Οντως χθές είχαμε αρκετές οχλήσεις απο συνεργάτες του εξωτερικού για το θέμα αυτό. Στο τέλος μιας ομολογουμένως εφιαλτικής ημέρας, το αποτέλεσμα ήταν οτι μετά απο ψύχραιμη παράθεση γεγονότων και οικονομικών στοιχείων, απο τις 22 εταιρείες, μόνο 1 ζήτησε να πληρωθεί προκαταβολικά ένα τιμολόγιο της , παγώνοντας όμως παράλληλα την εξόφληση παλαιότερων τιμολογίων της

Το πρώτο λοιπόν ηθικό δίδαγμα είναι οτι εμπιστοσύνη υπάρχει,ανεξαρτήτως δημοσιευμάτων, αποφάσεων, ειδήσεων για τις εταιρείες που φροντίζουν να είναι σωστές στην έξωθεν μαρτυρία.
Η κατάσταση στην ελληνική αγορά.
Είναι γεγονός οτι υπάρχει κρίση. Η κρίση όμως στον δικό μας κλάδο τουλάχιστον και όχι μόνο έχει αρχίσει και φέρνει την εξυγίανση. Οταν ξεκίνησα πριν απο 22 χρόνια εαν κάποιος πελάτης έδινε επιταγή 30 ημερών τον κοιτάγαμε στραβά




Τώρα τα πράγματα αλλάξανε. τα μετρητά έχουν επανέλθει και οι επιταγές κλείνουν σιγά σιγά την ψαλίδα απο την ημερομηνία της τιμολόγησης έως την ημερομηνία εξόφλησης. Οι τράπεζες, τουλάχιστον αυτή με την οποία συνεργαζόμαστε, σε εβδομαδιαία βάση χρηματοδοτεί τις επιταγές των πελατών μας και μας δίνει το αναγκαίο ρευστό για να κάνουμε τις πληρωμές στο εξωτερικό. Σίγουρα έχουμε χάσει κάποιους πελάτες, έχει μειωθεί ο τζίρος της εταιρείας { αλλά έχει εξυγιανθεί





Που θέλω να καταλήξω. Για κάθε αρνητικό που γίνεται στην χώρα μας σήμερα, κάπου θα υπάρχει και κάτι θετικό έστω και μικρότερο σήμερα που σιγά σιγά θα μεγαλώσει. Η επιλογή σήμερα είναι να προβάλλονται μόνο τα αρνητικά. Το γιατί είμαστε αρκετά ώριμοι για να το κρίνουμε. Ας ψάξουμε γύρω μας να βρούμε αυτά τα θετικά, να καλλιεργήσουμε το καλό και το σωστό. Ελπίδα πάντα υπάρχει, θέλει ίσως λίγο ήλιο και νεράκι να ξεπεταχτεί. Και στην χώρα μας διαθέτουμε και τα δύο σε αφθονία. Ας την καλλιεργήσουμε και ας κλείσουμε τα αυτιά και τα μάτια στους καταστροφολόγους. Δεν μας αξίζει.
Η Ελλάδα και οι Ελληνες είμαστε πολύ σκληροί για να πεθάνουμε

Συγνώμη αν σας κούρασα, αισθάνθηκα όμως την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου μαζί σας.
Να είμαστε καλά
