Ε, λοιπόν, η Θεσσαλονίκη δεν σας θέλει...

[dimitriszim]

Εδώ και κάποιες ημέρες η Θεσσαλονίκη μπήκε στο γνώριμο, για κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ρυθμό της. Διεθνής Έκθεση γαρ. Η πόλη βάζει τα καλά της. Σουλουπώνεται πασαλειβόμενη. Συνεργεία βάφουν τις διαχωριστικές λωρίδες στους δρόμους, και πάει λέγοντας. Μέχρι εκεί όμως. Φτιασιδώνουν επιδερμικά τη πόλη για να κρύψουν την ασχήμια της.
Σαν κάτι παλιές π@@@@@νες, που έκαναν πιάτσα κάποτε στα (τουριστικά σήμερα) λαδάδικα. Ή σαν τις σημερινές σιτεμένες «αριστοκράτισσες», με το ροζ μαλλί και τα εφτά στρώματα στόκου, που κυκλοφορούν στο Μέγαρο, και στις δεξιώσεις επάνω στα μνημεία θωρηκτά. Να`ταν τα νιάτα δυο φορές.
Η ασχήμια όμως και το γήρας, δυστυχώς δεν κρύβονται. Η Θεσσαλονίκη, όπως άλλωστε και η...
Έκθεση, αργοπεθαίνει. Έκλεισε το κύκλο της. Σήμερα θυμίζει Λίβερπουλ επί εποχής Θάτσερ. Εγκατάλειψη και λουκέτα παντού. Ο μόνος οργασμός προέρχεται από τα «γαλάζια παιδιά» της δημοτικής αστυνομίας, που καθημερινά βγάζουν το άχτι τους επί δικαίων και .μόνο. Οι άδικοι έχουν άκρες με το δημοτικό καθεστώς. Δεν κινδυνεύουν με κλήσεις, πρόστιμα και σαχλαμάρες. Αυτά είναι για τους κοινούς θνητούς. (Δεν παύουμε να είμαστε Έλληνες).
Μια αρχαία πόλη, προδομένη από τους ήρωές της , δημοτικούς άρχοντες, μεγαλουπουργούς, Μακεδονάρχες, και το υπόλοιπο κακό συναπάντημα. Όλοι τη χρησιμοποίησαν ως εφαλτήριο για υπουργικούς θώκους, χρήμα και δόξα, και από κει και πέρα μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Αφού ασέλγησαν επάνω στο ροζιασμένο της κορμί, και αφού τη χρησιμοποίησαν για ακατονόμαστες πράξεις, κατοικούν πλέον στην Αθήνα, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου ντε. Την Θεσσαλονίκη την ερωτεύεσαι, δεν την παντρεύεσαι. Υποσχέσεις και Άγιος ο Θεός. «Θα σας φτιάξουμε γήπεδα, δρόμους, μετρό.». Και μετά, μην τον είδατε τον Παναγή. Αλήθεια το μετρό τι έγινε; Μάλλον εγκαταλείφτηκε και αυτό, όπως και η πάλαι ποτέ απόπειρα του ανεκδιήγητου Σωτήρη Κούβελα, ο οποίος θα έφτιαχνε λέει μετρό με τα έσοδα του δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού!!!! Το είχε μάλιστα ξεκινήσει. για καμιά εβδομάδα. Έμεινε η τρύπα του για να τον θυμόμαστε, γελώντας.
Κάθε Σεπτέμβρη, η πόλη πήζει στον παραγοντισμό. Ούτε συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας νάτανε. Μιλάμε για μιλιούνια κακομοίρηδες και μη. Ο κάθε μεγαλόσχημος με τη κουστωδία του, διαγκωνίζεται με το κάθε πικραμένο κομματικό στέλεχος, που καταφθάνει από παντού, στο ποιος θα φανεί περισσότερο. Η χαρά του αφισοκολλητή. Σαν συνεστίαση βαστάζων. Ο οποίος παράγοντας, θεωρεί ιερή του υποχρέωση να επισκεφτεί τη πόλη, λόγω Έκθεσης! Να δώσει το βροντερό παρόν στις επάλξεις της μικροκομματικής ματαιοδοξίας. Το ότι κανένας από αυτούς δεν επισκέπτεται ποτέ την ίδια την Έκθεση είναι άνευ σημασίας. Αρκεί να πάει στη πρωθυπουργική ομιλία, και να το παίξει κάποιος. Να τον δουν. Να κάνει και δηλώσεις. Με το ολοκαίνουργιο κοστούμι του, και τα φρεσκοβαμμένα του μαλλιά. Και μετά, ατέλειωτοι καφέδες, ούζα, σουλάτσο, κομματική ζύμωση, και το βράδυ η απαραίτητη (κυρίως σοσιαλιστική) διασκέδαση στα σκυλάδικα της πόλης. Που αυτή την εποχή, βγάζουν τα σπασμένα. Α, ξέχασα, μετά τα ξύδια πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσει και πατσάς. Χοντροκομμένος. Αμ πως; Η «ερωτική» Θεσσαλονίκη το επιβάλλει. Έτσι δένεται το ατσάλι στη πολιτική σκηνή της Ελλαδίτσας μας.
Η όλη εικόνα είναι λυπηρή. Το να βλέπεις όλους αυτούς τους ανευθυνουπεύθυνους παράγοντες και παραγοντίσκους, να σπρώχνονται προκειμένου να μπουν στο κάδρο για μια φωτογραφία με τον εκάστοτε πρωθυπουργό, με τις μαύρες μερσεντές και τις Μπε Εμ Βε τους να φρακάρουν τους δρόμους, με τις ξεπλυμένες καρακαλτάκες που σέρνουν μαζί τους, και οι οποίες αλωνίζουν τα μαγαζιά της Τσιμισκή (αγοράζοντας όμως μόνο από τους μαύρους), με τους ταλαίπωρους οδηγούς τους να προσπαθούν να τους ακολουθήσουν ασθμαίνοντας, με τους σωματοφύλακες αστυνομικούς τους να το παίζουν Μαγκάρετ ή Σόνι Κρόκετ. Σκέτη Θλίψη. Κάποτε μάλιστα μια υπουργίνα περπατούσε (δήθεν) αμέριμνη στη Τσιμισκή, και η μαύρη υπουργική λιμουζίνα με τα συνοδευτικά της ασφάλειας έκλειναν τη κυκλοφορία, πηγαίνοντας με 5 χλμ/ω. ακολουθώντας «διακριτικά» τον αθώο περίπατο της φιλολαϊκής κυρίας. Τόσο καλά.
Ε λοιπόν, η Θεσσαλονίκη δεν σας θέλει κ.κ. μεγαλοσχήμονες. Και αν σας θέλει, σας θέλει ουσιαστικά. Να βοηθήσετε τη πόλη. Να φτιάξετε κανένα έργο. Να τονώσετε την αγορά. Να βοηθήσετε στην ανάπτυξη. Βαρέθηκαν οι Θεσσαλονικείς να ακούνε πως είναι ισότιμοι, πως η πόλη τους είναι η πύλη στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα, και λοιπά σαχλά φληναφήματα. Την ίδια ώρα που το αεροδρόμιο είναι εγκαταλελειμμένο, με σχέδια κομματικής του άλωσης, το λιμάνι υπολειτουργεί, και οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες από και προς τη πόλη, πνέουν τα λοίσθια. Και αυτά, μόνο στο κομμάτι των συγκοινωνιών. Αν μιλήσουμε γενικότερα, θα χρειαστούν σελίδες.
Η Θεσσαλονίκη πορεύτηκε με αξιοπρέπεια κάπου 2,500 χρόνια. και θα συνεχίσει να το κάνει. Και αν όχι, θα πεθάνει με αξιοπρέπεια, όπως έζησε. Χωρίς το νεκρικό φιλί σας και τις μαφιόζικες παρεμβάσεις σας. Η εισβολή κάθε χρόνο ενός κομματικού θιάσου, ή μάλλον μπουλουκιού, δεν προσφέρει τίποτα. Το έργο είναι παλιό, και το έχουμε δει αρκετές φορές. Σας βαρεθήκαμε. Εδώ μπήκαμε, που λέγανε κάποτε στα σινεμά. Αν θέλετε το καλό μας, μη μας ξανάρθετε. Αλλιώς, υπάρχουν και τα γιαούρτια.

Από τον Strange Attractor