Τα Στέκια......

[theo_ts]

Σειρά ντοκιμαντέρ του Νίκου Τριανταφυλλίδη που καταγράφει τις ιστορίες της πόλης μέσα από χώρο και χρόνο των τόπων μαζικής εστίασης.

Οι χώροι που αποκαλούμε «Στέκια» δεν είναι μόνο κέντρα ομαδικής εκδήλωσης μέσα στο πλαίσιο των καθιερωμένων χρόνων, αλλά και φορείς της άγραφης ιστορίας της πόλης μέσα από την συνέχεια του χρόνου. Καταγράφοντας τις ιστορίες της πόλης, η σειρά συνθέτει τη «μεγάλη εικόνα» των ανθρώπων της σαν ένα σύγχρονο ψηφιδωτό, μέσα από την επιτόπια παρατήρηση που εμπλέκει τον θεατή σε άμεση, καθημερινή και ουσιαστική σχέση με τους χώρους και τους ανθρώπους που παρακολουθεί.
Το «Au Revoir», η «Παράγκα του Σίμου», το βίντεοκλαμπ, το γήπεδο, το «Φιλολογικό Καφενείο», η ντισκοτέκ, η ταβέρνα, το Κουρείο, το Μπαρ Κονσομανσιόν, η Φωκίωνος Νέγρη, η Τρούμπα και η εισβολή του Ροκ Εν Ρολ στη Αθήνα του ’50 είναι τα Στέκια που επισκέπτεται η κάμερα της εκπομπής. Μέσα από ουσιαστικές αναφορές στον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, τις εικαστικές τέχνες, την αρχιτεκτονική και τη μουσική, καταγράφεται η μνήμη του αστικού τοπίου και η τέχνη της καθημερινής ζωής.

Σκηνοθεσία επεισοδίων: Νίκος Τριανταφυλλίδης, Μάρκος Χολέβας, Γιάννης Χαριτίδης, Φωκίων Μπόγρης, Νίκος Πάστρας
Δημοσιογραφική Έρευνα: Ηλιάνα Δανέζη, Μαρία Καραγιαννάκη, Σοφία Κοσμά
Επιστημονικοί Σύμβουλοι: Δημήτρης Μανιάτης, ΓιώργοςΊκαρος Μπαμπασάκης, Πήτ Κουτρουμπούσης, Λιόπη Αμπατζή, Σπύρος Μποζίκης
Ηχοληψία: Γιάννης Αντύπας
Τίτλοι Αρχής – Artwork:Γιώργος Βελισσάριος
Μοντάζ: Νίκος Πάστρας, Γιώργος Ζαφείρης
Διεύθυνση Φωτογραφίας:Claudio Bolivar, Νίκος Ποττάκης
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Καραγιαννάκη
Εκτέλεση Παραγωγής: Μαρίνα Δανέζη για τη ΝΙΜΑ
Παραγωγή: ΝΕΡΙΤ

[theo_ts]

Επεισόδιο Ντισκοτέκ

Λίγα λόγια: «Καρυάτιδες», «Video», «Jacky O», «Boom Boom», «Barbarella». Αμέτρητες ντισκοτέκ ανοίγουν τις πόρτες τους για να υποδεχτούν τα παιδιά της σούζας, της βάτας, της νεανικής αφέλειας και αθωότητας. Το «λούνα παρκ των μεγάλων» τα έχει όλα: Πολύχρωμα φώτα, ντισκομπάλες, καθρέφτες, δυνατή ρυθμική μουσική και την πίστα της απογείωσης! Χορευτικές φιγούρες και ρυθμικά μπλουζ, νεανικά φλερτ, άγριες κόντρες με μηχανάκια, εκτυλίσσονταν στον χώρο των ντίσκο μετατρέποντάς τες στο απόλυτο νεανικό στέκι. Οι ντισκοτέκ άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην δεκαετία του 80. Αποτέλεσαν φυτώριο ανάδειξης των ντίσκο μουσικών αστέρων και djs της εποχής, ενώ συνδέθηκαν και με την βιομηχανία του θεάματος αφού η παρουσία τους ήταν δεδομένη στις εκατοντάδες βιντεοταινίες με τους αγαπημένους νεαρούς πρωταγωνιστές να «τα δίνουν όλα» στις πίστες για τα μάτια της αγαπημένης τους. Ο χρόνος πέρασε. Οι θρυλικές ντίσκο έβαλαν λουκέτο και έδωσαν τη θέση τους σε ερειπωμένα χαλάσματα και απρόσωπα κτίρια. Κι όμως κάποιες επιβιώνουν ακόμη σε πείσμα των καιρών και όσων τις συνέδεσαν με το κιτς και το lifestyle της υποκουλτούρας. Παραμένουν ζωντανές, έχουν φανατικούς οπαδούς, αναβιώνουν γλυκές μνήμες του παρελθόντος και τις μεταφέρουν αναλλοίωτες σε χρόνο ενεστώτα. Είναι εκείνες που χαρίζουν λίγη χρυσόσκονη στο μουντό σκηνικό της σύγχρονης απρόσωπης ελληνικής πραγματικότητας. Ο μικρόκοσμος της ντισκοτέκ ζωντανεύει επί της οθόνης με εκλεκτούς επιζήσαντες. Με τις εξομολογήσεις τους θα μας συντροφεύουν (με αλφαβητική σειρά) οι: Γιώργος Αδαμόπουλος (ιδιοκτήτης της ντισκοτέκ Vinilio), Δημήτρης Βόγλης (promoter), Σταμάτης Γαρδέλης (ηθοποιός), Γιούλη Ζήκου (ηθοποιός), Χρήστος Κάλοου (ηθοποιός), Σούλης Καραγιαννίδης (ιδιοκτήτης της ντισκοτέκ Boom Boom), Πέτρος Καντιάνης (δημοσιογράφος-παρουσιαστής), Σταύρος Κιπ (dj της ντίσκο Angela), Πέτρος Μπρατάκος (dj στην ντισκοτέκ Barbarella), Στηβ Ντούζος (ηθοποιός), Χαράλαμπος Παϊκόπουλος (χορευτής-γκεράπας), Piero (dj Αυτοκίνηση), Νίκος και Βασίλης Σπυρόπουλος (συγκρότημα Σπυριδούλα), Ελένη Φιλίνη (ηθοποιός), Άκης Φλωρεντής (ηθοποιός-μουσικός), Κώστας Χαριτοδιπλωμένος (συνθέτης- τραγουδιστής).

[video]http://www.youtube.com/watch?v=DWp8biKp_fE[/video]

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

Μικρά και μεγάλα διαμάντια , καμμία σχέση με τα πλαστικά σόου και τα τούρκικα των ιδιωτικών καναλιών

[kaliakouda]

Καλό θέμα μυρίζομαι ότι άνοιξες !!!

[costas66]

Καλό θέμα μυρίζομαι ότι άνοιξες !!!

+ 1000

[hlias]

Ωραιο επεισοδιο για τις ντισκοτεκ ,ροδα τσαντα κ κοπανα

[TAKIS L.]

Παρακολούθησα και εγώ κάποια επεισόδια.Πράγματι πολύ ενδιαφέροντα!!!!

[theo_ts]

Επεισόδιο: Η Εισβολή του Ροκ εντ Ρολ

part1
[video]http://www.youtube.com/watch?v=cnnVWDMn8to[/video]

part2
[video]http://www.youtube.com/watch?v=kDbqGa74Wn4[/video]

[TAKIS L.]

«Το Ρόδον»

Ένα φάντασμα πλανιέται στην οδό Μάρνης. Το φάντασμα του ΡΟΔΟΝ LIVE. Οδός Μάρνης 24. Το κτίριο των μεταλλάξεων.
Ιστορικός κινηματογράφος B προβολής και αποθήκη ηλεκτρικών συσκευών. Το 1987 μετατρέπεται στο πρώτο καθαρόαιμο live venue της πρωτεύουσας.

Μέχρι πρότινος, οι σποραδικές ροκ συναυλίες πραγματοποιούνταν σε τσίγκινα γήπεδα μπάσκετ και μικροσκοπικά κλαμπάκια άθλιων τεχνικών προδιαγραφών. Το Ρόδον «άνθισε» στις 5 Νοεμβρίου του 1987 σαν φυσική αναγκαιότητα ενός, σχεδόν, έρημου συναυλιακού κήπου που διψούσε για ζωή!

Νέοι κάθε ηλικίας συρρέουν για να ακούσουν τα μεγαλύτερα ονόματα της ροκ εν ρολ (και όχι μόνο σκηνής) όπως ο Iggy Pop, ο Nick Cave, οι Pixies και ο Screamin Jay Hawkins. Το Ρόδον λειτουργεί όμως και σαν ιδιότυπο «μουσικό θερμοκήπιο» με τις Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά, τους Nightstalker, τους Last Drive να συστήνονται στο αθηναϊκό κοινό και να δημιουργούν ηχητικές εκρήξεις αδρεναλίνης.

Το κατεξοχήν συναυλιακό στέκι υποδέχεται όλες τις «μουσικές φυλές» ορίζοντας ένα αταξικό μουσικό άσυλο για τους πιστούς του. Ο χώρος και οι άνθρωποί του ορίζουν ένα θορυβώδες ζωντανό μουσικό κύτταρο που χτυπά δυνατά στην καρδιά της πόλης.

Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που το Ρόδον κατέβασε ρολά. Τώρα στη θέση του βρίσκεται ένα σούπερ μάρκετ γνωστής αλυσίδας. Όμως, το πρωτόγονο και πρωτόγνωρο αίσθημα ελεύθερης έκφρασης που αντιπροσώπευε και γαλούχησε μουσικά τρεις γενιές είναι ακόμη εδώ διατηρώντας αναλλοίωτο τον θρύλο γύρω από το όνομά του.

Ο ιδιαίτερος αυτός χώρος αναβιώνει επί της οθόνης χάρη στις αφηγήσεις των εκλεκτών καλεσμένων που συνδέονται άμεσα μαζί του. Σε αυτή την ιδιαίτερη μουσική γιορτή θα παρευρεθούν (αλφαβητικά) οι: Φώτης Αστροπαλιώτης (security Ρόδον), Τάκης Γιαννούτσος (YEAH!, ραδιοφωνικός παραγωγός), Άκης Καπράνος (δημοσιογράφος), Αιμίλιος Κατσούρης (μουσικός παραγωγός – dj Ρόδον), Μανώλης Κιλισμανής (υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων Άνωση- Ρόδον Club), Κώστας Κουλούρης – Danny (υπεύθυνος μπαρ Ρόδον), Γιάννης Λεουνάκης (barman Ρόδον – ραδιοφωνικός παραγωγός Rock Fm), Νίκος Λώρης (μουσικός παραγωγός DIDI MUSIC), Γιώργος Μάης (υπεύθυνος ασφάλειας Ρόδον Live),Θοδωρής Μανίκας, Δήμητρα Μαντζούκα (μουσικός παραγωγός Supernova), Μαρία Μαρκουλή (δημοσιογράφος), Μάκης Μηλάτος (δημοσιογράφος-ραδιοφωνικός παραγωγός), Γιάννης Ντρενογιάννης (YEAH!, μουσικός– δημοσιογράφος), Έφη Παπαζαχαρίου (δημοσιογράφος), Παύλος Παυλίδης (μουσικός), Διονύσης Ποτσολάκης (Breathless ltd , διοργανωτής συναυλιών ), Βασίλης Σαχπασίδης (μουσικός παραγωγός), Σάκης Τόλης (Rotting Christ), Νανά Τράντου (DIDI MUSIC Managing Director), Τάσος Τρύφων (διοργανωτής συναυλιών), Ισαάκ Νίκος Χασσίδ (Διευθύνων Σύμβουλος ΑΝΩΣΗ), Κώστας Χρονόπουλος (διευθυντής Metal Hammer).

δείτε το από WEBTV,ΝΕΡΙΤ.

Για να μαθαίνουν οι μικρότεροι και να θυμούνται οι μεγαλύτεροι!

[kaliakouda]

Ρόδο και Κύτταρο, αμέτρητες οι συναυλίες που έχω δει στα σωθικά τους, ευτυχώς το 2ο ακόμη το παλεύει

[theo_ts]

Τα Στέκια «Κλαρίνα»

«Το δημοτικό τραγούδι είναι όπως η όπερα. Στο δημοτικό τραγούδι δεν πας ν’ ακούσεις το σουξέ. Πας ν’ ακούσεις την τέλεια εκτέλεση» (Γιάννης Μητρόπουλος, Διευθυντής Mega Recording Studios).Μιλώντας για τα «κλαρίνα» μιλάμε για έναν κόσμο που μεγαλούργησε όλον το 20ο αιώνα. Δημοτικά κέντρα, πανηγύρια, καλλιτεχνικές συμπράξεις «ιερών τεράτων» (μουσικών και τραγουδιστών) και μια πλούσια δισκογραφία συνθέτουν αυτό που αποκαλείται δημοτική μουσική παράδοση. Στις αρχές της δεκαετίας του 50 η εσωτερική μετανάστευση θα στερούσε από τους επαρχιώτες της Αθήνας την απαραίτητη γι αυτούς αναφορά στις ρίζες και τους ήχους της υπαίθρου. Σταδιακά, το κέντρο της Ομόνοιας, ήλθε για να καλύψει αυτό το κενό ταυτότητας με την άφιξη των δημοτικών κέντρων που ξεπηδούσαν στους κοντινούς της δρόμους. Ο θρυλικός «Έλατος», η «Βοσκοπούλα», το «Βελούχι» η «Γκόλφω», το «Ελληνικό Χωριό» και αρκετά ακόμη θα φιλοξενούσαν εμβληματικούς τραγουδιστές και οργανοπαίκτες του δημοτικού και θα χάριζαν στους θαμώνες τους μια οικεία αίσθηση «του ανήκειν», μια μυρωδιά χωριού, μια ζώσα μνήμη. Έτσι, τα «κλαρίνα» της Ομόνοιας λειτουργούσαν σαν ιδιότυπα στέκια επιστροφής στο χωριό τα οποία δεν απευθύνονταν μόνο στους επαρχιώτες αλλά και στους ανθρώπους της πόλης οι οποίοι αναζητούσαν μια διέξοδο σε τόπους αυθεντικής λαϊκότητας. Το δημοτικό τραγούδι μαζί με τους χώρους και τους ανθρώπους του είναι ταυτόσημα με ένα ιδιαίτερο τελετουργικό. Η «χαρτούρα», το ρεπερτόριο, η σειρά του χορού και οι άγραφοι νόμοι του μετέτρεπαν τη δημοτική σε μια ανεπιτήδευτη «ροκ γενιά» έξω από καθωσπρέπει συμβάσεις και νόρμες. Από το δημοτικό κέντρο στο πανηγύρι, η πίστα και το πατάρι νοηματοδοτούσαν έναν «μη σταθμισμένο χώρο» όπου το κλαρίνο, το λαούτο και η τσαμπούνα έδιναν το εναρκτήριο λάκτισμα, μιας μουσικής εμπειρίας ανοιχτής στο ακραίο και το αρχέγονο. Σήμερα τα δημοτικά κέντρα έχουν δώσει τη θέση τους στα νεοδημοτικά, μοντέρνα κέντρα και τα άλλοτε «ζόρικα» πανηγύρια, στα σύγχρονα με τους καπνούς, τα εφέ και τις σύγχρονες μουσικές εγκαταστάσεις. Το «νέο αίμα» του δημοτικού συνεχίζει με δέος και σεβασμό το έργο του παλιού έχοντας στο νου του πως: «Την παράδοση πρέπει να την χειριζόμαστε σαν τον καθρέφτη του αυτοκινήτου. Για να πάμε μπροστά, πρέπει να κοιτάμε και πίσω». Ο λαϊκοδημοτικός κόσμος είναι εδώ με όλους τους μετασχηματισμούς του. Μέσα από τις ειλικρινείς και τις από καρδιάς αφηγήσεις τους, σημαντικοί εκπρόσωποί του θα βρίσκονται μαζί μας. Πρόκειται να μας μιλήσουν (με αλφαβητική σειρά) οι: Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος (κλαρίνο), Γιώτα Γρίβα (τραγουδίστρια), Δημήτρης Ζάχος (τραγουδιστής), Χριστόδουλος Ζούμπας (μουσικός-λαούτο), Γιάννης Καψάλης (τραγουδιστής), Νίκος Κούρτης (διευθύνων σύμβουλος FM Records), Ιωάννης Κατσίγιαννης (τραγουδιστής), Γιάννης Καψάλης (τραγουδιστής), Δημήτρης Μανιάτης (δημοσιογράφος), Γιάννης Μητρόπουλος (διευθυντής Mega Recording Studios), Ιωάννης Μπάρμπας (ιδιοκτήτης «Αγρίμια»), Σωτήρης Σταματελάτος (ιδιοκτήτης General Music), Γωγώ Τσαμπά (τραγουδίστρια), Μάκης Τσίκος (μουσικός), Πετρολούκας Χαλκιάς (κλαρίνο).

[video]http://www.youtube.com/watch?v=DW53bgxDpuw[/video]

[theo_ts]

Τα Στέκια «Το δισκάδικο»

Το δισκάδικο: Χώρος συνεύρεσης των «άρρωστων» μουσικόφιλων. Τα ράφια του ορίζουν την «απόλυτη φαντασμαγορία του εσωτερικού χώρου», ενώ οι προθήκες του μοιάζουν με ορθάνοιχτα παράθυρα που βλέπουν προς έναν μαγευτικό μουσικό κόσμο.

Το δισκάδικο είναι ο τόπος των αντιθέσεων. Πώς αλλιώς δικαιολογείται η αρμονική συνύπαρξη του Elvis Presley με τον Τάκη Καρναβά και του Frank Zappa με τους Nirvana και τον ΛεΠα;

Εντός αυτού του ιδιαίτερου χώρου θα συναντήσει κανείς όλο το φάσμα της «δισκόπληκτης» ανθρωπογεωγραφίας. Πιτσιρικάδες που ανακαλύπτουν τη μαγεία τις μουσικής, μοναχικούς ανθρώπους που βρίσκουν στο δισκάδικο ένα οικείο απάγκιο αλλά και μανιώδεις συλλέκτες που αναζητούν το ζωογόνο «ναρκωτικό» τους!

Η αγάπη για τη μουσική και το μεράκι για τον δίσκο κληρονομούνται από τον πατέρα στο γιο και έτσι το πολύτιμο χαρτζιλίκι συντηρεί ζωντανή την ύπαρξη του δισκάδικου που ανταγωνίζεται στα ίσα τα ψυχρά και απρόσωπα δισκοπωλεία. Στα δισκάδικα στήνονται τα μεγαλύτερα «μουσικά πανηγύρια»: Ζωηρές συζητήσεις, αλισβερίσια, αγωνιώδεις αναζητήσεις σπάνιων βινυλίων και, ενίοτε, «μουσική ψυχοθεραπεία». Άλλωστε για ορισμένους αποτελούν «την μπαταρία που φορτίζει τη ζωή τους» προσφέροντας σπάνιες συγκινήσεις στους απανταχού λάτρεις της μουσικής.

Οι λάτρεις του βινυλίου –ιδιοκτήτες δισκάδικων αλλά και οι θαμώνες τους- ως μέλη μιας ιδιότυπης «μουσικής σέχτας» αντιμετωπίζουν τους δίσκους ως «τεύχη γεωγραφίας» σε ανεξερεύνητα μουσικά τοπία!

Στο πλαίσιο αυτό, ο σκηνοθέτης δεν θέλησε να κάνει μια ιστορική αναδρομή αλλά μια εκ βαθέων προσέγγιση της φυλής του βινυλίου.

Τις συγκινητικές, αναπάντεχες και ενδιαφέρουσες ιστορίες βινυλίου μοιράζονται μαζί μας οι άνθρωποι που συνδέονται άμεσα μαζί του.

Στην εκλεκτή μας παρέα θα βρίσκονται (με αλφαβητική σειρά) οι: Γιάννης Αλεξίου (μουσικός συντάκτης- συλλέκτης δίσκων), Ηλίας Ασλάνογλου (μουσικάνθρωπος), Γρηγόρης Βάϊος (dj – μουσικός παραγωγός), Ζαχαρίας Βρετανάκης (έμπορος), Γιώργος Γερανιός (Undo Records – φωτογράφος), Βίκυ Εμμανοηλίδη (ιδιοκτήτρια Metal Era), Κυριάκος Εμμανοηλίδης (ιδιοκτήτης Metal Era), Άρης Καραμπεάζης (γραφιάς σε μουσικά περιοδικά – μουσικογραφιάς – δικηγόρος), Μπάμπης Καραποστόλης (συνταξιούχος), Μανώλης Καρπαθάκης (ιδ. υπάλληλος), Νικόλαος Κοντογούρης (έμπορος – δημοσιογράφος), Εύα Κολόμβου (υπεύθυνη AN Club – management – booking), Άγγελος Κυρούσης (υπάλληλος δισκοπωλείου Rock n Roll Circus), Γιάννης Μαύρος (έμπορος), Παναγιώτης Μένεγος (αρχισυντάκτης propaganda.gr – ραδιοφωνικός παραγωγός Εν Λευκώ 87,7), Χίλντα Παπαδημητρίου (μεταφράστρια – συγγραφέας), Γιώργος Σάφος (ορθοπεδικός), Λάμπρος Τσάμης (dj Lofi), Πάνος Χαραλάμπους (εικαστικός), Δημήτρης Χατζής (Music Machine).

[video]http://www.youtube.com/watch?v=Ejp0c9OChig[/video]