Μια ζωή μες στα χώματα...

από **Dimsabas** » Πέμ Φεβ 18, 2021 10:36 pm

Ο αγαπητός φάδερ είχε πάντα ένα τζιπάκι αναψυχής. Κι όταν λέμε αναψυχής, εννοούμε ότι προτιμούσε μοντέλα που στρέφονταν σε πραγματική απόλαυση. Μεταφερόμαστε πίσω στο εξωτικό 1988, ο περήφανος πατήρ αγνόησε τα αλόγατα των τότε Pajero κι Isuzu Trooper και προτίμησε το βραδύκαυστο βραδυφλεγές Daihatsu Rocky, μόνο και μονό επειδή έπεφτε το μπροστινό του τζάμι. Δεν του αρκούσε να το ξεκουκουλώνει, ήθελε να ρίχνει και το μπροστινό τζάμι. Γεια σου ρε πατέρα με τα ωραία σου!
17 χρόνια μετά κι αφού το Rocky μάς είχε κουράσει, με την οικονομική κατάσταση τση χώρας να είναι στα καλύτερά της, αρχίσαμε να κοιτάμε τον διάδοχο. Τα χρόνια είχαν προστεθεί στην καμπούρα του, προτίμησε κάτι κλειστό και πιο πολιτισμένο, αλλά απαραιτήτως με κοντές σχέσεις. Φαινόταν να κλείνει προς το Nissan Parhfinder (την κλειστή έκδοση του Navara, ο Θεός μάς φύλαξε και το αποφύγαμε. Με πετρέλαιο Euro 4, δε θα μπορούσαμε να το κυκλοφορήσουμε πλέον). Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα από αγαπητό ξάδερφο άλλαξε το ρου τής ιστορίας: "έλα μπάρμπα, η Suzuki αλλάζει το Grand VItara και κάνει έκπτωση στα παλιά".
-Ανηψούδ' μ, πιάκω μου ένα δίλιτρο. Τα τρίθυρα δε βολεύουν πια.
-Τίποτα μπάρμπα, δίλιτρο δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Έχουν μείνει δύο 2,5λιτρα, τέλεις ασημί ή πράσινο;
Κάπως έτσι προέκυψε ένα 2,5λιτρο GV στον στόλο μας. Με τα τέλη κυκλοφορίας στα 374 ευρώ, χωρίς φόρο πολυτελείας, με την τιμή βενζίνης στα 70 λεπτά αλλά ΚΥΡΙΩΣ με τα οικονομικά μας ανθηρά, το GV ήταν μια χαρά αυτοκίνητο. Μας πήγε πολλές φορές στο εξοχικό στην Πλαστήρα, ένα roadtrip στας Ευρώπας (μέχρι Γερμανία και Τσεχία και Σλοβακία κι Αυστρία κι Ιταλία), άλλες δύο φορές στις λίμνες Πλιτβιτς στην Κροατία. Ενίοτε έμπαινε στα σαθρά, όχι προκαλώντας την τύχη μας αλλά ως μέρος μιας φυσιολατρικής περιήγησης. Δηλαδή δεν είχαμε στόχο το offroading αλλά ήταν το μέσον για να επισκεφτούμε τα σημεία που θέλαμε.

Περνώντας τα χρόνια, ο κολλητός τού φάδερ αγόρασε Jimmny, οπότε πήγαιναν εκδρομές με δαύτο. Πιο κουραστικό στην άσφαλτο αλλά πιο ικανό εκτός, λένε. Εγώ νοικοκυρεύτηκα, απέκτησα απογόνους. το αγαπημένο μου Miata έσπασε το μοτεράκι του (καλά, βασικά εγώ το έσπασα αλλά βοηθάει να ρίχνεις αλλού την ευθύνη) και το GV κλήθηκε να παίξει τον ρόλο τού οικογενειακού αυτοκινήτου. Μαζί με το Fiesta τση συζύγου, ήταν το όχημα που επιλέγαμε για τις διακοπές μας και για τις μετακινήσεις που ήμαστε όλοι μαζί. Λόγω χώρων φυσικά. Και κάπου εκεί ήρθε το ξενέρωμα. Το GV ΔΕΝ είναι σοβαρό οικογενειακό, αν κάποιος αποφασίσει να το χρησιμοποιήσει έτσι. ΔΕΝ του αρέσει να περνάει όλο του τον χρόνο στην άσφαλτο. ΔΕΝ του αρέσει να το ευνουχίζεις και να το χρησιμοποιείς ως αποκλειστικά ασφάλτινο όχημα. ΔΕΝ του αρέσει να του φορτώνεις πράματα, γιατί ΔΕΝ έχει σοβαρούς χώρους. ΔΕΝ του αρέσει να το παραχωρείς στη σύζυγο γιατί δεν έχει EPS και antispin, λαχτάρα που πήρε η ταλαίπωρη όταν της δίπλωσε.
Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε τη ληστρική επιδρομή των μνημονιακών κυβερνήσεων. Τα 374 ευρώ έγιναν 1.320 (τκ και φόρος πολυτελείας), η βενζίνη υπερδιπλασιάστηκε, οι μισθοί μας έπεσαν περίπου στο μισό, ε, όλα αυτά συνέτειναν στο να μισήσω το GV. Δεν ήταν πια το συμπληρωματικό όχημα που πλαισίωνε ιδανικά το MIata μου (ωραίος συνδυασμός πράγματι) αλλά μια αδηφάγα καταβόθρα που εκμηδένιζε περαιτέρω το κουτσουρεμένο οικογενειακό εισόδημα έχοντας επωμιστεί τον ρόλο τού βασικού οικογενειακού.

Προ τριετίας, πήραμε τη γενναία απόφαση: φάδερ, σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου, αλλά θα πάρουμε δικό μας οικογενειακό. Ένα Corolla Verso τού 2005 (ίδια χρονιά με το τζιπάκι μας) μπήκε στον στόλο. Του βάλαμε κι υγραέριο (που ο φάδερ δεν επιτρέπει στο δικό του) κι έχουμε ένα ιδανικό οικογενειακό: μεγάλο πορτ-μπαγκάζ, άπλετοι χώροι για τους πίσω επιβάτες, επταθέσια διαρρύθμιση όταν θέλουμε. 7 αερόσακοι αντί για 2, 5 αστέρια στις δοκιμές πρόσκρουσης, ESP, χρήσιμα στοιχεία εξοπλισμού που δεν έχει το τζιπάκι (cruise control, αυτόματος κλιματισμός, αντιτυφλωτικός καθρέπτης) και βέβαια κόστος κίνησης 7 ευρώ στα 100 αντί για 20!

Έλα, φτάσε στο προκείμενο γιατί μας κούρασες. Δεκτόν, αλλά μια φορά συστήνεσαι! Το λοιπόν, έχοντας περιορίσει τα χιλιόμετρά του, το GV έχει ξαναρθεί στα συγκαλά του. Κάνει λίγα χιλιόμετρα ετησίως, 3-3.500, δε μας γονατίζει οικονομικά αναφορικά με το καύσιμο, καταργήθηκε κι ο φόρος πολυτελείας. Βγάζει γούστα, το χώνουμε ενίοτε και στα χώματα, ήρθε λοιπόν ο καιρός να αναζητήσω μια φιλόξενη παρέα για καμιά ήπια τζιπάδα. Έτσι κι αλλιώς, η μοναδική του βελτίωση είναι το κάπως χωματερά Geolander. Δε θα έλεγα όχι σε ένα ψηλωματάκι. Και για αισθητικούς λόγους. Και καμιά μαυρισμένη ζαντούλα, να νιώσω λίγο πιο περιπετειώδης τύπος.

Χάρηκα που σας βρήκα και θα χαρώ να τζιπάρουμε εκ του σύνεγγυς.