
Πιστεύω βέβαια ότι ένα αυτοκίνητο 16 ετών, με 270.000 χλμ. εκ' των οποίων τα 55.000 με αέριο, "δικαιούται" να κάψει φλάντζα.

Πριν 2 μήνες έκανα ένα καλό σέρβις - τσεκάρισμα στην εγκατάσταση του υγραερίου, εν' όψη του επερχόμενου ΚΤΕΟ και άλλαξα κάποιους σωλήνες (χωρίς να χρειάζεται πρακτικά) με καλύτερης ποιότητας , μιας και το αυτοκίνητο το είχα αγοράσει με ήδη εγκατεστημένο το κιτ υγραεριοκίνησης .
Οι οδηγίες ήταν, μιας και λύθηκαν κολάρα, να τσεκάρω τα νερά στο ψυγείο για μια δυο μέρες.
Μετά από συμπλήρωμα περίπου 200cc παραφλού όλα πήγαιναν ρολόι.

Μέχρι που ετοιμαζόμενος να επιστρέψω από διακοπές, κάνω ένα τσεκ (για κάτι τέτοια ευγνωμονώ τον ψυχαναγκασμό μου) όπως κάνω πριν από κάθε ταξίδι και τα νερά στο δοχείο διαστολής είναι μεταξύ min και max.

Λάδια στο νερό δεν υπάρχουν, ούτε "ασπρίλα" στην τάπα του λαδιού ή το δείκτη.
Τα κολάρα όμως του ψυγείου "μπαλονιάζουν" και λίγο νερό βγαίνει από την εξάτμιση.
Συμπληρώνω υγρά, επιστρέφω συντηρητικά και μετά από 250 χλμ. έχει χάσει λιγότερο από 5 mm στη στάθμη.
Ένα μήνα το κινούσα λίγο, χαλαρά και το παρακολουθούσα.
Σε 1.000 χλμ είχε χάσει συνολικά 250cc παραφλού.
Η απόληξη της εξάτμισης βέβαια ήταν λες και την πέρασα αμμοβολή ( για την ακρίβεια ατμοκαθαριστή ).
Τονίζω κάποια "σημάδια" με bold για να τα έχουμε όλοι υπ' όψιν μας.
Και πάμε τώρα στην εγχείρηση.
Η φλάντζα είχε καεί μεταξύ 1ου και 2ου κυλίνδρου.
Η κεφαλή λύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη, πρεσαρίστηκε ( ευτυχώς το καπάκι ήταν οκ ) και αλλάχτηκαν τσιμουχάκια βαλβίδων, τρίφτηκαν βαλβίδες και φυσικά έγινε και ένα πλάνισμα στο καπάκι.
Αλλάχτηκε προληπτικά και ο θερμοστάτης.
Και μερικές φωτογραφίες (δυστυχώς δεν έχω από το λύσιμο)
