ηλιοβασίλεμα κατά την επιστροφή από Αγ. Βαρβάρα
την Κυριακή είπαμε να ανεβούμε προς το φράγμα Θησαυρού και μετά να πάρουμε το χωματόδρομο για Σιδηρόνερο και από εκεί να γυρίσουμε Δράμα.
για να δούμε το φράγμα καταρχάς (να σας πρήξω λίγο
). πρόκειται για λιθόρριπτο φράγμα ύψους περίπου 200μ
εκχειλιστής και αριστερά η είσοδος στο εργοστάσιο
η είσοδος των θυροφραγμάτων στη στέψη του φράγματος. τα βάθη φτάνουν μέχρι 387μ!!!
θυρόφραγμα. ανοίγει όταν ανεβαίνει η στάθμη του νερού για να μην προκληθεί υπερχείλιση του φράγματος
η ανάντη όψη του φράγματος
και η κατάντη
τα θυροφράγματα οδηγούν το νερό σε αυτούς τους υπερχειλιστές και από εκεί στην λεκάνη αποτόνωσης πιο κάτω (για να μετριαστεί η δύναμη του νερού)
αφού θαύμασα το φράγμα ξεκινήσαμε για τα ψηλά. ο δρόμος ήταν αρκετά δύσκολος με πολύ πέτρα και ανηφόρα. σήμανση μηδαμινή, απόλυτη ερημιά. χαθήκαμε σε κάτι δρόμους και ξαφνικά βλέπω αυτή την "πινακίδα"
ο δρόμος από εκεί ήταν ακόμα χειρότερος. πολύ πέτρα, ανοίγματα, νεροφαγιές, ανηφόρα. ο Μήτσος όμως τα κατάφερε μια χαρά. δεν ξέρω αν οι παρακάτω φωτό αποκαλύπτουν την "μαγεία" του ...δρόμου
προχωρήσαμε ακόμα λίγο και φτάσαμε σε ένα ωραίο δάσος (μέσα από στενούς δρόμους) με ανηφορίτσα και νεροφαγιές.
εκεί, κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο, κόλησα σε μια νεροφαγιά με τη μια ρόδα στον αέρα
έσκαβα κανά 2ωρο (με ξύλα) μπας και το σώσω, αλλά τίποτα. ξεκινάω με τα πόδια προς τα πάνω για να βγω επιτέλους στο χωριό που πήγαινα (Σιδηρόνερο), αλλά ο δρόμος σταματούσε και έφτανε σε ένα ξέφωτο στο δάσος
στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω τους φίλους SIAL,George Paltoglou και johndrama που τους πήρα τηλέφωνο κυριακάτικα και μεσημεριάτικα και με βοήθησαν όσο μπορούσαν. να'στε καλά παληκάρια
τελικά αναγκάστηκα να ζητήσω έξωθεν βοήθεια γιατί ήμουν πολύ μακριά από τον πολιτισμό και η ώρα περνούσε. μετά από πολύ προσπάθεια μας βρήκε όχημα της Πυροσβεστικής. η πινακίδα που είδα και έδειχνε τάχα το δρόμο ήταν εντελώς λάθος και έτσι χάθηκα
αν δεν έκανα κι εγώ βέβαια τις μ@λ@κίες μου μια χαρά θα γυρνούσα πίσω
ευτυχώς βρήκα την άλλη μέρα ένα τρακτέρ, πήγαμε μαζί πάνω (3 ώρες δρόμο, πιάστηκε ο απαυτός μου
) και με έβγαλε!!
τέλος καλό, όλα καλά, έμεινε η κούραση, κάτι μελανιές και γρατζουνιές, αλλά κυρίως οι απίστευτες εικόνες που είδα αυτό το 3μερο. αξίζει να οργανώσουμε κάτι πιο μαζικό εκεί σε κάποα φάση
ελπίζω να μη σας κούρασα (πολύ
)